Peninsular Gourmet

Εδώ και χρόνια, όταν με ρωτούν ποιο είναι το καλύτερο κινέζικο της Αθήνας, κάνω... τον Κινέζο. Και αυτό διότι η ξένη κουζίνα που ανανέωσε ριζικά την αθηναϊκή σκηνή στη δεκαετία του 1980 έχει ξεπέσει, και μόνο σποραδικά πλέον μπορείς να βρεις αυθεντικά σινικά εδέσματα. Την ίδια στιγμή, βεβαίως, η αθηναϊκή Chinatown με επιχειρήσεις πώλησης ρούχων, παπουτσιών και αξεσουάρ έχει γιγαντωθεί στην περιοχή ανάμεσα στην Πλατεία Κουμουνδούρου και στο Μεταξουργείο και οι Chinese people oriented real estate companies αποκτούν πολυτελές πρόσωπο στο Σύνταγμα, οπότε είναι λογικό να εγείρονται ερωτήματα του τύπου: πού τρώει όλος αυτός ο κόσμος; Ποια είναι τα στέκια των πλούσιων Κινέζων στην Αθήνα;

Cut. Κάποια πουλάκια –για την ακρίβεια σεφ που αρέσκονται στον εξωτισμό– μου σφύριξαν ότι υπάρχει ένα τέτοιο εστιατόριο. Από τις περιγραφές κατάλαβα ότι το povero σκηνικό θα μπορούσε να εμπνεύσει κάποιον σαν τον Άκι Καουρισμάκι ή τον Φατίχ Ακίν για μια underground urban περιπέτεια. Στην είσοδό του –μια πολυκατοικία στην Κουμουνδούρου– συχνά κάθονται παλικάρια από τα διπλανά μαγαζιά. Αν η πόρτα δεν είναι ανοιχτή, χτυπάς το κουδούνι, ανεβαίνεις τη σκάλα και… πέφτεις σε έναν απλούστατο χώρο με τέσσερα τραπέζια σκεπασμένα με κόκκινο πλαστικοποιημένο τραπεζομάντιλο κι ένα μεγάλο στρογγυλό για μεγάλες παρέες, με το δίσκο που γυρίζει στο κέντρο.

Είναι μεσημέρι, το φως μπαίνει άπλετο από τις μεγάλες τζαμαρίες, η μεγάλη τηλεόραση παίζει ένα σίριαλ με τον Μάο –και μετά ειδήσεις–, δίπλα σε ένα παροπλισμένο καινούργιο ψυγείο ένα διπλωμένο πάρκο για μωρά. Πήγα δυο φορές γύρω στις 3 το μεσημέρι, κόσμος πολύς δεν υπήρχε, αλλά οι Κινέζοι που είδα τον είχαν τον τρόπο τους, φαινόταν από το ντύσιμό τους. Έτσι αποκτά νόημα το ψυγείο με τα μικρά διαμάντια, γνώριμα και άγνωστα, που δικαιολογεί τόσο την προτίμηση της ανώτερης στη νοοτροπία κινέζικης παροικίας όσο και τους ατελείωτους περιποιημένους καταλόγους.

Σε αυτό το ψυγείο, λοιπόν, συνάντησα μια μικρή «σκάφη» με ολοζώντανες ποταμίσιες καραβίδες (écrevisses) –τις προτείνουν πολύ spicy– καθώς και μπλε αστακούς, καβούρια, γαρίδες, αμμοσωλήνες, σκορπίνες, που θα τα ζήλευαν πολλά εστιατόρια στην πόλη! Εδώ βρίσκεις επίσης πολύ ιδιόρρυθμα εδέσματα, εν πολλοίς άγνωστα στους Ευρωπαίους, όπως πόδια κοτόπουλου σε πικάντικο τουρσί, πόδια πάπιας, κοιλιές από σκορπίνες και άλλα παρόμοια. Σας προτείνω να βάλετε στην άκρη τις προκαταλήψεις και να τα δοκιμάσετε, διότι μόνο κερδισμένοι θα βγείτε. Και πάντα να ψάχνετε για τα καλούδια της ημέρας που κρύβει το ψυγείο.

