Εντυπωσιακό, όμορφο μαγαζί με γεύσεις από τον Λίβανο και την ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο. Χρειάζεται ακόμη προσπάθεια για να πάρουν ανατολίτικη νοστιμιά οι γεύσεις.
Mix’n’ match πολυτέλεια: Το έχω σταμπάρει εδώ και καιρό. Με τράβηξε το εντυπωσιακό μαύρο φόντο του, το χαλί στο οποίο απλώνεται όλη η διακοσμητική πρόταση του χώρου. Έτσι όπως είναι ψηλοτάβανος, έχει περισσή χάρη. αν και το όνομα «Mandaloun» ηχεί αραβικά, το ντεκόρ βρίσκεται μίλια μακριά από το φολκλόρ. Θα έλεγα πως μου μοιάζει με σπίτι Λιβανέζου που θέλει να κεντήσει μια πληθωρική πολυτέλεια, με στοιχεία μπαρόκ, μέσα σε ένα δυτικό περιτύλιγμα. Ο χώρος είναι μεν γεμάτος διακοσμητικά μπιχλιμπίδια, ωστόσο το μαύρο και το ξύλο μαζί με τη στιλιστική ποικιλία των χαμηλών και ψηλοκάβαλων τραπεζιών και των καρεκλών δίνουν μια πιο αφαιρετική αίσθηση. Δεν υπάρχει μινιμαλισμός, είπαμε το μαγαζί είναι φορτωμένο, παρόλα αυτά αναπνέει και η πολυτέλεια δεν του στερεί τη θέρμη.
Το εντυπωσιακό σήμα κατατεθέν του είναι η σύνθεση με τα μεγεθυσμένα πρωτοσέλιδα εφημερίδας στη μεγάλη βιτρίνα, με ένα τεράστιο «PEACE» και τις φωτογραφίες των Στιβ Τζομπς και Μπαράκ Ομπάμα να ξεχωρίζουν. Από κάτω δεσπόζει o ξυλόφουρνος, δίνοντας έτσι το στίγμα της κουζίνας. Στο μπαρ και στο μακρύ ράφι δίπλα του τα τεράστια βάζα με τις ποικιλίες αρωματικού τσαγιού εντάσσονται στο πληθωρικό ντεκόρ, αλλά αποτελούν και μια πρωτότυπη πρόταση συνοδείας του φαγητού. Όμορφη, στιλάτη και σαφώς πιο αφαιρετική η «βεράντα» έξω από το μαγαζί, με μαύρες ομπρέλες κι επίπλωση, ξύλο και ψιλούτσικα ασπρομαύρα τετράγωνα στο πάτωμα.
Ανατολική Μεσόγειος: Ενώ η λιβανέζικη κουζίνα αποτελεί τη ραχοκοκαλιά στο προτεινόμενο μενού του «Mandaloun», υπάρχουν και άλλα στοιχεία που δικαιολογούν τον υπότιτλο «East Mediterranean food». Υπάρχουν λ.χ. ωραίο χούμους αλλά και φάβα, και πεϊνιρλί. Το τελευταίο είναι ωραιότατο, με ανάλαφρη ζύμη, την οποία είχα ήδη εντοπίσει στα ψωμάκια που μας έφεραν σε εντυπωσιακό σκεύος ταζίν. η εκδοχή με τον κιμά και το μαυλιστικά λιωμένο τυρί είναι ωραιότατη. Το τηγάνι κάνει καλή δουλειά, έτσι τα φαλάφελ έρχονται ζουμερά και μυρωδάτα και τα κίμπε (βομβίδιο από πλιγούρι με κιμά και κουκουνάρι) επίσης. Χαίρεσαι το ωραίο σερβίρισμά τους σε χάλκινο κατσαρολάκι, από αυτά που χρησιμοποιούνται κατά κόρον σε γαλλικές και ιταλικές κουζίνες. έξυπνη κίνηση διότι έτσι θέρμη και πολυτέλεια συνδυάζονται και δημιουργούν ωραία αίσθηση, που ταιριάζει και στο κοινό του εστιατορίου (έχει γίνει στέκι των κατοίκων Ψυχικού και Φιλοθέης).
Δεν σας κρύβω όμως ότι έχω και πολλές ενστάσεις. Δεν μπορώ ειλικρινά να καταλάβω γιατί με την ονομασία τάμπουλε έρχεται μια σαλάτα όλο μαρούλι, χωρίς καθόλου μαϊντανό, όπως πρέπει, και με ελάχιστο πλιγούρι. Είναι απλώς μη αποδεκτό. Μέσα σε μεγάλα, πανέμορφα χάλκινα τηγάνια μάς ήρθαν τα κρέατα. Το πικάντικο κεμπάπ από κιμά με αρνί είναι συμπαθές, δεν μπορώ όμως να πω ότι είναι και το καλύτερο που έχω φάει (στην Ελλάδα εννοώ καταρχάς). ήρθε μια ιδέα στεγνό και το καρύκευμά του ήταν πολύ συγκρατημένο. Ο γύρος κοτόπουλου είναι σαφώς κατώτερος, διότι τα ψιλοκομμένα κομματάκια του ήταν στεγνά: οι Λιβανέζοι έχουν παράδοση στο χυμώδες κοτόπουλο, αλλά εδώ απέτυχαν.
Σας προτείνω να δοκιμάσετε με το φαγητό σας είτε το ζεστό αφέψημα αιγυπτιακού ιβίσκου είτε το κοκτέιλ του με χυμό λεμονιού και μέλι. Στα γλυκά, τώρα, το «Mandaloun» παίρνει τα πάνω του. Πολύ καλό το κιουνάφι, τραγανό και σωστά σιροπιασμένο, σε μια νεωτεριστική βερσιόν με μοτσαρέλα, και ωραίο το εκμέκ σε μορφή ανάλαφρου αστικού γλυκίσματος. Υπογραμμίζω επίσης το ευγενές, προσεγμένο σέρβις.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 14/5.
