All-day χώροι με όμορφο design που σε κερδίζουν αμέσως, νεο-καφενεία, αλλά και εμπορικά μαγαζιά ξεχασμένα από το χρόνο συγκεντρώνονται σε μια συνοικία που έχει αρχίσει να προσελκύει όσους αναζητούν μια αυθεντική περιοχή με χαλαρούς ρυθμούς και πολυσυλλεκτικό χρώμα. Περπατήσαμε στο Κουκάκι και ανακαλύψαμε όλα τα μυστικά του, από ένα φούρνο με πιάνο και μεζεδοπωλεία με αυτοσχέδια ικαριώτικα γλέντια μέχρι οπωροπωλεία που ξενυχτάνε και σοβαρές cocktail lists!
«Αντί για μνημεία, έχω γεμίσει το κινητό μου με φωτογραφίες από μπαρ», λέει μια τουρίστρια στο διπλανό μας τραπέζι στο Lotte, για να λάβει την απάντηση από τον (Έλληνα) φίλο της ότι «τα μπαρ είναι τα νέα μνημεία». Τους κρυφακούω καθώς δοκιμάζω μια αφράτη μηλόπιτα και πίνω ελληνικό καφέ σε ένα διάλειμμα από τη βόλτα μου στο Κουκάκι, την ώρα που η φίλη μου περνάει από φίλτρα μια φωτογραφία της υπόγειας διακοσμητικής vintage γωνιάς όπου καταλήγει η σκάλα αυτού του κουκλίστικου café. Τη συζήτηση θα την ξαναθυμηθώ όταν με υποδεχτεί ο φανατικός πότης Έρνεστ Χέμινγουεϊ στον τοίχο του ροκάδικου Σπιρτόκουτο με την εξής ατάκα: «Αν θέλετε να γνωρίσετε καλά μια κουλτούρα, περάστε μια βραδιά στα μπαρ της».
Σε μια γειτονιά που ορίζεται από δύο μουσεία, εκείνο της Ακρόπολης και το ταλαιπωρημένο ΕΜΣΤ (στα σχέδια υπάρχει η πεζοδρόμηση της οδού Φαλήρου που θα τα ενώσει), τα στοιχεία της σύγχρονης αστικής της ιστορίας είναι ορατά στα νέα στέκια της περιοχής: πάνω από την εντυπωσιακή κυματιστή μπάρα του Κινονό απλώνεται μια μετώπη φτιαγμένη απ’ το γκριζωπό μάρμαρο με το οποίο επενδύονταν όλες οι ’70s πολυκατοικίες οι οποίες σέβονταν τους αστυφιλικούς ενοίκους της, ενώ στο wine bar Boheme Bourgeois, που προτιμάει τον ελληνικό αμπελώνα και τον συνοδεύει με τυριά και αλλαντικά «της ελληνικής υπαίθρου», δύο γυάλινες οδοντωτές πλαφονιέρες ρίχνουν φως στο απομονωμένο πατάρι.
Ιδανικό case study διαμόρφωσης ενός industrial χώρου, το Μπελ Ρέυ, το οποίο στεγάζεται σε ένα παλιό λιπαντήριο αυτοκινήτων. Εκεί θα πας όχι γιατί ακούς τους πάντες να μιλούν τον τελευταίο χρόνο γι’ αυτό σαν να ανακάλυψαν την Αμερική, αλλά γιατί έχει καλοφτιαγμένο κροκ μαντάμ και «σοβαρά» κοκτέιλ όπως το El Chupacabra και το Norwegian Wood.
Για τους παλιούς, το Κουκάκι ήταν η συνοικία των συνεργείων και των φανοποιείων, των κεντρικών γραφείων της Ολυμπιακής και του Κούβελου, της ταβέρνας που έχει ξεπεράσει σε ηλικία τα 100 χρόνια, φημολογείται ότι είχε εμπνεύσει τον Ορέστη Μακρή για να πλάσει τον κινηματογραφικό χαρακτήρα του μεθύστακα και συνεχίζει να σερβίρει στο νοσταλγικό σκηνικό του νόστιμο φαγητό – αυτό το ροζμπίφ με το χοντρό μακαρόνι θα το βάλεις σίγουρα στο τραπέζι σου όποιες κι αν είναι οι νέες προτάσεις του.
Οι νεότεροι το έμαθαν ως την περιοχή ανάμεσα στο εξωτικό «Tiki» και τα αγαπημένα στέκια των φοιτητών της Παντείου στη Γεωργάκη Ολυμπίου, με την μπιραρία «Βύνη» και τις drag «Κούκλες» στο ενδιάμεσο.
