Fatboy Slim: Μέχρι να εφευρεθούν το drum machine και το sampler ήμουν ένα λευκό παιδί που του άρεσε η μαύρη μουσική, αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι γι’ αυτό

O Norman Cook, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, ξεκινώντας από τη βρετανική punk σκηνή και το 80s indie αουτσάιντερ γκρουπ των Τhe Housemartins κατάφερε να γίνει μία από τις πιο σημαντικές φιγούρες της διεθνούς ηλεκτρονικής σκηνής. Έγινε γνωστός με το dance anthem "Dub Be Good To Me" (Beats International) κι έφτασε στο #1 των βρετανικών charts, σαμπλάροντας από Morricone μέχρι The Clash. Από το 1996, όταν επίσημα ξεκίνησε να δισκογραφεί ως Fatboy Slim, υπήρξε ένας από τους DJ/παραγωγούς του big beat ρεύματος που κατέκλυσε τη Μεγάλη Βρετανία.

Την Παρασκευή 14 Ιουλίου καταφθάνει στο Ξέφωτο του Κέντρου Πολιτισμού - Ίδρυμα "Σταύρος Νιάρχος", προσκεκλημένος του συναυλιακού κύκλου "Parklife", για να χορέψει την Αθήνα με ένα φαντασμαγορικό οπτικοακουστικό show. Την "προθέρμανση" αναλαμβάνει ο ανερχόμενος ΗΑΝΚ Κ, που έρχεται για πρώτη φόρα από το Λος Άντζελες. H συναυλία πραγματοποιείται με ελεύθερη είσοδο χάρη στη δωρεά του Ιδρύματος "Σταύρος Νιάρχος" (ΙΣΝ).

Πώς ξεκίνησε η πορεία σου στη μουσική; 
Είμαι αρκετά μεγάλος! Λοιπόν, ήμουν δεκατεσσάρων το 1977, όταν το κύμα της punk rock κατέκλυσε τα πάντα. Η πρώτη μου μουσική εμπειρία ήταν με μια punk μπάντα. 

Θυμάσαι τις πρώτες μουσικές φιλοδοξίες σου σαν έφηβος;
Πάντα ήξερα ότι ήθελα να ασχοληθώ με τη μουσική και συγκεκριμένα με την pop. Όταν ξεκίνησα να ακούω punk rock, κατάλαβα ότι δεν χρειάζεται να έχεις πάει σε κάποιο ωδείο για να γίνει κάποιος μουσικός: απλώς αρπάζει μια κιθάρα και παίζει. Αυτή η συνειδητοποίηση με απελευθέρωσε!

Και ποια ήταν τα επόμενα βήματά σου;
Ξεκίνησα να φτιάχνω μουσικές και αμέσως μετά ξεκίνησα να παίζω σαν DJ, ερασιτεχνικά αρχικά. Όταν ήμουν περίπου 15-16 χρονών, άφησα το σχολείο και έγινα μέλος των The Housemartins, που είναι μια πάρα πολύ βρετανική (περίπου) indie, αλλά και λίγο punk rock μπάντα.

Τι δίσκους άκουγες μεγαλώνοντας;
Μεγάλωσα ακούγοντας τη δισκογραφία των Beatles. Αργότερα, στην εφηβεία, μου άρεσαν πάρα πολύ οι T Rex και άλλες glam rock μπάντες και καλλιτέχνες, όπως ο David Bowie και οι Sweet. Για ένα διάστημα άκουγα αποκλειστικά punk rock (γελάει) και μετά ως DJ ανακάλυψα τη soul και τη μαύρη μουσική και κουλτούρα εν γένει.

Με την ευκαιρία, ήθελα να ρωτήσω για τη γνωριμία σου με τον David Bowie…
Με είχαν καλέσει σε μία από τις συναυλίες του. Ήταν ένα ιδιωτικό show κι έτσι ακολούθησε ένα είδος δεξίωσης, στην οποία έπιναν όλοι. Οπότε αποφάσισα να πάω να συστηθώ και του ζήτησα ένα τσιγάρο. Δεν ήξερα τι άλλο να του πω... "Γεια! Παρεμπιπτόντως είμαι ο Fatboy Slim". Εκείνος μου απάντησε: "Ναι, το ξέρω" και μου πρόσφερε ένα τσιγάρο. Δεν ήταν καθόλου αγενής, απλώς πολύ ειλικρινής, τύπου "ξέρω ποιος είσαι και δεν θέλω να σου μιλήσω".

