«Μισάνθρωπο» είναι η λέξη κλειδί για να ξεκλειδώσει ο Θύμιος Κούκιος τις σκέψεις του γύρω από το έργο του Μολιέρου που παίζεται στο Σύγχρονο Θέατρο
Στην προσέγγιση που επιχειρείται στο «Μισάνθρωπο» από την Ιόλη Ανδρεάδη και τον Άρη Ασπρούλη όλη η δράση του έργου μεταφέρεται στην «Πινακοθηκη». Σ’ αυτό το ειδικό δωμάτιο που υπάρχει στο σπίτι της Σελιμένης και που προτρέπει τους καλεσμένους της να περάσουν με σκοπό την αποφυγή ενός καβγά, καθώς εκείνοι κουτσομπολεύουν. Μόνο, που αντί για πίνακες στα κάδρα θα περάσουν οι έξι ήρωες του έργου όπου και σταδιακά θα ξεπηδούν απ’ αυτά για να παρουσιάσουν τον εαυτό τους σε τρεις διαφορετικές εκδοχές.
Στο πρόσωπο του Ορόντη συμπυκνώνονται όλοι οι αντεραστές του Άλκηστου. Όλοι αυτοί που διεκδικούν τα μάτια της Σελιμένης. Ένας χαρακτήρας νάρκισσος με τρομερή αυτοπεποίθηση που θεωρεί ότι εν μια νυχτί όπως αναφέρεται και στο έργο μπορεί να γράψει ποίηση αντάξια των μεγάλων ποιητών.
Ο καθένας μπορεί να γίνει μισάνθρωπος. Η εποχή μας, μια εποχή που στηρίζεται στην εικόνα και στο φαίνεσαι, ευνοεί συμπεριφορές μισανθρωπισμού. Θεωρείτε απ’ τα πιο αυτοβιογραφικά έργα του Μολιέρου καθώς ο ίδιος ήταν γνωστός για τις μισάνθρωπες δηλώσεις του.
Η χρυσή ισορροπία του συναισθήματος και της λογικής αποτελεί για μένα ένα συνεχές αίτημα. Δεν παύω ωστόσο να καθορίζομαι πότε από το ένα και πότε από το άλλο. Αναλόγως τη περίσταση κάθε φορά. Όσο κι αν η σύμβαση φλερτάρει καμία φορά με την εξαπάτηση καλώς η κακώς είναι αναγκαία συνθήκη για την συνύπαρξη μεταξύ των ανθρώπων.
Εύκολα εγκλωβίζεσαι στη σοβαροφάνεια. Δε νομίζω πως υπάρχει νέος καλλιτέχνης που να μην έχει εγκλωβιστεί στα πρώιμα χρόνια της σταδιοδρομίας του σ’ αυτή τη παγίδα. Ευτυχώς μεγαλώνοντας χαλαρώνεις και απολαμβάνεις περισσότερο τη διαδικασία.
Απόλυτο αίτημα στις μέρες μας είναι η φράση του Μολιέρου: «Αχ Κυρία μου σήμερα τον καθ’ ένα επαινούν. Και η εποχή μας τους πάντες και τα πάντα μπερδεύει. Όλοι μοιάζουν ν’ αξίζουν το ίδιο. Πρωτοσέλιδο γίνεται το πιο άθλιο γουρούνι».
Περισσότερες πληροφορίες
Ο μισάνθρωπος
Η υποκρισία, ο έρωτας, το συμφέρον και η αγωνία των ανθρώπων για το φαίνεσθαι μέσα από την πιο πικρή κωμωδία του Μολιέρου.
