μότοβλογκ: <μότο (ελληνιστί μηχανή) + βλογκ = μπλογκ με βίντεο, νεολογισμός που δηλώνει την καταγραφή ημερολογιακών βίντεο την ώρα οδήγησης μοτοσυκλέτας.
Ή για να σας το θέσω αλλιώς: τι καλύτερο από το να απολαμβάνεις μία τσάρκα πάνω στην σέλα μιας μοτοσυκλέτας, όσο κάθεσαι αναπαυτικά στην πολυθρόνα του σπιτιού σου; Το μότοβλογκ είναι η πιο φρέσκια τάση της ελληνικής youtube κοινότητας, με όλο και πιο πολλούς μηχανόβιους να ανοίγουν την κάμερα και να μας ανεβάζουν δικάβαλο σε διαδρομές που… σπάνε τα κοντέρ. Μπορεί μέχρι πρότινος αυτό το χούι να ήταν αποκλειστικό προνόμιο του εξωτερικού (εμείς ό,τι πιο κοντινό είχαμε ήταν οι καλτ σκηνές του Στάθη Ψάλτη και του Σταμάτη Γαρδέλη στα 80 ‘s), όμως τα τελευταία χρόνια έχουν σκάσει μύτη μπόλικοι αναβάτες από κάθε γωνιά της Ελλάδας, που πήραν το ρίσκο να πειραματιστούν με την ιδέα.
Τέσσερις Αθηναίοι μότοβλογκερς (Tou Busa O Yios, Red Eye Falcon, ο ALX από την ομάδα ATH-Bikelife και η –μοναδική στο είδος της– γυναίκα Dukecat) κατέβηκαν για λίγο από τις μηχανές τους για να μας εξηγήσουν τι παίζει με το νέο trend του ελληνικού διαδικτύου και για την σχέση τους με τις μηχανές και τους δρόμους.
Τι μηχανάκι οδηγάς;
Tou Busa O Yios: Το Suzuki Hayabusa Gen 2 (απ’ όπου και το ψευδώνυμο), που ουσιαστικά δεν το έψαξα εγώ αλλά αυτό ήρθε και με βρήκε. Παρουσιάστηκε σαν ευκαιρία αγοράς και το πήρα, αν και είναι ένα από τα μηχανάκια που πάντα με φόβιζαν, αλλά κυρίως φοβόμουν τον ίδιο μου τον εαυτό με τη ιπποδύναμή του στα χέρια μου.
Red Eye Falcon: Μετά από πολλά μηχανάκια που άλλαξα, κατέληξα και εγώ σε αυτή την supersport μηχανή της Suzuki. Ήθελα κάτι γρήγορο αλλά και με ροπή, που να είναι στιβαρό, άνετο και αξιόπιστο. Ε, η Hayabusa έχει όλο το πακέτο.
ALX: Εδώ και ένα χρόνο περίπου οδηγώ ένα КТМ Freeride 350, το οποίο είναι μια «μίξη» enduro και trial. Είναι καλή λύση για κάποιον που θέλει να «παίρνει τα βουνά» αλλά και να είναι νόμιμος στον δρόμο.
Dukecat: Μετά από ένα μηχανάκι Crypton T 110cc της Yamaha που είχα, αποφάσισα να ψάξω για κάτι λίγο διαφορετικό. Έτσι, έπεσα πάνω στην ΚΤΜ Duke 125cc και αυτό ήταν! Την ερωτεύτηκα αμέσως!
«Όταν βλέπεις πάνω από τους μισούς αναβάτες μηχανών χωρίς κράνος, καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει οδηγική παιδιά στην Ελλάδα.»
Στην Αθήνα πoιo είναι το καλύτερο spot για βόλτες;
ALX: Αργά το βράδυ, από την Βάρκιζα μέχρι το Σούνιο. Όταν δεν υπάρχει ψυχή και έχεις όλο τον δρόμο δικό σου. Η επιστροφή φυσικά… το χάραμα.
R.E.F.: Κι εγώ προτιμώ τα νότια προάστια, που είναι σχετικά πιο ήσυχα. Τώρα αν θέλω να ανοίξω λίγο τα γκάζια (σαν παιδί κι εγώ) διαλέγω την Αττική οδό.
D.C.: Συμφωνώ με τα παιδιά. Γλυφάδα μεριά, κυρίως τα καλοκαίρια και νωρίς το πρωί. Έχει ωραία δροσούλα και μπορείς να κινηθείς πιο εύκολα, σε σχέση με το κέντρο της πόλης.
Κάτι τρελό από τους δρόμους της πόλης;
ALX: Ένα βράδυ γυρνούσαμε από μία βόλτα και φτάνοντας στην Βάρκιζα βρίσκουμε μπροστά μας καμιά τριακοσαριά περίπου άτομα και δυο διμοιρίες των Μ.Α.Τ να παίζουν ασταμάτητα πετροπόλεμο. Ήταν τότε που είχε ξεκινήσει η «μόδα» να ανεβάζουν δημόσια ημερομηνίες για συναντήσεις στο Ribas και προφανώς μαθεύτηκε.
R.E.F.: Ήταν θυμάμαι η πρώτη μέρα που πήρα το μηχανάκι μου. Ήμουν μόνος στην αριστερή λωρίδα του δρόμου και περίμενα να ανάψει πράσινο. Ξαφνικά, ακούω ένα πολύ δυνατό φρενάρισμα από πίσω μου και ενστικτωδώς ξεκινάω. Ήταν όμως ακόμα κόκκινο! Γλίτωσα την σύγκρουση για μόλις ένα μέτρο ενώ ο οδηγός που ερχόταν καταπάνω μου δεν είδε ούτε εμένα ούτε το κόκκινο φανάρι γιατί… άναβε τσιγάρο!