Ύστερα από αυτό πιστεύεις ότι είναι καλό να γνωρίζει κανείς τους (μουσικούς) ήρωές του;
Ναι, δεν μετανιώνω που τον γνώρισα από κοντά. Απλώς εύχομαι να ήμουν λίγο περισσότερο cool και να του είχα κάνει καλύτερη εντύπωση. Σε γενικές γραμμές, ο David Bowie είναι υπέροχος. Εγώ ήμουν ο ηλίθιος. Νομίζω ότι έτσι είναι οι περισσότεροι άνθρωποι στο χώρο της μουσικής. Είχα το προνόμιο, όχι μόνο να γνωρίσω κάποιους από τους ήρωές μου, αλλά να συνεργαστώ μαζί τους. Είχα την ευκαιρία να δουλέψω με τον Bootsy Collins, τον David Byrne και τον Iggy Pop. Τους θαύμαζα ως fan και είναι όλοι πραγματικά όμορφοι άνθρωποι. Το ίδιο και ο David.

Ως παραγωγός ξεκίνησες κάνοντας remixes ή γράφοντας τη δική σου μουσική;
Ήταν λίγο απ’ όλα. Ήταν περίεργο, γιατί έπαιζα μπάσο σε ένα παραδοσιακό συγκρότημα, με τη συνηθισμένη σύνθεση, ντραμς, κιθάρα, μπάσο... Αλλά, ταυτόχρονα, ως DJ έπαιζα ηλεκτρονική μουσική, που ήταν φτιαγμένη από drum machines κ.λπ. Κάπως έτσι ατάλαβα ότι προτιμούσα να γίνω DJ και να γράφω με drum machines παρά να είμαι σε μια punkμπάντα. Την ίδια περίπου περίοδο ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις διασκευές και παράλληλα να γράφω τα δικά μου κομμάτια.

Τι άλλαξε τότε; 
Μέχρι τότε ήμουν ένα λευκό παιδί που του άρεσε η μαύρη μουσική, αλλά ήξερα ότι τότε δεν μπορούσα να κάνω κάτι γι’ αυτό. Αυτό που άλλαξε ήταν ότι εφηύραν το drum machine και το sampler. Έτσι, λευκοί τύποι σαν εμένα μπόρεσαν να κάνουν αυτού του είδους τη μουσική, όπως η χιπ χοπ και η house, χωρίς να προσποιούνται ότι είναι μαύροι. Ήταν μηχανήματα αρκετά φθηνά και τότε ήταν που τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. 

Μαζί με τους The Prodigy και τους The Chemical Brothers, μεταξύ άλλων, υπήρξατε βασικές φιγούρες του big beat ρεύματος που αναδύθηκε στη Βρετανία στα τέλη του ’90. Πώς θυμάσαι την ηλεκτρονική σκηνή τότε;
Ήταν ένα πολύ, πολύ αστείο χάος. Κι αυτό επειδή άνθρωποι σαν εμένα και τους Chemical Brothers, απλώς βαριόμασταν. Είχαμε βαρεθεί τη house μουσική και η hip hop είχε γίνει εντελώς γκανγκστερική. Μας άρεσαν στοιχεία κι από τα δύο είδη και αποφασίσαμε να τα λιώσουμε και να φτιάξουμε ένα νέο κράμα, ενώ, ταυτόχρονα, περνούσαμε καλά. Ήταν μια πολύ άνομη περίοδος τότε. Δεν υπήρχαν κανόνες και κυρίως δεν υπήρχαν περιορισμοί στο τι μπορούσες να χρησιμοποιήσεις σαν sample. Ήταν πριν ξεκινήσουν να εμπλέκονται οι δικηγόροι. Έπαιρνες ένα sample και το έπαιζες στο club για να δεις αν αρέσει στον κόσμο. Σκέψου ότι εκείνα τα χρόνια θύμιζαν την Άγρια Δύση: πολλή παρανομία, πολύ αλκοόλ, ναρκωτικά…

Έχεις κάνει πολλές διασκευές σε κομμάτια άλλων καλλιτεχνών, όπως των Beastie Boys ή των Groove Armada μεταξύ άλλων, που κατέληξαν μεγάλες επιτυχίες. Ποια είναι η προσέγγισή σου όταν ξεκινάς ένα remix;
Η διαδικασία είναι βασικά να ακούσω τη μελωδία και να σκεφτώ τι μπορώ να κάνω καλύτερο ή τι είναι καλό αλλά θα έπρεπε να γίνει πιο γρήγορο ή χρειάζεται έναν καλό ρυθμό κ.λπ.

Με ποιο κριτήριο επιλέγεις τα κομμάτια που θα διασκευάσεις;
Μου προτείνουν να κάνω τόσες πολλές διασκευές και συχνά σκέφτομαι για κάποιο κομμάτι ότι δεν μπορώ να το κάνω ακόμα καλύτερο, γιατί μου αρέσει ακριβώς όπως είναι. Υπάρχει επίσης πιθανότητα να μη μου αρέσει. Αν το αγαπάς πάρα πολύ, δεν μπορείς να το διασκευάσεις. Αν το μισείς πολύ, πάλι δεν μπορείς. Μερικές φορές ακούς τη μουσική, και σκέφτεσαι, "ναι, είναι καλό, αλλά μπορώ να βρω έναν τρόπο να το κάνω καλύτερο". Αυτά είναι τα κομμάτια που θέλω να κάνω remix. Είμαι πολύ μεγάλος για να κάνω πράγματα απλώς για να τα κάνω.

