Η μουσικός και ηθοποιός ξεκινάει την ευρωπαϊκή της περιοδεία από την Αθήνα και στις 4/4 θα μετατρέψει τη μουσική σκηνή του Gagarin 205 σε ένα ατμοσφαιρικό και σκοτεινό night club με αύρα από «Mulholland Dr.»...
Στην τελική σκηνή του «Inland Empire», της τελευταίας μεγάλου μήκους ταινίας του David Lynch, ακούγεται μια αιθέρια φωνή να τραγουδάει πάνω από τα απόκοσμα ηλεκτρονικά στρώματα των synthesizers του Dean Hurley. Ανήκει στην Chrysta Bell, η οποία με το «Polish poem» συστηνόταν για πρώτη φορά στο κοινό ως η νέα συνεργάτις του Lynch, ο οποίος με τη σειρά του έμπαινε σε νέα μουσική εποχή. Έκτοτε η Bell τέθηκε υπό την πνευματική προστασία του πολυσχιδούς σκηνοθέτη, που οραματίστηκε για τη φωνή της μια σειρά από μυστηριώδεις, αργόσυρτες μπαλάντες για τον πόθο και την ανάγκη, όπως αργότερα αποτυπώθηκαν και στους προσωπικούς του δίσκους.
Οι καρποί της δημιουργικής τους σχέσης καταγράφηκαν στο άλμπουμ «This train» (2011) και το EP «Somewhere in the nowhere» (2011), ενώ η Bell έγινε κομμάτι και του σινε-σύμπαντος του Lynch, ενσαρκώνοντας έναν καθοριστικό ρόλο στην επιστροφή της εμβληματικής σειράς «Twin peaks» το 2017. Ένα χρόνο μετά την τελευταία της ολοκληρωμένη κυκλοφορία «We dissolve», στην οποία συνεργάστηκε με τον επίσης σπουδαίο John Parish, η Chrysta Bell μπαίνει σε νέα ηχητικά μονοπάτια με το EP «Chrysta Bell», την ίδια στιγμή που η ζωντανή της εμφάνιση στο «Gagarin 205», στις 4/4, μας δίνει την ιδανική αφορμή για μια περιεκτική και πολυδιάστατη συζήτηση.
Οι πρόσφατες κυκλοφορίες ακούγονται αρκετά διαφορετικές συγκριτικά με το παλιότερο υλικό σας. Ήταν δημιουργική επιλογή να επανεφεύρετε τον ήχο σας;
Γι’ αυτόν το δίσκο δούλεψα με τους μουσικούς που έχω στις συναυλίες. Στις παλιότερες δουλειές μου οι συνθέσεις ανήκαν είτε στον David Lynch είτε στον John Parish, οι οποίοι έκαναν επίσης την παραγωγή. Επομένως τώρα, για πρώτη φορά, ο ήχος προκύπτει από καθαρά δικές μου πηγές. Ήξερα ότι έτσι η μουσική θα ακουγόταν εντελώς νέα και κατά κάποιον τρόπο τα άστρα ευθυγραμμίστηκαν για να συμβεί αυτό... Είμαι τρομερά χαρούμενη με το νέο υλικό και λατρεύω την ένταση που έχει μέσα του. Στην πραγματικότητα δεν επανεφηύρα τον ήχο μου, τον εξέλιξα.
Ο αισθησιασμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης μου, έτσι δεν προσπαθώ να του αντισταθώ όταν δημιουργώ κάτι. Τον συνδυάζω με άλλα στοιχεία του χαρακτήρα μου και φτιάχνω μια δική μου γεύση του αισθησιακού, μια ιδιότροπη και ανά στιγμές ανατριχιαστική διαδικασία, η οποία δεν είμαι σίγουρη ότι μπορεί να οριστεί ως συγκεκριμένη προσέγγιση. Χρησιμοποιώ όλα όσα είμαι για να θρέφω τη μουσική που φτιάχνω.
Δεν μπορώ να μη σας ρωτήσω για τη συμμετοχή σας στην επιστροφή του «Twin peaks», στην οποία δώσατε μια εκπληκτική ερμηνεία ενσαρκώνοντας την πράκτορα του FBI Τάμι Πρέστον, αλλά και για τη φιλία που σας συνδέει με τον David Lynch. Πώς θα περιγράφατε την εμπειρία των γυρισμάτων της σειράς;
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Την εμπειρία του «Twin peaks» μόνο ως αδιανόητη και αξεπέραστη μπορώ να τη χαρακτηρίσω, σε κάθε επίπεδο. Έχει επηρεάσει κάθε πτυχή της ζωής μου. Δεν είμαι σίγουρη πώς θα μπορούσα να το εκφράσω καλύτερα, αλλά νιώθω ότι διεύρυνε τις προσωπικές μου ικανότητες σε καλλιτεχνικό και ανθρώπινο επίπεδο. Είμαι καθημερινά ευγνώμων για την απίστευτη ευκαιρία που μου δόθηκε.
Θα σκεφτόσασταν να βρεθείτε ξανά μπροστά από την κάμερα στο μέλλον;
Αν μου γινόταν πρόταση για το ιδανικό project, σίγουρα.
Αυτή θα είναι η δεύτερη εμφάνισή σας ενώπιον του ελληνικού κοινού. Τι περιμένετε να ζήσετε αυτήν τη φορά;
Θυμάμαι ακόμη την πρώτη μου συναυλία στο «Fuzz», πριν από πολλά φεγγάρια. Είμαι πολύ χαρούμενη που επιστρέφω στην Αθήνα. Θα έχω δίπλα τρεις διεθνούς φήμης μουσικούς και θα προβάλλεται οπτικό υλικό που θα δημιουργήσει μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα. Η συναυλία θα έχει θεατρικότητα, πάθος, ονειρική και κινηματογραφική διάσταση – ίσως και λίγο μυστήριο...
