Αντικαπιταλιστική αλληγορία επιστημονικής φαντασίας, η ιδέα της οποίας καταρρέει τάχιστα, καθώς αναπτύσσεται με έναν παιδικά απλοϊκό, πραγματολογικά ανυπόστατο και κινηματογραφικά μπανάλ τρόπο.
Ο Ρώσος δημιουργός του "Γάτες στο Μουσείο" επιστρέφει με ακόμη ένα φιλότεχνο animation. Επιστρατεύει την ίδια, προβλέψιμη συνταγή, εκτελεσμένη όμως με λίγο περισσότερο κέφι.
Γυναικείο πορτρέτο, σπουδή στη μοναξιά, ντοκιμαντερίστικη κοινωνική παρατήρηση, εφιαλτική φαντασία και μια επώδυνη, απαιτητική φιλμική εμπειρία που ανατρέπει κάθε ευκολία καθησυχαστικής σινε-απόλαυσης.
Ευρηματική οικολογική αλληγορία, πρωτότυπη όσον αφορά το σκίτσο, το στόρι και τη (βωβή) αφήγησή της. Χρυσή Σφαίρα animation και δύο οσκαρικές υποψηφιότητες (animation και διεθνούς ταινίας).
Βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες για ένα σινεφίλ, εκκεντρικό και ασπρόμαυρο travelogue στην κινηματογραφική ιστορία και την ανθρώπινη επιθυμία.
Σενάριο γεμάτο ανατροπές, οι οποίες λειτουργούν όσο διατηρούνται μυστήριο και σασπένς. Όταν όλα ξεκαθαρίζουν, απομένει μια διάφανη αλληγορία και μια μονοδιάστατη, προβλέψιμη πλοκή.
Εναέριο θρίλερ που εκτυλίσσεται σε πραγματικό χρόνο. Διαθέτει τα ατού ενός αγωνιώδους rollercoaster, τα οποία όμως εξαφανίζονται ανάμεσα στα ξεπερασμένα κλισέ μιας προχειρογραμμένης βιντεοπεριπέτειας.
Χιούμορ, τρόμος και ανήλικο θέαμα δίνουν ραντεβού σ’ ένα καρτούν που δεν κάνει τη διαφορά, αξιοποιεί όμως αρκετές ιδέες του πρωτότυπου concept.
Με ρεσιτάλ τσαπατσουλιάς και γραφικής κακογουστιάς, η δημιουργική ομάδα του τρομο-franchise "Γουίνι το Αρκουδάκι" κατακρεουργεί (και) το μύθο του ιπτάμενου ήρωα του Τζέι Εμ Μπάρι.
Ιστορικές μνήμες που συναντούν τη λαϊκή παράδοση και ένα νοσταλγικό ταξίδι στο παρελθόν το οποίο μοιάζει με παραμύθι.
Περιβαλλοντολογικός ύμνος στην αρμονική συνύπαρξη ανθρώπου και φύσης. Πανέμορφες εικόνες, μαγευτικά τοπία και ξεκάθαρα μηνύματα.
Υποψήφια για έξι BAFTA και τρεις Χρυσές Σφαίρες βιογραφία του πρώιμου Μπομπ Ντίλαν. Δεν διαθέτει την ευφυή τόλμη του "I’m not There", αλλά, χωρίς αγιογραφική διάθεση, είναι φτιαγμένη με ευαισθησία και μεράκι.
Μεγάλο Βραβείο του Φεστιβάλ Καννών για ένα ημιντοκιμαντερίστικο, μα συνάμα μυσταγωγικό οδοιπορικό γυναικείας χειραφέτησης. Κοινωνικά ανήσυχο, πάλλεται από ποιητική ευαισθησία.
Ο μύθος του λυκανθρώπου αναβιώνει κινηματογραφικά με ιδέες που προσδίδουν χαρακτήρα, αλλά όχι και πειστικές ανατριχίλες, εξαιτίας ενός αψυχολόγητου σεναρίου που μοιάζει να γράφτηκε στο πόδι.
Στοιχεία φαντασίας εισβάλλουν διακριτικά και τελικά στοιχειώνουν ολοκληρωτικά ένα υποβλητικά ατμοσφαιρικό και τελετουργικών ρυθμών ψυχολογικό δράμα πάνω στη διαχείριση της απώλειας.
Ένα ακόμα πολιτικό μελόδραμα από τον Γάλλο Κεν Λόουτς ("Τα Χιόνια του Κιλιμάντζαρο"), αφοσιωμένο στις συγκινητικές περιπέτειες των καθημερινών ανθρώπων.
Ενδιαφέρουσα ως πρόθεση, μα καταστροφική ως κινηματογραφικό αποτέλεσμα προσπάθεια στησίματος μιας "ερασιτεχνικής" αλληγορίας πάνω στις εβραϊκές μνήμες και τις ισραηλινές ενοχές.
Στεγνό κινηματογραφικό πορτρέτο που ακολουθεί μια μονοδιάστατη αφήγηση, συνοδευόμενη από ασύντακτες, ελάχιστα διαφωτιστικές εικόνες.
Υπνωτιστικό, σπαρακτικό, αλλά και ασύντακτο (τονικά και δραματουργικά) υπαρξιακό οδοιπορικό, οι σαγηνευτικές εικόνες του οποίου φωτογραφίζουν μόνο την επιφάνεια πραγμάτων, συναισθημάτων και χαρακτήρων.
Γλυκόπικρη δραμεντί πάνω στην αναζήτηση ταυτότητας. Διαθέτει ευαισθησία, αβίαστες ερμηνείες (Χρυσή Σφαίρα β΄ αντρικού ρόλου), αλλά και μια σεναριακή ατζέντα χωρίς απόλυτα πειστικούς χαρακτήρες.
Το ευρηματικό franchise δείχνει σημεία κόπωσης, καθώς δεν μπορεί να διατηρήσει την απόλυτη ισορροπία εύστροφου χιούμορ και καλοστημένης δράσης των δυο πρώτων ταινιών.
Αστυνομική περιπέτεια με λιγοστές εμπνεύσεις και συγκρατημένες υπερβολές, η οποία ακολουθεί σαν τυφλοσούρτη όλα τα κλισέ του είδους.
Διαρκείς αλλαγές ύφους και απανωτές οπτικές εκπλήξεις βραχυκυκλώνουν ένα ρεαλιστικό δράμα θηλυκής ενηλικίωσης, το οποίο προσπαθεί να διαφοροποιηθεί από την kitchen sink βρετανική φόρμουλα.
Τηλεοπτικής λογικής πορτρέτο, βασισμένο σε εξομολογητική αφήγηση και αποσπάσματα ταινιών.