Άπλετο μπλε, ζωηρά χρώματα, ανεκπλήρωτοι ή καταδικασμένοι έρωτες και μια Μεσόγειος που "βράζει" κάτω απ’τον ήλιο του καλοκαιριού. Αν αναζητάς μια δροσερή συντροφιά, μάζεψε τη παρέα σου (ή μόνος) σε μια ταράτσα ή στο μπαλκόνι σου, (όπου βολεύεται ο καθένας) πιάσε ένα παγωμένο ποτό και βάλε αυτές τις ταινίες για να σε ανακουφίσουν απ’ τον επερχόμενο καύσωνα.
La Dolce Vita (1960)
Όσοι έχουν δει την "Γλυκιά Ζωή" του Φελίνι, σίγουρα δεν μπορούν να ξεχάσουν την iconic σκηνή που η Ανίτα Έκμπεργκ κάνει μπάνιο στη Φοντάνα ντι Τρέβι, μια πράξη που όλοι όσοι έχουμε επισκεφτεί τη Ρώμη έχουμε δελεαστεί να κάνουμε . Ο Μαρτσέλλο Μαστρόγιαννι αναζητά το νόημα της ζωής σε σενάριο του Φελίνι σε συνεργασία με τον Παζολίνι και του χαρίζει και τον Χρυσό Φοίνικα. Η ασπρόμαυρη ομορφιά της νυχτερινής Ιταλίας σε συνδυασμό με τη πρωτότυπη μουσική του Νίνο Ρώτα, μας ταξιδεύει στην Ιταλική Ριβιέρα της δεκαετίας του 60.
La piscine (1969)
Δεν χρειάζονται πολλές εξηγήσεις γιατί η ταινία αυτή μας θυμίζει καλοκαίρι. Αρκεί το βλέμμα του Αλεν Ντελόν και της Ρόμι Σνάιντερ, αλλά και το καρό φορεματάκι της Τζέιν Μπίρκιν. Ένα έγκλημα σε μια πισίνα που τελικά μένει ανεξηχνίαστο και ένας ανεκπλήρωτα ματαιωμένος έρωτας, όπως μένουν και οι περισσότεροι καλοκαιρινοί έρωτες. Ο Ζακ Ντερέ, σκηνοθετεί το αγαπημένο ζεύγος του γαλλικού κινηματογράφου σε μια ταινία- αμαρτία που πυρπολεί ακόμα περισσότερο τις ζεστές μέρες μας και παράλληλα μας κερνά δροσιά με μια (όχι μοιραία για εμας) βουτιά στη πισίνα.
Pierrot le Fou (1965)
Μια απ’ τις πιο γνωστές και αγαπημένες ταινίες του Ζαν- Λυκ Γκονταρ, που στο πλάνο βάζει τις μούσες του- την Άννα Καρίνα και τον Ζαν- Πολ Μπελμοντό να κάνουν αυτό που όλοι επιζητάμε αυτούς τους μήνες (άνω τελεία) μια απόδραση στη Μεσόγειο. Χωρίς φυσικά να θέλουμε να είμαστε στη θέση της Μαριάν και να μας κυνηγά ένας αλγερινός (πετιτ) χίτμαν. Επίσης μπορείς να κάνεις με το ταίρι σου (αν έχεις) re- create την σκηνή που η Καρίνα και ο Μπελμοντό φιλιούνται από δύο ξεχωριστά κάμπριο (αν έχεις).
Chunking Express (1994)
Το κινηματογραφικό καλοκαίρι ανήκει στον κόσμο του Γουόν Καρ- Βαι. Τουλάχιστον για εμένα δεν υπάρχει καλοκαίρι από τότε που τον ανακάλυψα που να μην δω ταινία του. Το "Chunking Express" είναι γρήγορο, παιχνιδιάρικο και όπως πάντα ερωτικό. Η Φέι Γουόνκ σουλατσάρει στα στενά του Χόνγκ Κόνγκ με το California Dreamin' να την ακολουθεί ακόμα και όταν επιλέγει να εισβάλει στο διαμέρισμα του αστυνομικού που έχει ερωτευτεί. Το τραγούδι των The Mamas & the Papas γίνεται σχεδόν εμμονικό, τονίζοντας την ανάγκη για διαφυγή. Δυο ερωτικές απουσίες και ένα εισιτήριο με ανοιχτή επιστροφή. Δεν έχει σημασία για που, αλλά αν θα μείνει ζωντανή στη μνήμη.
In the Mood for Love (2000)
Καρ- Βάι ξανά αν και η συγκεκριμένη ταινία έχει την τιμητική της καθώς φέτος έκλεισε 25 χρόνια από τη κυκλοφορία του. Είναι η ταινία που θα πας να δεις στο θερινό στις 11 το βράδυ, μόνος είτε με το άλλο σου μισό, το σινεμά λόγω της ώρας θα έχει ελάχιστο κόσμο. Οι έντονες χρωματικές επιλογές του Καρ- Βάι, η χαρακτηριστική μουσική του Σιγκέρου Ουμεμπαγιάσι και τα βλέμματα που ανταλάσουν οι δύο πρωταγωνιστές, η Μάγκι Τσένγκ και ο αγαπημένος του σκηνοθέτη, Τόνι Λιούνγκ, πλάθουν μια ατμόσφαιρα νοσταλγική και ιδιαίτερα ερωτική. Το κεντρικό ζευγάρι ανακαλύπτει πως οι σύζυγοί τους έχουν δεσμό μεταξύ τους και προσπαθούν να αναπαραστήσουν το πως γνωρίστηκαν. Αν με ρωτήσεις, θα σου πω να προμηθευτείς με χαρτομάντιλα, εκτός κι αν σου αρέσει να γεύεσαι την αρμύρα των δακρύων σου εφόσον δεν μπορείς της θάλασσας. Γιατί μας θυμίζει καλοκαίρι; Γιατί ποτέ δεν ξέρεις ποια είναι η τελευταία φορά που θα συναντήσεις εκείνον ή εκείνη που σημάδεψε τις διακοπές σου. Μόνο βλέμματα και μια ερωτική επιθυμία.
