Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους

2,5

Η παράσταση επιχειρεί να δικαιώσει ένα έργο που ανήκει σε μια συγγραφική κλάση άλλης εποχής, όχι χωρίς μειονεκτήματα το ίδιο, πετυχαίνοντας αμφίρροπα αποτελέσματα.

Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους

Δεν μπορώ να μην παραδεχτώ ότι το κύκνειο άσμα του σπουδαίου Ευγένιου Ο’Νιλ μού ακούστηκε, εβδομήντα πέντε χρόνια μετά τη συγγραφή του, ένα «γερασμένο» έργο, που παρά το φιλόδοξο στόρι δεν αποφεύγει φλυαρίες και μελοδραματισμούς. Γραμμένο ως ξόρκι οδυνηρών οικογενειακών βιωμάτων, με εμφανή την επιρροή της αυστηρής καθολικής ανατροφής του συγγρα­φέα, αναπτύσσεται μέσα από μια ιδιότυπη, «πλατωνικού» χαρακτήρα ερωτική ιστορία και τη συνύπαρξη ανθρώπων που ορίζονται από προσωπικές αμαρτίες και συναισθηματικά βάρη, για να λειτουργήσει τελικά ως μια φορτισμένη παραβολή «εξαγνισμού».

Όπως και να ’χει όμως, ένα έργο που ανήκει στον «πατέρα» και αναμορφωτή του νεότερου αμερικανικού θεάτρου παραμένει ένα στιβαρό κοινωνικό δράμα υψηλών απαιτήσεων, που συχνά παραγνωρίζονται από τη σύγχρονη σκηνική πρακτική της ελλειπτικής έκφρασης και των μεταδραματικών προσεγγίσεων. Το «Φεγγάρι για τους καταραμένους» ανήκει σε εκείνη την παράδοση του ρεαλιστικού θεάτρου που ζητάει σκηνοθέτες (και ηθοποιούς) ασκημένους στο είδος. Οι υπόλοιπες αποχρώσεις του, κυρίως συμβολιστικές, δεν αναιρούν τη ρεαλιστική του ταυτότητα αλλά συμπορεύονται με αυτήν, ευνοούν τη διαχείριση των θεμάτων σε ένα βαθύτερο επίπεδο κι εμπλουτίζουν το δραματουργικό σύμπαν.

Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους - εικόνα 1

Η παρουσία του συμβολισμού, πάντως, φαίνεται να λειτουργεί ως κρίκος διασύνδεσης με το έργο για έναν σύγχρονο, νέο σκηνοθέτη· τουλάχιστον αυτό φάνηκε στη σκηνοθεσία της Μαριλίτας Λαμπροπούλου, η οποία έδωσε το προσωπικό της στίγμα επί του έργου στις σκηνές που ευνοούν την απεικόνιση του συμβολικού του υποστρώματος.

Σε ό,τι αφορά όμως την δουλειά που χρειαζόταν ώστε η παράσταση να εμβαθύνει και να αναδείξει περίπλοκες, ελλειμματικές προσωπικότητες και πολυεπίπεδες διαπροσωπικές σχέσεις, το αποτέλεσμα μένει κάπως μετέωρο, ενώ τουλάχιστον μια πιο αποφασιστική σύντ­μηση του έργου θα επενέβαινε στα τρωτά του σημεία και θα ευνοούσε την ευρυθμία της παράστασης. Η σκηνοθέτις φρόντισε για τη δημιουργία σκηνικής ατμόσφαιρας, η οποία όμως μένει στην επιφάνεια, την ίδια στιγμή που οι ηθοποιοί δείχνουν ακαθοδήγητοι στο κομμάτι της προσέγγισης και απόδοσης του ρόλου τους.

Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους - εικόνα 2

Βέβαια, η παράσταση έχει στην διάθεσή της μια δυνατή υποκριτική τριάδα, ηθοποιούς που επιτυγχάνουν μέχρις ενός σημείου να φωτίσουν και τις ατομικές ιδιοσυγκρασίες των ηρώων και τις μεταξύ τους σχέσεις: τόσο ο έμπειρος Γιάννης Νταλιάνης και η Ιωάννα Παππά όσο και ο πολύ νεότερος Γιώργος Τριανταφυλλίδης έχουν καλές στιγμές, και μάλιστα σε δύσκολους ρόλους από άποψη συναισθηματικών μεταπτώσεων και περίπλοκης ψυχολογίας, χρειάζονταν όμως ένα στιβαρότερο πλαίσιο δουλειάς – ειδικά ο τελευταίος έχει ήδη αποδείξει πως, όταν αυτό υπάρχει, μπορεί να μεγαλουργήσει. Στους άλλους δύο ρόλους, κατά πολύ μικρότερους σε έκταση και δραματικό εκτόπισμα, εμφανίζονται οι Νίκος Γκελαμέρης και Ιωάννης Κοτίδης.

