Σπουδαία πρωταγωνίστρια και θιασάρχισσα, η Νόνικα Γαληνέα χάρισε στο θέατρο για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες κάτι από τη χαρακτηριστική λάμψη της, με τους μεγάλους πρωταγωνιστικούς ρόλους αλλά και τις αναπάντεχες ρεπερτοριακές επιλογές της. Πρωτοβγήκε στο θέατρο το 1963, ούσα σπουδάστρια ακόμη στη δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης, στους περίφημους "Όρνιθες" του Κουν, κι έκτοτε επιδόθηκε σε κάθε είδους ρεπερτορίου: κομεντί και αστικά δράματα, αλλά και Μολιέρο, Τσέχοφ, Τένεσι Ουίλιαμς, Ο ' Νιλ, Πίντερ, αρχαία τραγωδία.
Μαζί με τον Αλέκο Αλεξανδράκη, σύντροφο στη ζωή και στη σκηνή επί 21 χρόνια, συνδημιούργησαν το Θέατρο Ιλίσια και το -πειραματικού ύφους- Στούντιο Ιλίσια, ενώ υπηρέτησε το ελληνικό θέατρο και ως μεταφράστρια. Εμφανίστηκε σε παραστάσεις μαζί με την Κατίνα Παξινού, τον Δημήτρη Χορν, την Άννα Συνοδινού, τον Αλέξη Μινωτή, τον Δημήτρη Μυράτ κ.ά., και συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως οι Μίνως Βολανάκης, Γιάννης Κόκκος, Σπύρος Ευαγγελάτος, Μιχάλης Κακογιάννης, Ανδρέας Βουτσινάς κ.ά., όχι μόνο με τον δικό της θίασο, αλλά και σε παραστάσεις του ΚΘΒΕ, του Εθνικού Θεάτρου, του Αμφι-Θεάτρου, του Μεγάρου Μουσικής.
Σημαντική στιγμή στην καριέρα της υπήρξε η ερμηνεία της στην "Ηλέκτρα" του Σοφοκλή, το 1998, σε σκηνοθεσία του Μιχαήλ Μαρμαρινού. Εκεί υποδύθηκε την Κλυταιμνήστρα, δίπλα στην κόρη της Αμαλία Μουτούση, που ερμήνευσε την Ηλέκτρα. Με τον γιατρό Νίκο Μουτούση, απέκτησε ακόμη δύο κόρες, την Αριέττα, επίσης ηθοποιό, και την Αλεξία. Η τελευταία της εμφάνιση στο σανίδι ήταν το 2009, στην "Εκατομμυριούχο" του Μπερνάρ Σω. Τότε είχε δηλώσει στο "α": Κρατάω [από την εποχή του Κουν] μια θρησκεία που λέγεται "θέατρο" και τον τρόπο με τον οποίο μπορεί κανείς ν’ αναμετρηθεί μ’ αυτήν τη θρησκεία: υπομονή, εργατικότητα, διακριτικότητα, δύναμη, θέληση.
Συλλυπητήριο μήνυμα του Υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Γιώργου Κουμεντάκη
Με την καλλιέργεια και τον δυναμισμό της, η Νόνικα Γαληνέα καθιερώθηκε για
περισσότερα από 50 χρόνια, όχι μόνο ως πρωταγωνίστρια στο ελληνικό θέατρο,
αλλά ως μεταφράστρια, παραγωγός και επιχειρηματίας. Μαζί με τον Αλέκο
Αλεξανδράκη, σύντροφο και συμπρωταγωνιστή της επί δεκαετίες, δημιούργησε δύο
θεατρικές σκηνές, το "Ιλίσια" και το "Στούντιο Ιλίσια", όπου ανέβηκε ένα πλήθος
παραστάσεων που παρουσίαζε το εύρος των θεατρικών της ανησυχιών και τη
διάθεσή της για διαρκή ενημέρωση. Δοκιμάστηκε με τόλμη, τόσο στο ελεύθερο
θέατρο, αλλά και στις κρατικές σκηνές, σε πολλά είδη. Από την κωμωδία και το
μπουλβάρ, μέχρι το αρχαίο δράμα και το μιούζικαλ, πάντοτε με τον
επαγγελματισμό που τη διέκρινε και σύμφωνα με τις αρχές που έλαβε από τη
μαθητεία και τις συνεργασίες της κοντά στους περισσότερους από τους
σημαντικούς ανθρώπους του ελληνικού θεάτρου, τον Κάρολο Κουν, τον Αλέξη
Μινωτή, τον Μίνω Βολανάκη, τον Σπύρο Ευαγγελάτο, τον Μιχάλη Κακογιάννη, τον
Ανδρέα Βουτσινά, μεταξύ πολλών άλλων. Την αποχαιρετούμε με εκτίμηση στη
συνέπεια και στο πάθος της για το ελληνικό θέατρο. Εκφράζω τα ειλικρινή μου
συλλυπητήρια στις κόρες της Αριέτα, Αμαλία και Αλέξια Μουτούση και στους
πολλούς της φίλους.
