VeriTable

Είναι απίστευτο κι όμως αληθινό: η πιο αναγνωρισμένη γαστρονομία στον κόσμο, η γαλλική δηλαδή, έχει τόσο ανεπίκαιρη εκπροσώπηση στην Αθήνα. Αν εξαιρέσεις τρία εστιατόρια ("Σπονδή", "VeriTable", "Brasserie Lorraine") που εκφράζουν με σύγχρονο τρόπο τη γαλλική κουζίνα, τα υπόλοιπα έχουν μείνει στην προηγούμενη, σχεδόν παρωχημένη 50ετία.

Στο "VeriTable", πάντως, ο Alain Parodi καλλιεργεί με επιτυχία τη φόρμουλα ενός εστιατορίου που εφαρμόζει τη νοοτροπία της σύγχρονης bistronomie, η οποία τόσο επιτυχημένα ανανέωσε στην τελευταία δεκαετία τη γαλλική εστιατορική σκηνή. Είναι από τους Γάλλους σεφ που υιοθέτησαν την Ελλάδα σαν δεύτερη πατρίδα τους και γαστρονομεί σταθερά στα μέρη μας εδώ και είκοσι χρόνια. Το "VeriTable" έχει ωραία αύρα, που ξεκινάει από την είσοδο στο ισόγειο. Εκεί βρίσκονται η κουζίνα και κλεισμένος με τζαμωτό πλέον, λόγω εποχής, ο χώρος όπου δεσπόζουν το ξανθό ξύλο και δύο μεγάλα τραπέζια. Ανεβαίνοντας επάνω, σε τυλίγει μια αίσθηση κομψού σύγχρονου σπιτιού. Βιβλιοθήκη με ωραία διακοσμητικά, κομό σαν από σπίτι της Προβηγκίας, ένα δωμάτιο σεπαρέ με καναπέδες σε μπλε ρουαγιάλ και στους τοίχους πίνακες, μια walk in κάβα-μπιζού με κρασιά που εισάγουν κυρίως ο Parodi με τη γυναίκα του την Christine· όλα αποπνέουν μια φιλόξενη αύρα που σε πείθει ότι εδώ θα περάσεις καλά. Κι αυτό φαίνεται στα πρόσωπα του κόσμου που διαλέγει τον ήσυχο ρομαντισμό του –εξ ου και τα πολλά ζευγάρια– για να χαλαρώσει και να φάει ωραία.

Bistronomie λοιπόν και το μενού το φέρνουν σ’ έναν μαυροπίνακα γραμμένο με κιμωλία. Δεν είναι ούτε μεγάλο ούτε μικρό, συγκεντρωμένο, ξεκάθαρο κι απ’ ό,τι φαίνεται αλλάζει συχνά. Θα μου άρεσε δε να γράφει και την ημερομηνία από πάνω. Αν θέλεις, μπορείς να ξεκινήσεις με πλατό τυριών και αλλαντικών, που είναι πάντα διαλεχτά· εγώ, όντας σε γαλλικό γευστικό έδαφος, είπα να τιμήσω το φουαγκρά: ήταν ωραιότατο βελούδο με παχύ πέλος και, θα εκμυστηρευτώ την αμαρτία μου, κράτησα λίγο για την επόμενη φάση του δείπνου. Όλα όμως αρχίζουν με μια μπαγκέτα που μπαίνει στο φούρνο μόλις καθίσεις στο τραπέζι και φτάνει τραγανή και λαχταριστή μαζί με ωραίο βούτυρο. Ένα πράγμα πάντως είναι πέραν πάσης αμφιβολίας σίγουρο: Ο Parodi, ο οποίος ειρήσθω εν παρόδω βραβευόταν επί πολλά χρόνια με αστέρι Michelin για το εστιατόριο που είχε στη Γαλλία, είναι μετρ στις σάλτσες. Φτιάχνει μια μυρωδάτη μπισκ που γράφει ωραία δίπλα σε ντελικάτο και τραγανό ντολμά με κινέζικο λάχανο και καβούρι, ενώ από πάνω τους κεντάνε γλυκό ιώδιο οι γαρίδες Κοιλάδος που έδωσαν τα κελύφη τους για τη σάλτσα. Η φινέτσα μιας σος με τη βαθιά φινετσάτη γεύση του περίφημου τυριού comté κλέβει την παράσταση από τα ζουμερά σαλιγκάρια με σπανάκι, μανιτάρια (λίγο ξερά) και πέπλο από γκουαντσιάλε. Κορυφαία όλων η σάλτσα από άγρια μανιτάρια morilles, που απλώνει την ευγενή δασώδη κρέμα της γύρω από απαλά "κεφτεδάκια" κοτόπουλου και απογειώνεται με φρέσκια τρούφα. Αξίζει να δοκιμάσετε και το ριζότο του Parodi, μιας και μεγάλωσε στην Κυανή Ακτή με ιταλική καταγωγή. Το κλασικό με ρύζι carnaroli και τρούφα έρχεται σε άψογο al dente με δυνατό το άρωμα του κορυφαίου μανιταριού, ενώ το φουαγκρά που κράτησα από τα πρώτα πιάτα τού πάει ταμάμ. Ό,τι δοκίμασα κινούνταν στο πλαίσιο της εκσυγχρονισμένης γαλλικής μπιστρονομίας, και η γλώσσα του Dover με αλαβάστρινες πατατούλες, αγκινάρες και υπέροχα ζουμερά μύδια δεν ξέφευγε από αυτό το μονοπάτι. Υπάρχουν ωστόσο και πιο κλασικά πιάτα, όπως τα τρυφερά μάγουλα Bourguignon με τη βαθιά νόστιμη κρασάτη σάλτσα, που συνοδεύονται από ωραίο απαλό πουρέ πατάτας.

Τα επιδόρπια, στο ίδιο ποιοτικό μοτίβο, ανθολογούν κλασικές αξίες της γαλλικής ζαχαροπλαστικής. Ωραιότατο το εκλέρ με πλούσια κρέμα φιστικιών Αιγίνης που, παρότι ήταν trend διεθνώς πριν από μερικά χρόνια, λείπει από τα γλυκά των εστιατορίων. Πολύ καλές και εκφραστικά πορτοκαλάτες οι crêpes Suzette. Καλύτερος όλων ο μπαμπάς, πολύ σωστά σιροπιασμένος και ευγενέστατα παρφουμαρισμένος με ρούμι, έρχεται με γοητευτική, μεστή κρέμα στην κορυφή του.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 30/10.

Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημ. Κλειστά Κυρ. βράδυ & Δευτ.
Τιμή: € 60 - 80 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ).
Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.
Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.