Υπάρχει η σκέψη να γράψεις νέα μουσική αυτήν τη στιγμή;
Όχι, δεν είναι κάτι που κάνω πλέον. Με πιάνει μια στο τόσο να ασχοληθώ λίγο, αλλά δεν το κάνω συστηματικά πια. Κυκλοφόρησα ένα κομμάτι με τη Rita Ora φέτος και πέρυσι άλλο ένα τον Carl Cox. Η παραγωγή έχει γίνει ξανά το χόμπι και όχι η δουλειά μου. Το επάγγελμά μου τώρα είναι αυτό του DJ.

Πάνω σε τι δουλεύεις αυτήν τη στιγμή; 
Αυτήν τη στιγμή δουλεύω σε ένα set για το Glastonbury, που θα μεταδοθεί τηλεοπτικά, οπότε θέλουμε να είναι πολύ καλό. Περιοδεύω ως DJ σε όλο τον κόσμο. Έχουμε στήσει ένα πολύ δυνατό show αυτήν τη στιγμή. Το πρόγραμμά μου είναι γεμάτο και για την επόμενη χρονιά με εμφανίσεις σαν αυτή που έχουμε ετοιμάσει και για την Αθήνα.

Πώς νιώθεις που έρχεσαι στην Αθήνα;
Τέλεια, μιας και έχει περάσει πολύς καιρός και νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι που περίμεναν καιρό την άφιξή μου. Δεν έρχομαι αρκετά συχνά στην Ελλάδα, οπότε είμαι ενθουσιασμένος για την επικείμενη εμφάνισή μου στο ΚΠΙΣΝ. Φαίνεται πολύ όμορφος χώρος και πρόκειται για ένα event με ελεύθερη είσοδο. Νομίζω ότι θα είναι μια υπέροχη βραδιά.

Μουσικό Καλοκαίρι στο ΚΠΙΣΝ

Από το Ξέφωτο μέχρι τον Φάρο, το ΚΠΣΙΝ γεμίζει μουσική κι αυτό το καλοκαίρι με τους καθιερωμένους συναυλιακούς κύκλους να φέρνουν φρέσκες προτάσεις και αγαπημένα, διεθνή ονόματα.

• Το εμβληματικό world σχήμα των Orchestra Baobab από τη Σενεγάλη επιστρέφει στην Αθήνα με χορευτικούς ρυθμούς από την αφρικανική ήπειρο (2/9).
• Λίγες ημέρες μετά, η ΕXPE και η Χαρά έρχονται να αποδείξουν ότι το ελληνικό χιπ χοπ είναι (και) γυναικεία υπόθεση (15/9).
• Το φεστιβάλ In Orbit φέρνει στην τέταρτη έκδοσή του ένα τριήμερο line-up (6-8/10) που χαρτογραφεί τη hip hop, electro και rock σκηνή της Αθήνας με καλεσμένους τους Veslemes, Deaf Radio, Lungs, Autow Nite Superstore, AMKA, Alex Dimou & Vili, Amalia & the Architects και πολλούς ακόμη καλλιτέχνες.
• Τα Sunset DJ sets καλούν στη Βεράντα του Φάρου αγαπημένους DJs να "ντύσουν" το αστικό τοπίο με τη δική τους ατμόσφαιρα, μέσα από γνώριμους αλλά και ανεξερεύνητους ήχους (κάθε Τετάρτη, ως 6/9).

Τα 90s του Fatboy Slim

Better Living Through Chemistry (1996)

Ανάμεσα στα "1.001 άλμπουμ που πρέπει να ακούσεις πριν πεθάνεις" (Robert Dimery), το ντεμπούτο του Fatboy Slim είναι με βεβαιότητα ένας από τους πιο διασκεδαστικούς δίσκους χορευτικής μουσικής και σημείο αναφοράς για τη μουσική σκηνή των '90s.

You've Come a Long Way, Baby (1998)

Με προπομπό το πλατινένιο single "The Rockafeller Skank", το άλμπουμ έχει πουλήσει πάνω από 5 εκατ. παγκοσμίως, με τα κομμάτια του να έχουν χρησιμοποιηθεί στην τηλεόραση, το σινεμά, ακόμη και σε video games.

Halfway Between the Gutter and the Stars (2000)

Με το hype του big beat να έχει πλέον παρέλθει, ο Cook επιχειρεί εδώ μια νέα, πιο εγκεφαλική προσέγγιση, για να αφηγηθεί μια ιστορία εμπνευσμένη από τον Όσκαρ Ουάιλντ.

Palookaville (2004)

To "Palookaville", που του χάρισε το 2006 την υποψηφιότητα για βραβείο Grammy στην κατηγορία "Βest Electronic/Dance Album", είναι (απ’ ό,τι φαίνεται) το τελευταίο studio album του μεγάλου Βρετανού στιλίστα.