Η αμίμητη Νταϊάν Κίτον μέσα από 5 καθοριστικές ταινίες

Η απώλεια της οσκαρικής ηθοποιού Νταϊάν Κίτον (11/10) εκτός του ότι κάνει φτωχότερο το παγκόσμιο σινεμά, σηματοδοτεί τον αποχαιρετισμό ενός ακόμα εμβληματικού προσώπου του ανανεωτικού αμερικανικού κινηματογράφου των ‘70s. Την εποχή που άκμαζε το Νέο Χόλιγουντ, η Κίτον υπήρξε καθοριστική όχι μόνο ως πρωταγωνίστρια ταινιών που έγιναν σταθμός, αλλά και ως καλλιτεχνική προσωπικότητα που με τις διακριτικές πλην καίριες παρεμβάσεις της προσέδιδε τέτοια ενέργεια στις παραγωγές που συμμετείχε ώστε τις ανέβαζε σταθερά επίπεδο. Προτού παραθέσουμε τις πέντε πιο καθοριστικές ταινίες στην καριέρα της Αμερικανίδας, αξίζει να επισημάνουμε πως η Κίτον διέγραψε, επίσης, μια παράλληλη σκηνοθετική πορεία. Η οποία μπορεί να μη συγκρίνεται με την ερμηνευτική καριέρα της, ωστόσο, άφησε ορισμένες αξιομνημόνευτες στιγμές. Όπως το… γεμάτο υδρόγειους βίντεο κλιπ του ποπ σουξέ της δεκαετίας του ‘80, "Heaven Is A Place On Earth" (Μπελίντα Καρλάιλ), το ψυχεδελικό ντοκιμαντέρ "Heaven" (1987), αλλά και το σαφώς "καμμένο" 15ο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν του σπουδαίου "Twin Peaks".

Οι 5 κλασικές ταινίες της Νταιάν Κίτον:

"Ο Νονός" ("The Godfather", Φράνσις Φορντ Κόπολα, 1972)

Στην αρχή της καριέρας της και απεγνωσμένη να βρει δουλειά στη βιομηχανία, έχοντας μόλις μία κινηματογραφική και σποραδικές τηλεοπτικές συμμετοχές στο ενεργητικό της, η Κίτον έκανε δοκιμαστικό για το ρόλο της Κέι Άνταμς χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα τι είναι ο "Νονός". Έψαχνε απλά να προσληφθεί κάπου, όπως έχει δηλώσει χαρακτηριστικά. Προς υπεράσπισή της, βέβαια, κανένας τότε δεν πίστευε πως ο Κόπολα είχε στα σκαριά μια ταινία που θα άλλαζε το ρου της κινηματογραφικής ιστορίας. Και στη συνέχεια η Αμερικανίδα πρόσθεσε συναισθηματικό βάθος και ψυχολογική περιπλοκότητα στο ρόλο της γυναίκας που θα εξελισσόταν στη σύζυγο του σαιξπηρικού Μάικλ Κορλεόνε (Αλ Πατσίνο), προσθέτοντας ουσιώδεις ποιότητες στην απεικόνιση του χαρακτήρα ειδικά στο "Νονό 2".

"Νευρικός Εραστής" ("Annie Hall", Γούντι Άλεν, 1977)

Ύστερα από δύο επιτυχημένες συνεργασίες ("Ο Υπναράς", "Ο Ειρηνοποιός") Κίτον και Άλεν συμπληρώνουν χατ τρικ με μια από τις καλύτερες ρομαντικές κωμωδίες όλων των εποχών. Και ταυτόχρονα, η ηθοποιός κερδίζει βραβείο Όσκαρ χάρη στον αβίαστα ευρηματικό τρόπο με τον οποίο συνόψισε στην ερμηνεία της Άνι Χολ μια ζεστή οικειότητα, τη γοητευτική ιδιορρυθμία και το αμήχανο χιούμορ. Με μόλις δύο κινηματογραφικές εμφανίσεις, αυτήν και του "Νονού", η Κίτον είχε γίνει ήδη μύθος του σινεμά.

"Οι Κόκκινοι" ("Reds", Γουόρεν Μπίτι, 1981)

Η επική μεταφορά των "Δέκα ημερών που συγκλόνισαν τον κόσμο" του Τζον Ριντ είναι μάλλον υποτιμημένη σήμερα. Αδίκως, όχι μόνο γιατί πρόκειται για μια ηλεκτρισμένη παραγωγή που αποδίδει θεαματικά την Οκτωβριανή Επανάσταση, αλλά και γιατί στον πυρήνα της βρίσκεται μια ιστορία αγάπης που δε θα είχε την ίδια ένταση χωρίς την πρωταγωνίστρια Κίτον.

"Κλαμπ Χωρισμένων Γυναικών" ("The First Wives Club", 1996)

Τρεις μεγάλες κυρίες της μεγάλης οθόνης σε ένα rom com που έσπασε τα ταμεία. Λιγότερο "προχώ" σήμερα από όσο νόμιζε πως ήταν το φιλμ στην εποχή του, ωστόσο, εκτός από μεγάλη εμπορική επιτυχία, περιέχει τη σκηνή ανθολογίας όπου Κίτον, Μπέτι Μίντλερ και Γκόλντι Χον τραγουδούν το "You Don’t Own Me".

"Κάλλιο Αργά Παρά Αργότερα" ("Something’s Gotta Give", Νάνσι Μάγιερς, 2003)

Η ταινία με την οποία η Κίτον συστήθηκε στους millennials. Ή αλλιώς, πώς η δεξιοτέχνης της ρομαντικής κωμωδίας Νάνσι Μάγιερς ("The Holiday", "Αυτό που Θέλουν οι Γυναίκες") σκαρφίστηκε μια απερίφραστα απολαυστική ταινία με πρωταγωνιστές ερωτευμένους 60ρηδες.

Κλείνοντας, αφήνουμε εδώ την υπέροχη συνέντευξη της Κίτον για το ιστορικό περιοδικό Interview.