Call me by your name (2017)
O Λούκα Γκουαντανίνο έφερε στη μεγάλη οθόνη το μυθιστόρημα του Αντρε 'Ακιμαν και δημιούργησε ένα ειδυλλιακό τοπίο όπου ο 'Ολιβερ και ο 'Ελιο ανακαλύπτουν κάτι καινούργιο για τον εαυτό τους και ο ένας για τον άλλον. Η σχέση τους μοιάζει με τις ημέρες εκείνου του καλοκαιριού: φωτεινή, ανέμελη, και προορισμένη να τελειώσει. Η κάμερα του σκηνοθέτει τους προσεγγίζει με τρυφερή ματιά όπως και την ιταλική εξοχή του 1983. Η ταινία κατάφερε να κάνει δημοφιλή τον Τίμοθι Σαλαμέ και όχι άδικα, καθώς η ερμηνεία του είναι απλή, λακωνική με συναισθηματικά ξεσπάσματα παράλληλα.
Before Sunrise (1995)
Η τριλογία "Πριν" του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ (πιο συγκεκριμένα το πρώτο μέρος της) μας συστήνει έναν έρωτα που όλοι ξέρουμε τον προορισμό του. Μια Γαλλίδα φοιτήτρια συναντά σε ένα τρένο με προορισμό τη Βιέννη ένα Αμερικάνο τουρίστα και ο σκηνοθέτης τους χαρίζει 24 ώρες για να περιηγηθούν στη πόλη, να συζητήσουν για πράγματα ουσιώδη και τέλος να ερωτευτούν. Περιέχει το εφήμερο ενός καλοκαιρινού έρωτα και το σκίρτημα του αποχωρισμού, την γλυκιά ανάμνηση που θα έχεις να ζεσταίνεις τους χειμώνες σου.
That Obscure Object of Desire (1977)
Η ζέστη και το καλοκαίρι μπορούν να θεωρηθούν σουρεάλ, επομένως από τη λίστα μας δεν θα μπορούσε να λείπει η συγκεκριμένη ταινία του Λουί Μπουνιούελ. 'Ενας μεσήλικας μεσοαστός συναντά την φλογερή Κοντσίτα όταν προσλαμβάνεται ως οικιακή βοηθός και από εκεί και ύστερα γίνεται η σκιά της. Φαινομενικά δεν θωρείται καλοκαιρινή ταινία, αλλά η ανεξάντλητη επιθυμία του Ματιέ, οι απρόσμενες και γρήγορες εναλλαγές των δυο ηθοποιών (και της διάθεσης τους απέναντι στον Ματιέ) που ενσαρκώνουν την Κοντσίτα, τα τρένα, τα ξενοδοχεία, οι δρόμοι που αλλάζουν — όλα μυρίζουν μετάβαση. Το αποκορύφωμα οι σκηνές που είναι γυρισμένες στη Σεβίλλη με τις σκονισμένες αυλές, τα αραβικά μοτίβα και το φλογερό φλαμένκο που χορεύει η 'Αντζελα Μολίνα.
'Αφτερλωβ (2016)
Η ταινία του Στέργιου Πάσχου αφηγείται ένα "αθηνέζικο" καλοκαίρι. 'Ενα ζευγάρι είναι απομονωμένο σε μια βίλα και δίνουν την εντύπωση που θα σου αφήσει και μια βόλτα στην Αθήνα τον Αύγουστο. Μοναχικά και ερημικά, να είσαι αντιμέτωπος με τις σκέψεις, παροντικές και παρελθοντικές, πόσο μάλλον αν είσαι αναγκασμένος να μείνεις με μια πρώην σχέση. Ο Χάρης Φραγκούλης και η Ηρώ Μπέζου κάνουν την βίλα πεδίο μάζης με όπλα τα κενά βλέμματα, τις υστερίες, τη σιωπή και τις κλειδωμένες πόρτες.
Φτηνά Τσιγάρα (2000)
Η λίστα δεν θα μπορούσε να κλείσει με την ταινία σήμα κατατεθέν του ελληνικού καλοκαιριού που έχει μεγαλώσει και συνεχίζει να μεγαλώνει γενιές και γενιές. Ο Ρένος Χαραλαμπίδης πιθανώς δεν περίμενε με πόση στοργή θα αγκάλιαζε το κοινό την ταινία του. Μια βόλτα στην έρημη Αθήνα μια νύχτα του Αυγούστου που όλοι όσοι έχουν μείνει πίσω κοιμούνται. Μια βόλτα που οι ρομαντικοί μποέμ επιθυμούν να κάνουν μια φορά στη ζωή τους για να συναντήσουν ανθρώπους ιδιαίτερους που φαίνονται βγαλμένοι από ταινίες σουρεάλ.
