5 ντοκιμαντέρ που πρέπει να δείτε στην πλατφόρμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

Τις τελευταίες μέρες "τρέχει" το 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης (6-16/3), το οποίο ως είθισται προσφέρει πληθώρα επιλογών σε έναν υψηλής ποιότητας κατάλογο ταινιών από όλο τον κόσμο. Παράλληλα, όπως έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια, ο θεσμός παρέχει σημαντικό μέρος του προγράμματος στη ψηφιακή πλατφόρμα online.filmfestival.gr, η οποία είναι προσβάσιμη σε όλους τους κατοίκους της Ελλάδας. Έτσι, λοιπόν, μπορείτε και εσείς να μπείτε σε φεστιβαλικό κλίμα, βλέποντας τις πέντε must-see ταινίες που προτείνουμε παρακάτω.

"Ρίφενσταλ" (Άντρες Βέιελ)

Η σκηνοθέτρια Λένι Ρίφενσταλ αποτέλεσε μια από τις θεμελιώτριες του κινηματογραφικού ύφους των ντοκιμαντέρ, χάρη σε καθοριστικά φιλμ όπως ο "Θρίαμβος της Θέλησης" (1935) και τα δύο "Olympia" (1938). Εξίσου αδιαμφισβήτητο, βέβαια, το γεγονός πως υπήρξε ένθερμη ναζίστρια και πολυτίμο γρανάζι στην επικοινωνιακή μηχανή του φύρερ, αφού οι παραπάνω ταινίες δεν αποτελούν τίποτα άλλο από προπαγανδιστικό υλικό. Μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ωστόσο, η Ρίφενσταλ πάλεψε ολόψυχα να αποδιώξει αποπάνω της τη ναζιστική στάμπα, επιμένοντας, μεταξύ άλλων, πως δε γνώριζε τίποτα για τα εγκλήματα που διέπρατταν οι φίλοι και γνωστοί της. Η κάμερα του Άντρες Βέιελ χρησιμοποιείται για να εμβαθύνει ακριβώς στις αντιφάσεις της σκηνοθέτριας, να αναζητήσει τα όρια της άγνοιας (ή της υποκρισίας) της, αλλά και να μελετήσει νηφάλια την ιδιοσυγκρασίας μιας από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες στην ιστορία του κινηματογράφου.

"’48 | Αντίσταση στο Μεγάλο Εποικισμό" (Ομάδα 218)

Η ελληνική κινηματογραφική ομάδα που βρίσκεται πίσω από αυτό το ντοκιμαντέρ, πραγματοποίησε γυρίσματα στη Δυτική Όχθη το καλοκαίρι του 2022 - πριν την εισβολή της 7ης Οκτωβρίου 2023 δηλαδή, με σκοπό να καταγράψει πώς οι ζωές των Παλαιστινίων επηρεάζονται και καταπιέζονται υπό το καθεστώς απαρτχάιντ που επιβάλλει η ισραηλινή κατοχή. Ένα πολύτιμο οδοιπορικό στο οποίο ξεδιπλώνονται βιωματικές αφηγήσεις των κατοίκων, οι οποίες αναδεικνύουν την παλαιστινιακή αντίσταση ως μια καθημερινή πράξη επιβίωσης και αγώνα, όπως εύστοχα αναφέρει και η επίσημη σύνοψη της παραγωγής. Εδώ αξίζει να σημειωθεί πως το "’48 | Αντίσταση στο Μεγάλο Εποικισμό" πριν από μερικούς μήνες πραγματοποίησε σειρά πετυχημένων προβολών στον κινηματογράφο Μικρόκοσμο.

"Πέστε, ο Πόθος πού Φυτρώνει;" (Στέργιος Πάσχος)

Μια συνάντηση εφ' όλης της ύλης δύο σκηνοθετών. Από τη μία, ο διακεκριμμένος Στέργιος Πάσχος ("Λούλα LeBlanc", "Ο Τελευταίος Ταξιτζής", "Άφτερλωβ"), από την άλλη ο Γιώργος Πανουσόπουλος, δημιουργός ταινιών που έκαναν τομή στο ελληνικό σινεμά ("Οι Απέναντι", "Μανία"). Μαζί συζητούν για όλα όσα σμίλευσαν το ύφος του Πανουσόπουλου, μια εξομολόγηση που διατρέχει το έργο του έως και το 1990. Διαθέσιμο από 15/3.

"Και Ελ και Αλ" (Ίλιρ Τσούκο)

Μια περιεκτική, στοχευμένη και κριτική απάντηση στο ερώτημα τι σημαίνει να είσαι Αλβανός δεύτερης και τρίτης γενιάς στη σύγχρονη Ελλάδα, μέσα από μαρτυρίες ανθρώπων διαφορετικών καταβολών, όπως ο γνωστός ηθοποιός Δημήτρης Καπουράνης ("Brokeback Mountain", "Μια άλλη Θήβα"). Μια μικρού μήκους που δίνει πολύτιμη ορατότητα σε όσους από εμάς νιώθουμε, εθνικά, και έτσι... και αλλιώς.

"Μάτια της Γάζας" (Μαχμούντ Ατάσι)

Από την έναρξη της γενοκτονίας στην Παλαιστίνη (Οκτώβριος 2023), μεταξύ των αμάχων που έχουν πληγεί περισσότερο από τις ισραηλινές δυνάμεις είναι οι δημοσιογράφοι. Οι μεταξύ τους απώλειες αγγίζουν τριψήφια νούμερα, με τη στοχοποίησή τους να μη συμβαίνει τυχαία. Δίχως τη δουλειά τους θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να αντλήση πλήρη ενημέρωση ο υπόλοιπος κόσμος, έτσι η μάχη για τον έλεγχο της πληροφορίας έχει αναδειχθεί σε ένα κρίσιμο μέτωπο. Αυτό αποδεικνύεται ξεκάθαρα στο αγωνιώδες ντοκιμαντέρ που επικεντρώνεται σε μια ομάδα ρεπόρτερ οι οποίοι υπό αντίξοες συνθήκες, ρισκάρωντας καθημερινά τις ζωές τους, επιχειρούν να απαθανατίσουν τη διάσπαρτη βία σε διαφορετικά σημεία της Παλαιστίνης.

Διαβάστε όλα τα νεότερα από το 27ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης εδώ.