ΠΟΡΕΙΑ ΑΤ VICTORIA Τρικόρφων 3-5 & 3ης Σεπτεμβρίου 69, Πλ. Βικτωρίας, 2108210991. Διάρκεια: 140΄.

Περισσότερες πληροφορίες

Ένα φεγγάρι για τους καταραμένους

  • Δράμα
  • Διάρκεια: 120 '

Με αφετηρία τις σπαρακτικές σχέσεις των προσώπων, η παράσταση επιχειρεί να διανοίξει έναν νέο φαντασιακό χώρο στο ρεαλισμό του Ο’Νιλ.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Θέατρο

Ακρόαση από το θέατρο Αγγέλων Βήμα με προορισμό τη θεατρική Αυστραλία

Ένα θεατρικό αφιέρωμα στη σύγχρονη δραματουργία της Αυστραλίας ετοιμάζει το Αγγέλων Βήμα για τη σεζόν 2025-26.

ΓΡΑΦΕΙ: ATHINORAMA TEAM
08/07/2025

"Η θάλασσα και ο γέρος": Ο Τάσος Νούσιας στον συγκλονιστικό ρόλο του Σαντιάγο, στην Ηλιούπολη

Ο βραβευμένος Τάσος Νούσιας πρωταγωνιστεί, για 2η χρονιά, στην παράσταση "Η Θάλασσα και ο Γέρος" – μια θεατρική μεταφορά του αριστουργήματος του Έρνεστ Χέμινγουεϊ "Ο Γέρος και η Θάλασσα", σε σκηνοθεσία Μαρλέν Καμίνκσι.

"Στο τσακ!" της Δήμητρας Παπαδοπούλου – Η ξεκαρδιστική κωμωδία επιστρέφει

Η ανατρεπτική κωμωδία της Δήμητρας Παπαδοπούλου "Στο τσακ!" επιστρέφει για δεύτερη χρονιά στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης και υπόσχεται γέλιο μέχρι δακρύων, μέσα από παρεξηγήσεις, σύγχρονες σχέσεις και... εκπλήξεις στο τσακ.

Η "Ορέστεια" του Θεόδωρου Τερζόπουλου συνεχίζει την καλοκαιρινή της περιοδεία

Έχοντας ήδη επισκεφτεί κάποια θέατρα της Ελλάδας και του εξωτερικού, η κατά Τερζόπουλο "Ορέστεια" συνεχίζει να περιοδεύει με τελευταίο σταθμό το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.

Αποκλειστικό: Ένα θερινό σινεμά γεννιέται στο Επί Κολωνώ

Το Επί Κολωνώ είναι μια κυψέλη πολιτισμού που δεν σταματά να ονειρεύεται και να μοιράζεται ιδέες και εμπειρίες. Φέτος, μετατρέπει την αυλή του σε θερινό σινεμά, προσκαλώντας μας σε βραδιές ποιοτικού ανεξάρτητου κινηματογράφου, κάτω απ’ τον πλάτανο.

"Ιφιγένεια / Βορά": Από τον βωμό της Αυλίδας, στη σκηνή της Πειραιώς

"Ήρθα εδώ, να δω τη θάλασσα, να διαλογιστώ, ν’ αλλάξω. Πάντα μπορείς να ξαναρχίζεις…". Με αυτή τη φράση ξεκινά το ταξίδι της Ιφιγένειας, όχι στην Αυλίδα αυτή τη φορά, αλλά στην Πειραιώς 260, μέσα από τον θεατρικό μονόλογο "Ιφιγένεια / Βορά", σε κείμενο της Βίβιαν Στεργίου και σκηνοθεσία της Αικατερίνης Παπαγεωργίου.

"ζ-η-θ, ο Ξένος": Η Κλέλια Ανδριολάτου διασχίζει την Οδύσσεια του Μαρμαρινού

Στην παράσταση "ζ-η-θ, ο Ξένος" του Μιχαήλ Μαρμαρινού, η Κλέλια Ανδριολάτου συμμετέχει σε έναν πολυμελή θίασο και μιλά για τη δύναμη της ομάδας, την έννοια του "ξένου" και τη βιωματική αφήγηση της Οδύσσειας, λίγο πριν δούμε την παράσταση στην Επίδαυρο (11 & 12/7).