Κόκκινα φανάρια

3,5

Ο Βασίλης Μπισμπίκης διασκευάζει το ομώνυμο έργο για την Τρούμπα του ‘60, εστιάζοντας στις ζωές των τρανς γυναικών του 2021. Το αποτέλεσμα είναι ζωντανό, ειλικρινές, πληθωρικό, αλλά και άνισο.

Κόκκινα φανάρια

Ο Βασίλης Μπισμπίκης συνεχίζοντας την προσπάθειά του για ένα θέατρο προσανατολισμένο σε καίρια ζητήματα, επιχειρεί με τα "Κόκκινα φανάρια" να στρέψει το βλέμμα μας στις τρανς γυναίκες, ίσως την πιο περιθωριοποιημένη από όλες τις κοινωνικές ομάδες. Βασίζεται και αυτήν τη φορά σε ένα προϋπάρχον κείμενο, στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Αλέκου Γαλανού, κάτι που σε πρώτο επίπεδο είναι μια καλή ιδέα, καθώς του παρέχει έναν βασικό δραματουργικό καμβά. Τελικά, όμως, το κείμενο αποδεικνύεται η βασική αδυναμία της παράστασης: παρόλο που η ιστορία μετατοπίζεται από τις πόρνες της Τρούμπας του ’60 στις τρανς γυναίκες του σήμερα, διατηρεί συγγένεια με το αρχικό κείμενο (διασκευή Β. Μπισμπίκης-Χρ. Νικολόπουλος). Το αποτέλεσμα είναι να μην αποφεύγεται μια αίσθηση μελοδραματικής "γραφικότητας" στην υπόθεση και στους χαρακτήρες: τα όνειρα για ένα "σπιτάκι", η εξάρτηση από τον άνδρα/εκμεταλλευτή, το χτίσιμο των προσώπων πάνω σε αυτούς του έργου/ταινίας (πόσω μάλλον οι αναπαραγωγές χαρακτηριστικών φράσεων) δεν βοηθούν ιδιαίτερα την επιθυμία της παράστασης να μιλήσει με σημερινούς όρους για να καταρρίψει το στιγματισμό και τα στερεότυπα του κοινωνικού αυτοματισμού.

Κόκκινα φανάρια
Γιώργος Καλφαμανώλης©

Όταν το κείμενο επικεντρώνεται στο σημερινό υλικό, το όλο εγχείρημα δονείται από την ενέργεια και τη δυναμική που επιτυγχάνει η πραγμάτωση της αρχικής ιδέας. Και αυτό δεν συμβαίνει μόνο όταν παρεμβάλλονται οι ντοκουμενταρίστικης υφής μαρτυρίες του Δημήτρη Παπάζογλου και ειδικά της Μπέττυς Βακαλίδου που ανατρέχει στην ιστορία των τρανς –μία από τις κορυφαίες στιγμές της παράστασης, ενώ συνολικά η Βακαλίδου κυριαρχεί με μια σχεδόν δωρική παρουσία–, αλλά και όταν τα πρόσωπα αποσπώνται από το προϋπάρχον υλικό και γίνονται νέοι χαρακτήρες˙  στο πλαίσιο αυτό λειτουργεί εξαιρετικά και η –κατόπιν σκηνοθετικής προσθήκης– ανδρόγυνη παρουσία του Κομπέρ (Δημήτρης Γαλάνης). Αυτούς τους νέους χαρακτήρες, κρυμμένους πίσω από την πανοπλία μιας σκληρής πορνογραφικής γλώσσας και μιας βίαιης, (αυτο)ταπεινωτικής συμπεριφοράς, επιχειρεί να φωτίσει με ειλικρίνεια, ωμότητα, αλλά και ενσυναίσθηση ο Μπισμπίκης, χωρίς να αποφεύγει πάντοτε τη σχηματική απεικόνιση.

Κόκκινα φανάρια
Γιώργος Καλφαμανώλης©

Η παράσταση, πάντως, αποτελεί ένα σημαντικό θεατρικό εγχείρημα, γεμάτο τόλμη και αλήθεια. Ο Μπισμπίκης τη διαρθρώνει σε δύο μέρη, παίζοντας "ύπουλα" με τις προσδοκίες του κοινού. Καθώς το πρώτο μέρος εξελίσσεται, ως επί το πλείστον, στη λογική ενός drag show με όλη την γκέι και κουίρ μουσική μυθολογία (Σερ, Άννα Βίσση, Φρέντι Μέρκιουρι, Μπιγιόνσε κ.λπ.), δημιουργεί ψευδώς την εφησυχαστική εντύπωση ενός "κλαμπάτου" θεάματος με μπόλικη αθυροστομία και ηδονοβλεπτικές διαθέσεις - για να ακολουθήσει ένα σαφώς δεισδυτικότερο στα ζητούμενα της σκηνοθετικής ιδέας δεύτερο μέρος, χωρίς στο ελάχιστο να χαθεί η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, η σκηνική ενέργεια και η χαρά των συμμετεχόντων, στους οποίους οφείλεται αυτό το εκρηκτικό, ειλικρινές και εντέλει συγκινητικό αποτέλεσμα όπου δίνονται με όλη τους την ψυχή, δηλαδή στους Ελεονώρα Αντωνιάδου, Γιανμάζ Ερντάλ, Μάρα Ζαλώνη, Μάνο Καζαμία, Στέλιο Τυριακίδη και όλους τους υπόλοιπους, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, ηθοποιούς.