Το Tiki υπάρχει ακόμη, ταξιδεύοντάς μας στην Πολυνησία με το εξωτικό ντεκόρ του, διατηρώντας σταθερή ποιότητα στα κοκτέιλ του και έχοντας ενισχύσει το live πρόγραμμά του, όπου θα συναντήσεις από τον Δάκη και την Μπέσυ Αργυράκη μέχρι τους Locomondo και εναλλακτικά ονόματα από το εξωτερικό^ η «Βύνη» διασώζεται ως… πινακίδα και ρουστίκ ντεκόρ στο Hops του Γιώργου Γεράρδου από το «Master Chef», που ανοίγει από το πρωί σερβίροντας πληθωρικό πρωινό. και στη Γεωργάκη Ολυμπίου δεν φαίνεται να υπάρχει μαγαζί ελεύθερο ούτε για δείγμα: το Κουκί και η Αυλή (τα πιο παλιά), το Πατάρι, οι Πατρίδες, το Παγκάκι, η Παντιέρα και ο Κηφήνας κάνουν αυτό τον πεζόδρομο σημείο αναφοράς για την εξάπλωση των νεο-καφενείων.
Το σκηνικό, που μυρίζει ρακή και βοά από συζητήσεις για την επερχόμενη εξεταστική, συμπληρώνουν το Valparaiso, το «Σπιρτόκουτο» ως αυθεντικό ποτάδικο (με την καλόκαρδη βροντερή φωνή του Χρήστου να σε καλωσορίζει), το συνεργατικό Ποτάμι με open kitchen και χαλαρότατη διαρρύθμιση (αλλά και με 14 άτομα να το τρέχουν!) και το Γιουμπάμπα, το οποίο κερδίζει το «respect!» μας, γιατί πήρε το όνομά του από ένα χαρακτήρα στo ανιμέ του Χαγιάο Μιγιαζάκι «Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων» και κάθε Κυριακή διοργανώνει γιαπωνέζικη βραδιά με ανάλογη μουσική, φαγητό και (σιωπηλή) προβολή ταινιών στον τοίχο.
Μία ακόμη μικροπιάτσα εντοπίζουμε γύρω από το παρκάκι στα μέσα της Φαλήρου. Στον Μπαμπά θ’ αράξεις απέναντι από το τεράστιο ξύλινο παζλ που σχηματίζει τις φιγούρες των Blues Brothers για να πιεις μπύρες απ’ όλη την Ελλάδα – εκεί πρωτοδοκίμασα την Άλη από τη Θεσσαλονίκη. Στο αντικέ Monsieur Barbu, θα γευτείς ένα καταπληκτικό burger και θα κλείσεις ένα από τα περιζήτητα τραπέζια για brunch το σαββατοκύριακο – θα ξαναπάω σε λίγες μέρες, γιατί στη νέα cocktail list εντόπισα ένα ποτό με κουκουνάρι.
Πρόσφατη άφιξη το «Κινονό» της Όλγας που γνωρίζουμε από το «6 D.O.G.S.», ένα φωτεινό γωνιακό all-day μαγαζί με μια τεράστια, βοτανικών αποχρώσεων cocktail list, καπνιστό χοιρινό και ψητό μανούρι που θα χάσεις αν δεν τα παραγγείλεις, εκλεκτικούς DJs στα decks και μεγάλους χώρους στο πατάρι και στο υπόγειο που προορίζονται για εκθέσεις και one-off performances.
Όλα αυτά τα all-day μαγαζιά είναι μία μόνο πλευρά της συνοικίας που κερδίζει όλο και περισσότερους πόντους στην κλίμακα του hip, όχι μόνο εξαιτίας του design των νέων χώρων, αλλά επειδή είναι μια συνοικία με ισορροπημένη ταυτότητα, με cult σημεία (πώς να ξεχάσω τα φωτιστικά-ποδοσφαιρικές μπάλες στο Hunter Sport Café ή την επιγραφή «Huge Greek Salad 5 eyro» στο Φαληράκι;), φιλικούς ιδιοκτήτες εμπορικών μαγαζιών και, πάνω απ’ όλα, μια ανάσα απόσταση από το Σύνταγμα.
Την άλλη πλευρά τη γνωρίσαμε περπατώντας στους κεντρικούς δρόμους και στα στενά του Κουκακίου: πέσαμε σ’ ένα αυτοσχέδιο ικαριώτικο γλέντι με τσαμπούνες στο μεζεδοπωλείο Δολίχη, αγοράσαμε ψωμί και μέλι του Ρουμελιώτη από την Τρίπολη από το Μαμά Ψωμί! την ώρα που ένα παιδάκι έπαιζε ένα κομμάτι στο πιάνο που βρίσκεται σε μια γωνιά του φούρνου, γεμίσαμε μια σακούλα λαχανικά λίγο πριν τα μεσάνυχτα στο Οπώριο που τροφοδοτεί τους γκουρμέ της περιοχής με βρώσιμα λουλούδια και άλλα εκλεκτά, συναντήσαμε ένα ζευγάρι να ετοιμάζει έναν καινούργιο all-day χώρο (αλλά μας ζήτησε να μην τον αποκαλύψουμε, γιατί ανήκει σε μια μεγάλη παρέα που κάνει συνελεύσεις για να πάρει αποφάσεις), επιθυμήσαμε ουκ ολίγα υπό κατάρρευση νεοκλασικά σπίτια (και σκεφτήκαμε πώς θα ήταν να τα επιπλώναμε με αντίκες από το κλασικό παλαιοπωλείο του Άγγελου Βλαστάρη), ήπιαμε άλλον έναν καφέ στη Βανίλια, απορήσαμε πώς βρέθηκαν οι μπρούντζινοι πολυέλαιοι από το σπίτι του Τίτο στην οροφή του νέου μεζεδοπωλείου Η Φάμπρικα του Ευφρόσυνου και περάσαμε από την έκθεση της Jessica Warboys στη μη κερδοσκοπική γκαλερί State of Concept.
