«Barbie»
Εάν προσπεράσουμε τον clickbait τίτλο του άρθρου, παρεμπιπτόντως συγγνώμη για αυτό, το κείμενο θα μπορούσε άνετα να περιλαμβάνει μονάχα τη φράση "όλες οι γυναίκες έχουν διαχρονικά αδικηθεί στα Όσκαρ". Διότι είναι ενδεικτικό πως από το 1929 που τα βραβεία απονεμήθηκαν για πρώτη φορά, με εξαίρεση φυσικά την κατηγορία καλύτερης ηθοποιού, είναι ελάχιστες οι κινηματογραφίστριες που απέσπασαν κάποιο από τα χρυσά αγαλματίδια της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου. Για παράδειγμα, στην ενότητα της καλύτερης σκηνοθεσίας, χρειάστηκε να περάσουν 81 ολόκληρα χρόνια για να βραβευτεί μια σκηνοθέτρια και συγκεκριμένα η Κάθριν Μπίγκελοου ("Hurt Locker"). Αφού, λοιπόν, φέτος η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας συμπίπτει χρονικά με την απονομή των 96ων βραβείων Όσκαρ (10/3), αποφασίσαμε να κάνουμε μια αναδρομή στις πιο αδικημένες υποψήφιες ή μη στην ιστορία του θεσμού.
Η περίπτωση "Barbie"
Αναπόφευκτα, δικαίως και αδίκως ταυτόχρονα, η πιο ηχηρή γκρίνια γύρω από τα φετινά Όσκαρ αφορά το μπλοκμπάστερ της Γκρέτα Γκέργουιγκ. Όχι επειδή λείπει από τις υποψηφιότητες, το "Barbie" εξάλλου εντοπίζεται συνολικά σε οκτώ κατηγορίες, αλλά γιατί η δημιουργός απουσιάζει από την κατηγορία καλύτερης σκηνοθεσίας, όπως και η πρωταγωνίστρια Μάργκο Ρόμπι από τον α’ γυναικείο ρόλο. Με όρους Χόλιγουντ, η ομάδα του "Barbie" έχει κάθε λόγο να μην είναι ικανοποιημένη με τις υποψηφιότητες που έλαβε. Ιδιαίτερα εάν λάβουμε υπόψη πως είναι μια παραγωγή που αγγίζει τα 1,5 δις δολάρια στο παγκόσμιο box office και ευθύνεται σημαντικά για την επιστροφή του μαζικού κοινού στις αίθουσες. Κάτι που δε θα συνέβαινε χωρίς τη στιβαρή, άκρως διασκεδαστική όσο και ακίνδυνα διδακτική σκηνοθεσία της Γκέργουιγκ, συνδυαστικά με την κυριαρχική ερμηνεία της Ρόμπι. Υπό αυτήν την έννοια, λοιπόν, το φάουλ της Ακαδημίας σχετίζεται περισσότερο με το ότι το "Barbie" είναι υποψήφιο στις λάθος κατηγορίες, παρά στο ότι στοχεύει σε "λίγα" αγαλματίδια. Ας πούμε, θα έβγαζε περισσότερο νόημα για την Γκέργουιγκ να διεκδικεί το Όσκαρ σκηνοθεσίας παρά το… διασκευασμένου σεναρίου, όπως επίσης η Ρόμπι το α’ γυναικείου ρόλου αντί για την Αμέρικα Φερέρα το β’ ρόλου. Υπάρχει, βέβαια, ακόμα ένα φιλολογικού χαρακτήρα ζήτημα. Πες ότι "διώχνεις" την, εξαιρετική κατά τα άλλα, Ανέτ Μπένινγκ του οδυνηρά μέτριου "Nyad" από τις πρωταγωνίστριες για να μπει η Ρόμπι, στη σκηνοθεσία ποιον βγάζεις; Την κάτοχο Χρυσού Φοίνικα Ζιστίν Τριέ ("Ανατομία μιας Πτώσης") ή τον Τζόναθαν Γκλέιζερ που έφτιαξε την αριστουργηματική "Ζώνη Ενδιαφέροντος"; Αν με ρωτάτε, κανέναν…
Μπάρμπαρα Στρέιζαντ
Το 1983 η Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, μια από τις πιο δημοφιλείς προσωπικότητες του αμερικανικού θεάματος, έγραψε, σκηνοθέτησε, πρωταγωνίστησε και έκανε την παραγωγή του μιούζικαλ "Γεντλ". Στα Όσκαρ της επόμενης χρονιάς η ταινία απέσπασε τέσσερις υποψηφιότητες και κέρδισε για το καλύτερο τραγούδι, η Στρέιζαντ όμως δεν ήταν καν υποψήφια. Μερικά χρόνια αργότερα, το 1992, η ιστορία περίπου επαναλήφθηκε. Η δημιουργός ως σκηνοθέτρια - πρωταγωνίστρια του "Πρίγκιπα της Παλίρροιας" πάλι αγνοήθηκε από την Ακαδημία, παρόλο που η ταινία της ήταν υποψήφια σε επτά κατηγορίες. Για την ιστορία, ωστόσο, οφείλουμε να αναφέρουμε πως η Στρέιζαντ είναι κάτοχος δύο Όσκαρ, α’ γυναικείου ρόλου για το "Ένα Αστείο Κορίτσι" (Γουίλιαμ Γουάιλερ, 1968) και πρωτότυπου τραγουδιού για το "Evergreen" που ακούγεται στο "Ένα Αστέρι Γεννιέται" (1977).
