Φρανς

2

Αιχμηρή σάτιρα της κοινωνίας της εικόνας με μια υποψήφια για Σεζάρ Λεά Σεϊντού, συντονισμένη απόλυτα με το σαρκαστικό τόνο της. Μόνο που ο Ντιμόν, μεταμοντέρνος και σκωπτικά μελοδραματικός, δεν μπορεί να τον ελέγξει, πριονίζοντας το κλαδί στο οποίο κάθεται.

France

Αγαπημένο παιδί των "Cahiers du Cinema" και του Φεστιβάλ Καννών, το οποίο τον έχρισε auteur επιβραβεύοντας γενναιόδωρα τη σκληρά ρεαλιστική "Ανθρωπότητά" του (1999), ο Μπρουνό Ντιμόν προχώρησε αφήνοντας πίσω του την αναζήτηση της ντοκιμαντερίστικης αλήθειας σε έναν κόσμο υπόγειας ή καλυμμένης βίας ("29 Φοίνικες", "Καμίλ Κλοντέλ 1915") και υιοθετώντας μια αποδομητική αλά γαλλικά προσέγγιση στο είδος της αστυνομικής περιπέτειας μυστηρίου ("Οικογένεια Βαν Πέτεγκεμ") και στη βιογραφία της Ζαν ντ' Αρκ ("Jeannette, l'Enfance de Jeanne d'Arc", "Jeanne").


Από τη μία εμβληματική εικόνα της Γαλλίας στην άλλη, ο φακός του Ντιμόν βάζει στη θέση της Ιωάννας της Λωρραίνης τη Φρανς ντε Μερ (βρε πώς αλλάζουν οι καιροί...), μια δημοσιογράφο-τηλεοπτική σταρ, η οποία τρέχει από τις συνεντεύξεις Τύπου του Εμανουέλ Μακρόν, τον οποίο στριμώχνει με θαρραλέες ερωτήσεις, στα πολεμικά ρεπορτάζ στη Μέση Ανατολή. Λογικό είναι να παραμελεί την οικογένειά της, να φροντίζει διαρκώς την εμφάνισή της και να σπαταλά χρόνο σε δημόσιες σχέσεις, μέχρι που ένα συνηθισμένο αυτοκινητικό ατύχημα, στο οποίο τραυματίζει ελαφρά έναν νεαρό μοτοσικλετιστή, την οδηγεί σε κρίση συνείδησης και στην επανεξέταση των προτεραιοτήτων της.


Αιχμηρή σάτιρα της κοινωνίας της εικόνας, το "Φρανς" επιτίθεται σε όλα τα αδύναμα σημεία ενός (καπιταλιστικού) μηχανισμού αναπαραγωγής ηχηρών συνθημάτων, ψευδών συναισθημάτων και κοινότοπων πληροφοριών. Μόνο που ο σκηνοθετικά ευρηματικός Ντιμόν (το θεατρικό στήσιμο των ηθοποιών στο κάδρο, τα βλέμματα στην κάμερα, η ψευδαίσθηση των πολλαπλών οθονών) ειρωνεύεται ως μεταμοντέρνος και σκωπτικά μελοδραματικός ακόμα και την ίδια τη σάτιρά του, φτάνοντας στην αυτοπαρωδία. Η υποψήφια για Σεζάρ Λεά Σεϊντού συντονίζεται απόλυτα με τον σαρκαστικό του τόνο, αλλά εκείνος απλώς πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται.

Γαλλία, Γερμανία, Ιταλία. 2021. Διάρκεια: 133΄. Διανομή: WEIRD WAVE

Περισσότερες πληροφορίες

Φρανς

France
2
  • Δραματική
  • 2021
  • Διάρκεια: 133 '
  • Μπρουνό Ντιμόν

Ύστερα από ένα ασήμαντο αυτοκινητικό ατύχημα, η κορυφαία τηλεοπτική δημοσιογράφος της Γαλλίας παθαίνει κρίση συνείδησης κι αποφασίζει να επανεξετάσει τις προτεραιότητές της.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Μην Ανοίγεις την Πόρτα

Η πρώτη ταινία των Unboxholics είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με υποβλητική ατμόσφαιρα, αλλά ελάχιστο ψαχνό. Δραματικά ισχνό και σκηνοθετημένο μονότονα, κορυφώνεται χωρίς την παραμικρή έκπληξη.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
25/04/2024

Οι Αντίπαλοι

Σεναριακό υπόδειγμα αθλητικού (μελο)δράματος πάνω στις απρόβλεπτες διαδρομές των ανθρώπινων επιθυμιών. "Χορογραφημένο" με ερωτική ένταση και σκηνοθετημένο με φλασάτη, βιντεοκλιπίστικη αυταρέσκεια.

Ζωντανό Πνεύμα

Δύο κόσμοι και τρεις γενιές συγκρούονται σε ένα δράμα ενηλικίωσης με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, κωμωδίας και θρίλερ, το οποίο, όμως, ασθμαίνει για να βρει την ιδανική ισορροπία.

Ο Τελευταίος Ήρωας

Κουστουριτσική, ξέφρενη και βιτριολική σάτιρα, η οποία βγαίνει απ’ τα νερά της όταν προσπαθεί, αδίκως, να σοβαρευτεί και να περάσει "μηνύματα".

Σούπερ Μάγκι

Σίκουελ ενός διεκπεραιωτικά στημένου αυστραλέζικου animation, το οποίο καταγγέλλει απλοϊκά τους κινδύνους της υπνωτιστικά γοητευτικής νέας εικονικής πραγματικότητας.

Ο Μύλος και ο Σταυρός

Με κάδρα που παραπέμπουν σε πίνακες της φλαμανδικής και της ολλανδικής σχολής, ο Μαγιέφσκι στήνει μια οπτικά μεγαλοπρεπή αλληγορία πάνω στην τέχνη, την αληθινή ζωή και την ανθρώπινη μισαλλοδοξία.

"Ίχνη αιωνιότητας: Θόδωρος Αγγελόπουλος": Μια ημερίδα για το έργο του σπουδαίου σκηνοθέτη

Στην ημερίδα θα παρουσιάσουν κεντρικές εισηγήσεις των Βρασίδα Καραλή και Sylvie Rollet που έχουν μελετήσει σε βάθος το καλλιτεχνικό έργο και τη γλώσσα του διεθνώς καταξιωμένου σκηνοθέτη.