Οι χώροι της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση γίνονται το δημιουργικό σημείο συνάντησης κοινού κι ερμηνευτών, στο πλαίσιο του 6ου Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων (1-2/3). Αυτοί είναι οι ομάδες και οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν.
#1 ΟμάδαΡοπής
Το όνομα της ομάδας αποκαλύπτει σε ένα βαθμό τις προθέσεις της: να ασκήσει μια δύναμη στον θεατή, που θα τον μετατοπίσει σε ένα άλλο σημείο. Η παράσταση «Dépaysement» («Αποτοπισμός») καταργεί τα όρια ανάμεσα σε κοινό και χορευτές και, με όχημα την κίνηση, το λόγο και τη μουσική, δοκιμάζει να κινητοποιήσει την περιέργεια, το συναίσθημα και την έκπληξη. Οι Εύα Παπαδοπούλου, Αναστασία Χίντζογλου, Νίκος Καλύβας και Μιχάλης Παρασκάκης μας περιμένουν στον εκθεσιακό χώρο της Στέγης.
#2 Διονύσιος Αλαμάνος, Δανάη Δημητριάδη
Ο Διονύσιος Αλαμάνος και η Δανάη Δημητριάδη πειραματίζονται με το πιο οικείο σε αυτούς εργαλείο, το σώμα, μέσα από μια καταιγιστική ροή εικόνων. Στο «ΑΤΜΑ» αντιπαραβάλλουν το ζωόμορφο στο ανθρώπινο, επιθυμώντας να αναδείξουν όχι την αντίθεση αλλά τη συμπληρωματικότητα των στοιχείων αυτών που χαρακτηρίζουν την ολότητα του ανθρώπου. Θα τους αναζητήσουμε στη Μικρή Σκηνή της Στέγης.
#3 Prolet OCD
Έξι χορευτές, έξι σύμβολα στο χώρο ή έξι σημεία στο χρόνο μιας ζωής αρθρώνονται μέσω της φόρμας της κίνησης και αφηγούνται την ιστορία των ηττημένων στο «A punch of losers». Με αφετηρία τη φράση του Λένιν «ένα βήμα μπρος, δυο βήματα πίσω», η χορογράφος Μαργαρίτα Τρίκκα σχολιάζει το πώς μετατρεπόμαστε από νικητές σε ηττημένους και θέτει το ερώτημα: τι είναι αυτό που τροφοδοτεί την ακούραστη, σχεδόν παιδική επιμονή μας να ανασυγκροτηθούμε και να «ηττηθούμε καλύτερα»; Στην Κεντρική Σκηνή.
#4 Μυρτώ Γράψα
Στη νέα της δουλειά με τον τίτλο «Brighter» η Μυρτώ Γράψα επαναδιατυπώνει μια σειρά από ερωτήματα που σχετίζονται με τον πόνο, την ηδονή και την ευτυχία. Μαζί με άλλους τρεις χορευτές, σε ένα ιδιαίτερο σκηνικό περιβάλλον στη Μικρή Σκηνή της Στέγης, επιχειρεί να φέρει στο φως μέχρι τώρα σκοτεινές πτυχές του σώματος, το οποίο άλλωστε αντιμετωπίζει ως πεδίο υπό διαμόρφωση.
#5 Έλενα Αντωνίου
Στο νέο της εγχείρημα «Mainstage», με τη συμμετοχή φίλων της Στέγης από 16 έως 65+ ετών, η Έλενα Αντωνίου παρουσιάζει ένα δρώμενο στο οποίο επανεξετάζει και αποδομεί τις υπάρχουσες θεατρικές/χωρικές συμβάσεις, καλώντας το κοινό να αναπτύξει μια ζωντανή σχέση με το έργο τέχνης. Καλεί μάλιστα τον θεατή να δει πέρα από το προφανές, θεωρώντας ότι αυτή η «απελευθέρωση» του βλέμματος σημαίνει και τη μετατόπιση σε μια εμπειρία που προσλαμβάνεται συνολικά με το σώμα.
Τι μας είπε η καλλιτεχνική επιμελήτρια Κάτια Αρφαρά
«Επιβεβαιώνοντας τους στόχους του, το Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων εντάσσει κάθε χρόνο τις παραστάσεις του προγράμματός του σε ένα περιβάλλον διαρκούς εμβάθυνσης, μέσα από τη δημιουργία ενός παράλληλου χώρου θεωρητικής υποστήριξης κι επαγγελματικής εκπαίδευσης, κι έχει συμβάλει καθοριστικά τόσο στη διαμόρφωση ενός κοινού για το σύγχρονο χορό όσο και στη διεύρυνση των προσδοκιών αυτού του κοινού. Όραμά του είναι να συνεχίσει να προσελκύει όλο και μεγαλύτερο κοινό, να συμβάλλει στην εκπαίδευση των φιλότεχνων και να εμπλουτίζει με κάθε τρόπο τις προσλαμβάνουσες των θεατών από το τοπίο του χορού».
Περισσότερες πληροφορίες
A Punch of Losers
Η χορογράφος τάσσεται «υπέρ των ηττημένων που ζουν την Ιστορία» και μας προτρέπει να διαφυλάξουμε την τόλμη της παιδικής ηλικίας.
Mainstage
Η χορογράφος πρωταγωνιστεί σε ένα δρώμενο,το οποίο επανεξετάζει και αποδομεί τις υπάρχουσες θεατρικές/χωρικές συμβάσεις, ενώ καλεί το κοινό να αναπτύξει μια ζωντανή σχέση με το έργο τέχνης. Συμμετέχουν φίλοι της Στέγης 16-65+ ετών, με ή χωρίς προηγούμενη σκηνική εμπειρία.
Brighter
Παρά το «φωτεινό» τίτλο, η παράσταση προτείνει την καταβύθιση στο σκοτάδι της επιθυμίας κι επιχειρεί να αποκαλύψει ό,τι μένει κρυφό
Dépaysement
Η νεοσύστατη ομάδα καταργεί τα όρια ανάμεσα στη σκηνή και την πλατεία και καλεί τους θεατές να παρακολουθήσουν στον Εκθεσιακό Χώρο -1 μια σκηνική απόπειρα με την οποία θα αναθεωρήσουν την άποψή τους για το χορό
