Για μια τετραετία περίπου στα μέσα των '00s, οι ταινίες με χούλιγκανς αγγλικών ποδοσφαιρικών ομάδων είχαν γίνει μόδα: «The Football Factory» (2004, Νικ Λαβ), «Rise of the Footsoldier» (2007, Τζούλιαν Γκίλμπεϊ) και «Cass» (2008, Τζον Μπερντ) είναι μόνο μερικές από όσες αντίστοιχες ταινίες χάρη στο word of mouth απέκτησαν φανατικούς οπαδούς μεταξύ εκείνων που γούσταραν μπάλα, αλκοόλ και «πεσίματα» στη μεγάλη οθόνη. Μία όμως ήταν η ταινία που αναφερόταν συνέχεια στις συζητήσεις, εξαιτίας κυρίως ενός εκ των πρωταγωνιστών της. Ο λόγος για το «Green Street Hooligans» (2005, Λέξι Αλεξάντερ) και την βίαιη ερμηνεία του Τσάρλι Χάναμ ως φανατικού της West Ham United.
Αν και ο Χάναμ είναι γέννημα - θρέμμα του Νιουκάστλ, η cockney προφορά του στην ταινία χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς ως «μία από τις χειρότερες στην ιστορία του κινηματογράφου». Αυτό βέβαια δεν πτόησε τον Χάναμ να μπει για τα καλά στον χάρτη της βιομηχανίας και να αποκτήσει έναν πρώτο κύκλο οπαδών, ο οποίος διογκώθηκε αστρονομικά τρία χρόνια αργότερα.
Η... προεδρική ερμηνεία του στο «Sons of Anarchy» (2008) τον καθιέρωσε ως σκληροτράχηλο παράνομο μηχανόβιο, ο οποίος ξέρει να διαχειρίζεται τις ισορροπίες μιας συμμορίας ενώ παραδίδει μαθήματα εγκληματικού επιχειρείν. Δε θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι δίχως τον Χάναμ στο ρόλο του Τζαξ Τέλερ η σειρά δε θα έφτανε στην έβδομη και τελευταία σεζόν της τους 6 εκατομμύρια τηλεθεατές (στις ΗΠΑ), παρόλο που ήταν με διαφορά η χειρότερη, αδικώντας την έως τότε εξέλιξη της. Για τον Χάναμ όμως ήταν το εισιτήριο για τα μεγάλα σαλόνια της 7ης τέχνης.
Το 2013 ο οσκαρικός Γκιγιέρμο ντελ Τόρο τον προσέλαβε για τις ανάγκες τις μπλοκμπαστερικής του εξόρμησης με το «Pacific Rim», για να ακολουθήσει αμέσως μετά νέα συνεργασία τους, στο σαφώς ανώτερο «Πορφυρός Λόφος» (2015). Ήταν η πρώτη φορά που ο Χάναμ δοκιμαζόταν σε έναν στιβαρό δραματικό ρόλο, μια κατεύθυνση την οποία θα διατηρούσε ως κριτήριο για το επόμενο βήμα της καριέρας του.
Στο φιλόδοξο φιλμ του Τζέιμς Γκρέι, «Η Χαμένη Πόλη του Ζ», ο Χάναμ ενσαρκώνει έναν θαρραλέο εξερευνητή του Αμαζονίου και κουβαλά με την ερμηνεία του την αφήγηση, όπως δεν το είχε καταφέρει ποτέ προηγουμένως στην καριέρα του. Οι αδυναμίες όμως στην σκηνοθετική προσέγγιση του Γκρέι θαμπώνουν ως ένα βαθμό το τελικό αποτέλεσμα, αλλά και τον ίδιο. Τότε ήρθε το κάλεσμα για έναν ρόλο που δύσκολα μπορεί να αρνηθεί ένας Άγγλος ηθοποιός...
Ο Γκάι Ρίτσι επιχείρησε να κάνει μια... αλήτικη σινε-μεταφορά του μύθου των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης στο «Βασιλιάς Αρθούρος: Ο Θρύλος του Σπαθιού», η οποία είδε τον Χάναμ να γίνεται ο εκλεκτός που θα τραβήξει το Εξκάλιμπερ από το βράχο για να διοικήσει το βασίλειο. Μια εν πολλοίς άνιση προσπάθεια, την οποία πάντως ο ηθοποιός φάνηκε να διασκεδάζει απόλυτα.
Τώρα βάζει ακόμα μία πρόκληση στον εαυτό του, επιλέγοντας να μπει στα παπούτσια του θρυλικού Στιβ ΜακΚουίν και να υποδυθεί το χαρακτήρα που ενσάρκωσε πρώτος το 1973. Στην ταινία «Ο Πεταλούδας», ο Χάναμ βρίσκεται πλάι στον Ράμι Μάλεκ και μαζί επιχειρούν να αποδράσουν από μια φυλακή - κολαστήριο, η οποία βρίσκεται σε ένα νησί στη μέση του πουθενά. Όσοι θυμούνται την πρώτη ταινία γνωρίζουν πόσο απαιτητικός, σωματικά και πνευματικά, είναι αυτός ο ρόλος. Αν κρίνουμε όμως τον τρόπο που κινείται κινηματογραφικά ο Χάναμ, είναι προφανές πως καλωσορίζει την ποικιλία. Όπως λέει και ο ίδιος: «Πρέπει να παίρνεις τους ρόλους που "μιλάνε" μέσα σου, στο παρελθόν έχω απορρίψει προτάσεις που θα με έκαναν πλουσιότερο (σ.σ.: όπως η απόρριψη του πρωταγωνιστικού ρόλου στο «50 Αποχρώσεις του Γκρι»), όμως νιώθω απόλυτα ικανοποιημένος δημιουργικά». Well said Jackie boy...
Περισσότερες πληροφορίες
Ο Πεταλούδας
Δύο καταδικασμένοι σε ισόβια συνεργάζονται για να αποδράσουν από τη νήσο-φυλακή στην οποία βρίσκονται.