D.C.: Το πιο απρόσμενα τρελό για μένα, είναι ότι με έχουν σταματήσει στο δρόμο για να μου μιλήσουν, επειδή με αναγνώρισαν από το μότοβλογκ. Πραγματικά δεν το περίμενα ποτέ αυτό.
«Γλίτωσα την σύγκρουση για μόλις ένα μέτρο ενώ ο οδηγός που ερχόταν καταπάνω μου δεν είδε ούτε εμένα ούτε το κόκκινο φανάρι γιατί… άναβε τσιγάρο!»
Αλήθεια, πως οδηγάνε οι Αθηναίοι;
T.B.Y.: Γενικότερα θα σου πω πως δεν προσέχουν ούτε οι μηχανές, ούτε τα αυτοκίνητα, ούτε καν οι πεζοί στον δρόμο. Όταν βλέπεις πάνω από τους μισούς αναβάτες μηχανών χωρίς κράνος, καταλαβαίνεις ότι δεν υπάρχει οδηγική παιδιά ούτε στην Αθήνα ούτε στην υπόλοιπη Ελλάδα.
ALX: Παραξενεύομαι και εγώ που το λέω, αλλά από αυτά που έχω ζήσει πιστεύω πως οι Αθηναίοι οδηγοί είναι σε καλύτερο επίπεδο συγκριτικά με τους οδηγούς στην επαρχία. Βέβαια, ο τύπος που με κυνηγούσε στα Λιμανάκια με το αυτοκίνητό του για να με ρίξει στα βράχια… κυκλοφορεί ακόμα εκεί έξω!
R.E.F.: Για να το θέσω λίγο ευγενικά... πολλές φορές η Αθήνα μοιάζει σαν ένα μεγάλο λούνα παρκ με συγκρουόμενα! Πολύ αφηρημάδα, κινητά στο χέρι και το μυαλό ξεχασμένο σε κανά μπαούλο στο σπίτι… Πλέον, βλέπεις κάθε μέρα ακραία πράγματα στον δρόμο.
Και το μότοβλογκ πως προέκυψε;
T.B.Y.: Κοίτα δεν θεωρώ πως κάνω μότοβλογκ. Υπάρχει απλά μια διάθεση να παίρνω μαζί μου «συνεπιβάτες» όσους με παρακολουθούν. Κάνω δηλαδή ό,τι έκανα και πριν απλά τώρα υπάρχει και μια κάμερα να τα καταγράφει: μιλάμε για σχέσεις, για ανεκπλήρωτους έρωτες, «κυνηγάμε» γυναίκες, τσακωνόμαστε στον δρόμο, σχολιάζουμε την επικαιρότητα… Έτσι έφτιαξα το κανάλι και λίγο αργότερα το γκρουπ motovlog GR.
R.E.F.: Το μότοβλογκ είναι σχετικά καινούργια τάση στην Ελλάδα και είμαι πολύ χαρούμενος που σιγά σιγά όλο και πιο πολλά παιδιά το ξεκινάνε. Εγώ το άρχισα για να ψυχαγωγήσω (μιας και το γέλιο δίνει ζωή) και να συμβουλεύσω όσο μπορώ τους νέους αναβάτες.
D.C.: Πλέον, σε πολλές πόλεις της χώρας ξεπετάγονται μότοβλογκ κανάλια και είναι πολύ όμορφο να βλέπεις άλλα άτομα με την ίδια αγάπη για τις μηχανές. Εγώ έβλεπα κάποιαυς ξένους μότοβλογκερς και –παρότι μοναδική στο είδος μου– αποφάσισα να ξεκινήσω. Τελικά, δεν είναι και τόσο άσχημο να είσαι η μόνη γυναίκα που το κάνει αλλά ελπίζω να το τολμήσουν κι άλλες.
Τέλος, μία συμβουλή για έναν νέο οδηγό στην πόλη;
T.B.Y.: Πάντα κράνος, πάντα εξοπλισμό, πάντα να αφήνετε τα προβλήματα σας στην άκρη και μετά να καβαλάτε. Και μην ξεχνάτε πως οδηγείτε μηχανή. Πως είσαστε εκτεθειμένοι ανά πάσα στιγμή. Και πως υπάρχουν άνθρωποι που σας αγαπούν και σας περιμένουν να γυρίσετε πίσω. Πάντα όρθιοι και καλά χιλιόμετρα!
ALX: Όταν οδηγείς πρέπει να λειτουργείς σαν να μην σε υπολογίζει κανείς. Πράγματα που ενώ ένας οδηγός μηχανής τα θεωρεί αυτονόητα, πολλοί οδηγοί αυτοκινήτου δεν τα έχουνε σκεφτεί ποτέ!
R.E.F.: Στον δρόμο, να μην εμπιστεύεσαι τους άλλους. Είσαι μόνος σου και μάλιστα αόρατος! Όταν οδηγάς να είσαι μονίμως σε εγρήγορση και φρόντισε να μάθεις να ελέγχεις το μηχανάκι σου όσο καλύτερα μπορείς.
Σας ευχαριστώ έναν-έναν ξεχωριστά και εύχομαι καλά χιλιόμετρα. Πάντα γεροί!
*Ειδικές ευχαριστίες προς τους φωτογράφους Βασίλη Κατσάνα και Γιώργο Παλαμαρτσούκ, από την ομάδα Wedding Scene.
*Ειδικές ευχαριστίες από τον Tou Busa O Yios προς τα άτομα που διαχειρίζονται το Motovlog Gr.
