Το πασίγνωστο ατύχημα του Chernobyl και τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας (ή καθόλου φαντασίας...) που θέλουν τον κόσμο να καταστρέφεται κάποια στιγμή από πυρηνικό πόλεμο έχουν εμπνεύσει ουκ ολίγα video games - όμως η σειρά των Metro της 4Α στέκεται υψηλότερα όλων για έναν απλό λόγο: έχει αναπαραστήσει πειστικότερα την αίσθηση του μόνιμου κινδύνου, της αβεβαιότητας και σχεδόν της απελπισίας που φανταζόμαστε πως θα χαρακτήριζε μία κατάσταση "μεταποκαλυπτική" όπου το μόνο ζητούμενο είναι η επιβίωση. Τα Metro 2033 και Metro Last Light "έπνιγαν" κλειστοφοβικά με αυτά τα συναισθήματα τον παίκτη με εξαιρετική επιτυχία. Kαταφέρνει το ίδιο και τ' ολοκαίνουργιο Exodus, το οποίο τολμά επιτέλους να... "βγει στο φως" και να εξερευνήσει ανοιχτό, μα όχι λιγότερο επικίνδυνο, περιβάλλον;

Ω, ναι: το σενάριο του Exodus ωθεί τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα, τον Artyom, να εγκαταλείψει πια τα τούνελ ή τους κλειστούς χώρους των προηγούμενων Metro και - έχοντας αποδείξεις στα χέρια του πως υπάρχουν πιο πολλοί επιζώντες απ' ότι αρχικά πίστευε κι ότι μπορεί να βρεθεί ένας τόπος ασφαλής για να ζήσει με τους συντρόφους του - να ταξιδέψει σε άλλες Ρωσικές περιοχές. Ο τίτλος "χωρίζει" έτσι την όλη περιπέτεια σε "τέσσερις εποχές" και αντιστοιχίζει σε κάθε μία διαφορετικού τύπου τοποθεσίες (και αντιπάλους), με το τρένο των σχετικών μετακινήσεων, το Aurora, σε ρόλο "κέντρου επιχειρήσεων" όπου η παρέα των επιζώντων πάντοτε επιστρέφει.

Το νέο Metro, βάσει των παραπάνω, έπρεπε να υιοθετήσει διαφορετική δομή από τα προηγούμενα. Ο τρόπος που παρουσιάζεται ο κόσμος του Exodus είναι... remix: συνδυάζει την ελευθερία των games "ανοιχτού περιβάλλοντος" με την έννοια πως σε κάθε μία από τις προαναφερθείσες μεγάλες περιοχές ο παίκτης μπορεί να κινηθεί όπου θέλει, να αναλάβει όποιες δευτερεύουσες αποστολές θέλει και με οποιαδήποτε σειρά θέλει κλπ., αλλά - προκειμένου να είναι εφικτή και η αφήγηση ενός βασικού σεναρίου - κάθε μία από αυτές τις περιοχές είναι αυτόνομη (δεν μπορεί αφού την ολοκληρώσει ο παίκτης να επιστρέψει εκεί) και η μετάβαση, μαζί με όσα πρέπει υποχρεωτικά να γίνουν για να "προχωρά η υπόθεση", είναι "σκηνοθετημένα". Πρόκειται για έξυπνη προσέγγιση που λειτουργεί σωστά, χωρίς να αλλάζει ριζικά την επιτυχημένη "αίσθηση" των Metro.