Η Γουέι είναι πολύ εξυπηρετική και με αγγλικά, σπαστά ελληνικά και τη βοήθεια του google translate θα βρείτε άκρη. Οι δύο περιποιημένοι, διαφορετικοί μεταξύ τους κατάλογοι (ο ελληνοαγγλικός έχει εξώφυλλο μια κιτς σύνθεση με τη Σαντορίνη και ο κινέζικος το παλιό λιμάνι της Μυκόνου) έχουν τα φαγητά σε φωτογραφία και μαρτυρούν μια διά­θεση σύγχρονης αισθητικής προσέγγισης. Δεν εξαντλούνται σε μία επίσκεψη τα τεφαρίκια, ούτε τα «περίεργα», αλλά το σίγουρο είναι πως ό,τι ετοιμάζει η κουζίνα έχει βαθιά νοστιμιά και αναμφισβήτητη «κινεζίλα».

Έφαγα πολλά πιάτα (σημειώστε ότι οι μερίδες είναι συχνά για δύο) κι επισημαίνω: τα ντάμπλινγκ γαρίδας είναι ντελικάτα, αλαβάστρινα κι εκφραστικά· τα τηγανητά meat dumplings είναι πολύ νόστιμα, αλλά χάνουν στην υφή αφού τους λείπει το τραγάνισμα· το γλυκόξινο χοιρινό είναι σωστό, χωρίς τον συνηθισμένο... λαϊκισμό της γλυκύτητας που μας λιγώνει· η hot & sour σούπα έχει μια πολύ απολαυστικά ορεκτική, αιχμηρά ξινή γεύση με μπόλικο umami και το συγγενές spicy vinegar chicken είναι αρκούντως καυτερό χάρη στο άφθονο μπούκοβο. Πιάτα όπως αυτό ή τα νουντλ με λαχανικά μπορεί να μη συναρπάζουν με τον εξωτισμό τους, αλλά σε κερδίζουν με τη διάχυτη umami νοστιμάδα τους και αποτελούν σιγουράκι για όσους δεν τολμούν να βουτήξουν μονομιάς στα βαθύτερα μυστήρια της κινέζικης κουζίνας. Πολύ φιλική στον χρήστη και η καλύτερη σπεσιαλιτέ που έφαγα στο «Peninsular Gourmet» ως πιάτο ημέρας: αμμοσωλήνες (razor clams) αχνισμένοι και περιχυμένοι με ζεστό λάδι κι ελαφριά σάλτσα σόγιας – έχουν φινέτσα που την ερωτεύεσαι μονομιάς. Από το διπλανό τραπέζι μάς κέρασαν αχνισμένες πορφύρες, που τις βουτάς σε σόγια κι ευχαριστιέσαι ιωδιούχο umami.

Ο κινέζικος κατάλογος έχει πολλά εκ πρώτης όψεως δύσκολα φαγητά. Θα ήταν όμως πολύ κρίμα να μη δοκιμάσετε, φέρ’ ειπείν, τα χοιρινά νεφρά με τη γοητευτική βελούδινη υφή και τη γευστικότατη σάλτσα με απόηχο καφέ. Συνήθως Παρασκευή και Σάββατο υπάρχουν για τους μερακλήδες spicy στομάχια σκορπίνας, ένα πιάτο στο οποίο χαίρεσαι την ιδιαίτερη σημασία που δίνουν οι Κινέζοι στην εναλλαγή των υφών (μοιάζει σε αίσθηση με τις τραγανές πετροκοιλιές του κοτόπουλου) και στο μαγείρεμα στο wok με άψογα al dente λαχανικά. Εν κατακλείδι, εδώ δεν είναι το περιβάλλον που θα σε κερδίσει, αλλά η αυθεντική κι εν πολλοίς άγνωστη πλευρά της κινέζικης κουζίνας που την εμπιστεύονται τα μέλη της κινεζικής παροικίας στην Αθήνα.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 19/10.

PENINSULAR GOURMET Κολοκυνθούς 7, κέντρο, 2114099424, 6992629999. Ωράριο λειτουργίας: Καθημερινά, 11 π.μ.-12 μεσάν. Τιμή: € 15-38 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.