Στο κλίμα της οικονομικής δυστοκίας (που επικρατεί το τελευταίο εξάμηνο), και της τάσης για παγκοσμιοποίηση της επιχειρηματικότητας (που επικρατεί την τελευταία... εξαετία), ειδήσεις όπως αυτή δεν θα έπρεπε να εκπλήσσουν ή να προξενούν οποιουδήποτε είδους συναισθηματισμούς. Δεν μπορεί παρά να διακρίνει κανείς μια μικρή απώλεια στο γεγονός: μία από τις τελευταίες "μεγάλες δυνάμεις" της βρετανικής παρουσίας στο στερέωμα του gaming, η Eidos, παύει πλέον και επισήμα να υφίσταται ως αυτόνομη εταιρεία: πριν από μερικές ημέρες ολοκληρώθηκε η διαδικασία εξαγοράς της από τη Square/Enix, αποσύρθηκαν οι μετοχές της από το Χρηματιστήριο του Λονδίνου και ατενίζει πλέον το μέλλον όχι ως δημιουργός και εκδότρια, αλλά ως τμήμα του πασίγνωστου ιαπωνικού κολοσσού. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Είναι αλήθεια ότι η εταιρεία που έφερε στον κόσμο τη Lara Croft και την καθιέρωσε ως lifestyle σύμβολο για την αγορά του video gaming είχε εδώ και πάρα πολύ καιρό ακολουθήσει καθοδική πορεία σε όλους τους τομείς. Μία σειρά από αποτυχημένες επιλογές, κακή διαχείριση πόρων και πέραν του δέοντος εξάρτηση από το franchise των Tomb Raider δεν θα μπορούσε να έχει άλλο αποτέλεσμα. Με την ίδια τη διάσημη femme fatale να ακολουθεί καθοδική εμπορική πορεία - και παρά το comeback που σημείωσε με τα Tomb Raider Legend και Tomb Raider Underworld - ήταν μόνο θέμα χρόνου η βρετανική εταιρεία να αποδυναμωθεί σε βαθμό που να αποτελέσει στόχο εξαγοράς. Μέσω της λειτουργίας της Eidos ως τμήμα της Square Enix, η δεύτερη αποκτά ακόμη ισχυρότερη παρουσία στην Ευρώπη και τις Δυτικές αγορές γενικότερα. Και παρά το γεγονός ότι το management της Eidos επιμένει ότι δεν θα αλλάξουν πράγματα στο πώς λειτουργεί η εταιρεία ως παράρτημα, κανείς δεν θα απολυθεί, τα project που βρίσκονται σε εξέλιξη συνεχίζουν κανονικά κλπ., κάτι τέτοιο απομένει να αποδειχθεί.

Τί επιφυλάσσει, λοιπόν, το μέλλον για τη Lara Croft; Ουδείς γνωρίζει για την ώρα. Η ίδια πιθανότατα θα συνεχίσει ανενόχλητη την πορεία της, όμως για τα άλλα franchises της Eidos κάτι τέτοιο δεν είναι διόλου βέβαιο. Από την άλλη πλευρά, η (σχετική) οικονομική σταθερότητα που μπορεί να προσφέρει η Square Enix στην Eidos ενδέχεται να έχει ως αποτέλεσμα την γέννηση νέων, original τίτλων για τους οποίους δεν γνωρίζουμε τίποτε ακόμη. Σε κάθε περίπτωση, κακά τα ψέματα: η κουλτούρα του βρετανικού games development διαφέρει από την ιαπωνική ή την όποια "παγκόσμια" και - από αυτήν την άποψη - το πλήγμα της απώλειας της Eidos ως ανεξάρτητης εταιρείας είναι μεγάλο. Μόνο η Rare και η Criterion έχουν πλέον απομείνει ως εκπρόσωποι της "παλιάς φρουράς" της Γηραιάς Ηπείρου, κάτι όχι ιδιαίτερα θετικό. Μπορεί όντως να βρίσκεται μακριά ακόμη το χρονικό σημείο στο οποίο θα διαπιστώσουμε αν και κατά πόσο ήταν ωφέλιμο για το gaming να εξαλειφθούν, μέσα από την παγκοσμιοποίηση και τις συγχωνεύσεις εταιρειών, οι πολιτισμικές διαφορές στην ανάπτυξη τίτλων. Κρίνοντας από την μουσική και το σινεμά, έχει όμως κανείς αμφιβολία για την πιθανότερη διαπίστωση; Εμείς, όχι.