Αναπόφευκτα, το όνομα του Ντέιβιντ Λιντς έχει συνυφαστεί με το κινηματογραφικό έργο του, για αυτό και ο θάνατός του έχει σκορπίσει θλίψη μεταξύ των σινεφίλ. Παράλληλα, όμως, ο σκηνοθέτης αφήνει πίσω μια αξιοπρόσεκτη δισκογραφία που περιλαμβάνει ουκ ολίγες κορυφαίες στιγμές.
Μια από τις πιο χαρακτηριστικές μουσικές συνεργασίες του τον 21ο αιώνα είναι εκείνη με τη μουσικό Chrysta Bell. Πρώτη φορά που την ακούσαμε ήταν στην τελική σκηνή του "Inland Empire", της τελευταίας μεγάλου μήκους ταινίας του Αμερικανού, όπου η αιθέρια φωνή της τραγουδάει πάνω από τα απόκοσμα ηλεκτρονικά στρώματα των synthesizers του Dean Hurley το κομμάτι "Polish poem". Έκτοτε η Bell τέθηκε υπό την πνευματική προστασία του πολυσχιδούς σκηνοθέτη, που οραματίστηκε για τη φωνή της μια σειρά από μυστηριώδεις, αργόσυρτες μπαλάντες για τον πόθο και την ανάγκη, όπως αργότερα αποτυπώθηκαν και στους προσωπικούς του δίσκους.
Οι καρποί της δημιουργικής τους σχέσης καταγράφηκαν στο άλμπουμ "This train" (2011) και το EP "Somewhere in the nowhere" (2011), ενώ η Bell έγινε κομμάτι και του σινε-σύμπαντος του Λιντς, ενσαρκώνοντας έναν καθοριστικό ρόλο στην επιστροφή της εμβληματικής σειράς "Twin peaks" το 2017. Ένα χρόνο μετά την τελευταία της ολοκληρωμένη κυκλοφορία "We dissolve", στην οποία συνεργάστηκε με τον επίσης σπουδαίο John Parish, η Chrysta Bell μπήκε σε νέα ηχητικά μονοπάτια με το EP "Chrysta Bell", προτού σμίξει εκ νέου καλλιτεχνικά με τον Λιντς στο περσινό "Cellophane Memories".
Η Bell έχει εμφανιστεί δύο φορές στη χώρα μας, γεγονός που μας έδωσε την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε μαζί της το 2018, όταν και τη ρωτήσαμε λεπτομέρειες για τη συμμετοχή της στο "Twin Peaks", όπου ενσαρκώνει την πράκτορα του FBI Τάμι Πρέστον. "Την εμπειρία του 'Twin peaks' μόνο ως αδιανόητη και αξεπέραστη μπορώ να τη χαρακτηρίσω, σε κάθε επίπεδο. Έχει επηρεάσει κάθε πτυχή της ζωής μου. Δεν είμαι σίγουρη πώς θα μπορούσα να το εκφράσω καλύτερα, αλλά νιώθω ότι διεύρυνε τις προσωπικές μου ικανότητες σε καλλιτεχνικό και ανθρώπινο επίπεδο. Είμαι καθημερινά ευγνώμων για την απίστευτη ευκαιρία που μου δόθηκε".
Μένουμε στο σύμπαν της σειράς, αφού ένα από τα σημεία κατατεθέν του τρίτου κύκλου ήταν η απεικόνιση διαφορετικών καλλιτεχνών στο τέλος κάθε επεισοδίου. Μια από αυτές ήταν και η κορυφαία τραγουδοποιός Sharon Van Etten, την οποία συναντήσαμε το 2019 στο δανέζικο φεστιβάλ Roskilde. Ακολουθεί το σχετικό απόπασμα:
"Εκτός από τη μουσική, τελευταία ασχολείστε ενεργά και με την υποκριτική. Αν και ο γνωστότερος ρόλος σας ήταν στο 'OA', θα 'θελα πολύ να μάθω πώς ήταν η εμπειρία της συνεργασίας σας με τον Ντέιβιντ Λιντς για το 'Twin Peaks'.
Ήταν πραγματικά εξαίσιος... Όσα ζήσαμε μέχρι να φτάσουμε στο γύρισμα ήταν πολύ μυστήρια. Καταρχάς δεν είχαμε ιδέα τι ακριβώς θα κάναμε, δε γνωρίζαμε τίποτα περισσότερο από το ότι ο Ντέιβιντ μας ήθελε για να παίξουμε το 'Tarifa' στο Road House. Θυμάμαι έντονα πως επειδή εκείνη την περίοδο είχα ταυτόχρονα τα γυρίσματα του 'OA', χρειάστηκε να ταξιδέψω όλη νύχτα για να φτάσω το πρωί στο Λος Άντζελες, στις 6 το ξημέρωμα. Έπειτα ενώ περιμέναμε για ώρες να μας καλέσουν για γύρισμα, ξαφνικά το μεσημέρι λάβαμε ένα τηλεφώνημα όπου μας είπαν μόνο μια διεύθυνση και τέλος. Ήταν στην Πασαντίνα αν δεν κάνω λάθος.
Δηλαδή το Road House υπάρχει; Δεν πήγατε σε στούντιο;
Όχι, είναι αληθινό μπαρ! Πολύ άγριο μέρος... Φαντάσου μια ήσυχη γειτονιά στην οποία ξαφνικά ξεπροβάλλει το Road House και απ' έξω βρίσκεται ένα συνεργείο με δεκάδες ανθρώπους. Μερικοί από αυτούς μας οδήγησαν στο εσωτερικό όπου τα πάντα είχαν ήδη στηθεί, ακόμα και οι κομπάρσοι ήταν έτοιμοι. Εκείνη τη στιγμή τελείωνε τη λήψη του ο Eddie Vedder και τότε συνειδητοποιήσαμε πως ο Ντέιβιντ γύριζε όλα τα πλάνα των συγκροτημάτων του Road House την ίδια μέρα. Μετά από εμάς ήταν ο Trent Reznor και αργότερα οι Chromatics. Το φοβερό ήταν πως είχαν βάλει όλα τα συγκροτήματα να περιμένουν στη σειρά και όλοι κοιτούσαν με τρομερή ταπεινότητα τον Ντέιβιντ περιμένοντας τις εντολές του. Δυστυχώς δεν είχα ιδιαίτερη επαφή μαζί του, αλλά ήταν εντυπωσιακό να τον βλέπεις να δουλεύει από κοντά.
Άρα δε μάθατε γιατί σας επέλεξε;
Όχι δυστυχώς... Ξέρω όμως ότι δεν ήθελε τα πνευστά στην εκτέλεσή μας. Η θεωρία μου σχετικά με την επιλογή του είναι ότι μας άκουσε μέσω του γιου του Ράιλι ο οποίος είναι μουσικός. Έχουμε μερικούς κοινούς φίλους, γι' αυτό δε θα μου έκανε εντύπωση να μας είχε ακούσει με κάποιον τρόπο και να μας έβαλε κάποια στιγμή στον πατέρα του. Αλλά ειλικρινά δεν έχω την παραμικρή ιδέα!".
Διαβάστε Επίσης