Τα κενά μας τα συμπλήρωσε η Κατερίνα Σταμάτη, η οποία κατασκευάζει κοσμήματα και άλλα μικροαντικείμενα. Με έδρα το γλυκύτατο Ψιτ!, η Κατερίνα έχει οργώσει με το ποδήλατό της το Κουκάκι – το αποδεικνύει το ημερολόγιο τοίχου του 2016 που περιέχει φωτογραφικές vintage λεπτομέρειες της περιοχής, αλλά και ένας χάρτης που είχε σχεδιάσει για ένα κυνήγι θησαυρού. Εκείνη μας έστειλε απέναντι στα κορίτσια του funky Lovecuts, μία από τις λίγες επιλογές με handmade ρούχα στην περιοχή (μαζί με το νέο μαγαζί της Lazy Di και της Angela Rapti, που απευθύνεται στις fans της εποχής του swing) και μας άπλωσε ένα χαρτί περιτυλίγματος από την ΕΒΓΑ που στεγαζόταν εδώ παλιά για να το φωτογραφήσουμε και να κερδίσουμε μερικά ακόμη likes στο Instagram από τη βόλτα μας στο Κουκάκι!
Street food με άποψη και παράδοση
Σοβαρή υποψηφιότητα για το καλύτερο σάντουιτς της πόλης βάζει το «Guarantee» (Βεΐκου 41) με τα ψωμάκια που προμηθεύονται από όλους τους καλούς φούρνους της περιοχής να γεμίζονται με ό,τι βάλει ο νους σου. Το «Ψητοπωλείο» (έτσι σκέτο, στη Δράκου 16) είναι η στάνταρ επιλογή για σουβλάκι και κριτσανιστό γύρο, ο φούρνος του «Τάκη» (Μισαραλιώτου 14) δεν χρειάζεται περαιτέρω συστάσεις σε όσους έχουν φάει το κουλούρι και το μάφιν του, ενώ αν περνάτε το μεσημέρι και δεν προλαβαίνετε να καθίσετε, πάρτε για το σπίτι μαγειρευτό από το «Γαρύφαλλο - Κανέλα» (Οδυσσέα Ανδρούτσου 35 & Ζαν Μωρεάς 28).
Τα παράξενα του Κουκακίου
Το ξέρατε ότι στο Κουκάκι βρίσκεται το ενδιαφέρον διαδραστικό Μουσείο Συναισθημάτων Παιδικής Ηλικίας (Καρατζά 7 & Τσάμη Καρατάσου 56); Αξίζει επίσης ένα πέρασμα πίσω από τον «Δεληολάνη» για να δείτε το φωτισμένο βιτρό του Αγίου Γεωργίου. Για όσους αισθάνονται άτυχοι, τα «Θαύματα της τύχης» παρέχουν πάσης (μαγικής) φύσης ξόρκια, ζωδιακά αρώματα, αυθεντικό κοκαλάκι της νυχτερίδας αλλά και διάβασμα του αβγού, ενώ για όσους αισθάνονται μόνοι το γραφείο «Άρωμα γνωριμίας» υπόσχεται να κάνει «delete στη μοναξιά»...
INFO
«Βανίλια» (Βεΐκου 40, 2155259301)
«Boheme Bourgeois» (Αναστασίου Ζίννη 36, 2109244244)
«Γιουμπάμπα» (Γ. Ολυμπίου 2, 2155258800)
«Δολίχη» (Δημητρακοπούλου 51)
«Το Κουκί» (Γ. Ολυμπίου 5-9, 2109246161)
«Lotte» (Τσάμη Καρατάσου 2, 2114078639)
«Μαμά Ψωμί!» (Ζαχαρίτσα 42-44 & Ζίννη, 2109227686)
«Ο Μπαμπάς» (Φαλήρου 53, 2155505565)
«Οπώριο» (Ερεχθείου 1, 2109241118)
«Το Ποτάμι» (Συγγρου 122 & Γ. Ολυμπίου 27-29, 2114074764)
«Σπιρτόκουτο» (Γ. Ολυμπίου 14, 2103462689)
«State of Concept» (Τούσα Μπότσαρη 19, 2130318576)
«Valparaiso» (Γ. Ολυμπίου 7)
«Vlastaris Antiques» (Μητσαίων 5-7, 6945238001)
«Η Φάμπρικα του Ευφρόσυνου» (Αναστασίου Ζίννη 34, 2109246354)
«Ψιτ!» (Βεΐκου 9, 2109235093).