Περισσότερες πληροφορίες

Κόκκινα φανάρια

  • Κοινωνικό
  • Διάρκεια: 180 '

Με φόντο ένα σύγχρονο μπαρ ζωντανεύει η queer εκδοχή των «Κόκκινων φαναριών» του Αλέκου Γαλανού, που μεταφέρει την Τρούμπα του ‘60 στη σκληρή πραγματικότητα του σήμερα.

Cartel Τεχνοχώρος

Λεωφ. Κηφισού 41

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

"Η θάλασσα και ο γέρος": Ο Τάσος Νούσιας στον συγκλονιστικό ρόλο του Σαντιάγο, στην Ηλιούπολη

Ο βραβευμένος Τάσος Νούσιας πρωταγωνιστεί, για 2η χρονιά, στην παράσταση "Η Θάλασσα και ο Γέρος" – μια θεατρική μεταφορά του αριστουργήματος του Έρνεστ Χέμινγουεϊ "Ο Γέρος και η Θάλασσα", σε σκηνοθεσία Μαρλέν Καμίνκσι.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
08/07/2025

"Στο τσακ!" της Δήμητρας Παπαδοπούλου – Η ξεκαρδιστική κωμωδία επιστρέφει

Η ανατρεπτική κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου "Στο τσακ!" επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης και υπόσχεται γέλιο μέχρι δακρύων, μέσα από παρεξηγήσεις, σύγχρονες σχέσεις και... εκπλήξεις στο τσακ.

Η "Ορέστεια" του Θεόδωρου Τερζόπουλου συνεχίζει την καλοκαιρινή της περιοδεία

Έχοντας ήδη επισκεφτεί κάποια θέατρα της Ελλάδας και του εξωτερικού, η κατά Τερζόπουλο "Ορέστεια" συνεχίζει να περιοδεύει με τελευταίο σταθμό το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.

Αποκλειστικό: Ένα θερινό σινεμά γεννιέται στο Επί Κολωνώ

Το Επί Κολωνώ είναι μια κυψέλη πολιτισμού που δεν σταματά να ονειρεύεται και να μοιράζεται ιδέες και εμπειρίες. Φέτος, μετατρέπει την αυλή του σε θερινό σινεμά, προσκαλώντας μας σε βραδιές ποιοτικού ανεξάρτητου κινηματογράφου, κάτω απ’ τον πλάτανο.

"Ιφιγένεια / Βορά": Από τον βωμό της Αυλίδας, στη σκηνή της Πειραιώς

"Ήρθα εδώ, να δω τη θάλασσα, να διαλογιστώ, ν’ αλλάξω. Πάντα μπορείς να ξαναρχίζεις…". Με αυτή τη φράση ξεκινά το ταξίδι της Ιφιγένειας, όχι στην Αυλίδα αυτή τη φορά, αλλά στην Πειραιώς 260, μέσα από τον θεατρικό μονόλογο "Ιφιγένεια / Βορά", σε κείμενο της Βίβιαν Στεργίου και σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου.

"ζ-η-θ, ο Ξένος": Η Κλέλια Ανδριολάτου διασχίζει την Οδύσσεια του Μαρμαρινού

Στην παράσταση "ζ-η-θ, ο Ξένος" του Μιχαήλ Μαρμαρινού, η Κλέλια Ανδριολάτου συμμετέχει σε έναν πολυμελή θίασο και μιλά για τη δύναμη της ομάδας, την έννοια του "ξένου" και τη βιωματική αφήγηση της Οδύσσειας, λίγο πριν δούμε την παράσταση στην Επίδαυρο (11 & 12/7).

Για την Kat Valastur, ο χορός είναι μια πράξη ελευθερίας και επαναπροσδιορισμού

Η διεθνώς αναγνωρισμένη Kat Valastur μιλά για το έργο της "Dive into You", τη συμμετοχή της στο 31ο Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, την πορεία της στο εξωτερικό, τη σχέση σώματος-χώρου και τους καλλιτέχνες που την εμπνέουν.