Πώς μπορείς να μιλήσεις για το Ολοκαύτωμα; Από τη διάσημη ρήση του Αντόρνο «Μετά το Άουσβιτς, είναι βαρβαρότητα να γράφει κανείς ποίηση»που μας ξαναθύμισε ο Χρήστος Μήτσης στην κριτική του για το «Γιο του Σαούλ» (την ταινία που αντιμετώπισε με τολμηρό και αφηγηματικά ρηξικέλευθο τρόπο την πρόκληση κερδίζοντας κοινό και κριτικούς – ήταν μάλιστα και η δεύτερη καλύτερη ταινία της χρονιάς σύμφωνα με τους χρήστες του athinorama.gr), το ερώτημα παραμένει επίκαιρο για όσους δημιουργούς καταπιάνονται με ένα τέτοιο θέμα. Πόσο μάλλον όταν καλείσαι να μιλήσεις στα παιδιά.
Επειδή όμως, δυστυχώς, σήμερα οι προεκτάσεις της ιστορίας παραμένουν επίκαιρες και τα παιδιά είναι πιο περίεργα από ποτέ για την πολιτική και τα ιστορικά τραύματα, είναι ενδιαφέρον που κυκλοφορούν βιβλία όπως η «Έρικα» που έρχονται να βοηθήσουν τους γονείς και να μιλήσουν με δημιουργικό τρόπο για όσα δεν πρέπει να ξεχαστούν.
Ακολουθώντας την αληθινή ιστορία της Έρικας ενός μωρού που πετάχτηκε έξω από το τρένο στο δρόμο για το στρατόπεδο συγκέντρωσης από τη μητέρα του για να σωθεί («Πηγαίνοντας προς το θάνατο η μητέρα μου με πέταξε πίσω στη ζωή»), το βιβλίο της Ruth Vander Zee μιλά για το Ολοκαύτωμα δια της απουσίας, με λίγα λόγια, συναίσθημα, παράθεση ιστορικών στοιχείων, και με τη βοήθεια της ατμοσφαιρικής και προφανώς ελλειπτικής εικονογράφησης του Roberto Innocenti και δίνει αφορμές για συζήτηση.
Από τις πάντα εξαιρετικές εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.
Τιμή: 14,90. Ηλικία: 9 +