Έιμι Άνταμς
Με έξι οσκαρικές υποψηφιότητες και μηδέν νίκες, είναι δόκιμο να υποθέσουμε πως η Έιμι Άνταμς έχει υποστεί την "κατάρα των Όσκαρ". Παρότι πρόκειται για μια από τις πιο ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της, μέχρι τώρα η Αμερικανίδα βρίσκει πάντα κάποιον απέναντί της. Το 2006 είχε μόλις αρχίσει να γίνεται γνωστή χάρη στην ερμηνεία της στο "Μια Ξένη Ανάμεσά Μας", επομένως ήταν αδύνατο να επικρατήσει των Μισέλ Γουίλιαμς ("Το Μυστικό του Brokeback Mountain"), Φράνσις ΜακΝτόρμαντ ("Άνιση Μάχη") και Ρέιτσελ Βάις ("Ο Επίμονος Κηπουρός"), η οποία τελικά κέρδισε. Τρία χρόνια μετά, παρότι άψογη στην "Αμφιβολία", δεν είχε τύχη απέναντι στη σαρωτική Πενέλοπε Κρουζ του "Vicky Cristina Barcelona". Η πρώτη πίκρα ήρθε το 2011, όταν έχασε από τη συμπρωταγωνίστριά της στο "Fighter" Μελίσα Λίο, αν και, ομολογουμένως, θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε εδώ για αδικία. Όπως επίσης το 2014, τη χρονιά που βραβεύτηκε η Κέιτ Μπλάνσετ ("Θλιμμένη Τζάσμιν"), ενώ η Άνταμς είχε να επιδείξει τη, μάλλον ξεχασμένη σήμερα, ερμηνεία του "Οδηγού Διαπλοκής". Αντίθετα, συζήτηση μπορεί να γίνει για τις χρονιές 2013 και 2019. Στην πρώτη περίπτωση, η Αμερικανίδα ήταν καταπληκτική στο "Master", όμως, τα μέλη της Ακαδημίας προτίμησαν την περισσότερο αξιέπαινη παρά πειστική ερμηνεία της κουρεμένης Αν Χάθαγουεϊ στους "Άθλιους". Από την άλλη, η Άνταμς του "Vice: Ο Δεύτερος στην Ιεραρχία", είδε τη Ρετζίνα Κινγκ να βραβεύεται για το συμπαθητικό "Εάν η Οδός Μπιλ Μπορούσε να Μιλήσει". Για να τα λέμε όλα, το ‘19 η Έμα Στόουν της "Ευνοούμενης" έπρεπε να το πάρει και η Άνταμς να ήταν υποψήφια το ‘17 για το ρόλο της στο sci-fi "Arrival".
Τζούντι Γκάρλαντ
Μετά από όλα αυτά, τι να πει και η Τζούντι Γκάρλαντ; Η ηθοποιός που αφενός έχει στιγματίσει την ασημένια οθόνη αλλά και τη συλλογική συνείδηση των Αμερικανών ("Ο Μάγος του Οζ"), αλλά δεν έχει βραβευτεί ποτέ με Όσκαρ! Μάλιστα, ήταν μονάχα δύο φορές υποψήφια ("Ένα Αστέρι Γεννιέται", "Η Δίκη της Νυρεμβέργης") και της έχει δοθεί απλώς ένα τιμητικό αγαλματίδιο. Για τους λάτρεις της ειρωνείας, θυμίζουμε πως το 2020 η Ρενέ Ζελβέγκερ απέσπασε Όσκαρ α’ γυναικείου ρόλου για το "Τζούντι", όπου ενσαρκώνει… την Γκάρλαντ!
