«Απόδειξέ μου ότι η φύση δεν είναι αυτάρκης και θα σου επιτρέψω να της προσδώσεις έναν δημιουργό. Μέχρι τότε μην περιμένεις τίποτε από εμένα, πιστεύω μόνο στο αυτονόητο και το εισπράττω μονάχα με τις αισθήσεις μου. Εκεί που εκείνες σταματούν, η πίστη μου είναι ανίσχυρη», γράφει χαρακτηριστικά ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ (1740-1814 ) στο μονόπρακτο «Διάλογος μεταξύ ιερέα και ετοιμοθάνατου», διατυπώνοντας μια θεώρηση των πραγμάτων που διαπερνά όλα του τα έργα. Και στο μονόλογο «Ντε Σαντ. Στη Ζυστίν», τον οποίο έγραψε και σκηνοθέτησε ο Τσέζαρις Γκραουζίνις βασιζόμενος σε κείμενα του Ντε Σαντ, το κυρίαρχο θέμα είναι ακριβώς αυτή η ακραία αισθησιοκρατική και ατομική μορφή ελευθερίας την οποία πρεσβεύει όχι μόνο ο μαρκήσιος αλλά και η νεοφιλελεύθερη εποχή μας. Η Μαντάμ Ντελμόνζ στέκεται μπροστά στην παρθένα Ζυστίν και αποπειράται να απαντήσει στα ηθικά διλήμματα της νεαρής, άλλοτε με ύφος κατήχησης, άλλοτε με αθωότητα και άλλοτε με φιλήδονη χροιά. Η Μάρω Παπαδοπούλου ως Ντελμόνζ μας κατέπληξε με τη σόλο ερμηνεία της – και με το υπονομευτικό της χαμόγελο στην περιγραφή σκανδαλιστικών εικόνων, ακολουθώντας το σωστό ρυθμό που υπέδειξε ο σκηνοθέτης. Σύμμαχοι της παράστασης, που ελιδαμε στο Φούρνο, η μετάφραση (από τα ρωσικά ) της Αλ. Ιωάννου και το μπαρόκ αισθητικής κοστούμι της V. Galeckaite-Dabkiene
Περισσότερες πληροφορίες
Ντε Σαντ. Στη Ζυστίν...
Εξαιρετική η Μ. Παπαδοπούλου στον κωμικό μονόλογο που δημιούργησε ο Λιθουανός σκηνοθέτης βασιζόμενος σε έργα του μαρκησίου ντε Σαντ
