Οι προβολές της «Χαμένης Λεωφόρου του Ελληνικού Σινεμά» επιστρέφουν στο Άστορ τη Δευτέρα 30/4 και την Παρασκευή 4/5. Η βραβευμένη σκηνοθέτιδα Ελίνα Ψύκου («Ο Γιος της Σοφίας», «Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά») και η ειδική σε θέματα ελληνικού σινεμά διδάκτωρ του Παντείου Αφροδίτη Νικολαΐδου, παρουσιάζουν τις ταινίες που θα έχουμε τη σπάνια ευκαιρία να δούμε στη μεγάλη οθόνη.
Το «α» εξασφάλισε για τους αναγνώστες του και κληρώνει 10 διπλές ολοήμερες προσκλήσεις για την προβολή της Δευτέρας και 15 διπλές ολοήμερες προσκλήσεις για τις προβολές της Παρασκευής. Μπείτε στην κλήρωση εδώ.
Μακεδονικός Γάμος (1960)
του Τάκη Κανελλόπουλου (30/4, 18.00)
«Η προξενήτρα πήγε το δαχτυλίδι, τα πουρνάρια αναζωπύρωσαν τους φούρνους, οι κουλούρες ζυμώθηκαν, η προίκα απλώθηκε στην αυλή - κιλίμια, βελέντζες, κεντήματα - οι χωριανοί την θαύμασαν την προίκα, τα παιδιά κάναν τα καλέσματα, τα δώρα έφτασαν, οι γυναίκες χόρεψαν χορό πολεμικό, το νταούλι μίλησε, ο γαμπρός χόρεψε κι αυτός - γύρω από ένα μαχαίρι - ένα αγοράκι κοιμήθηκε με τη νύφη (ή αλλιώς νυφίτσα) για να κάνει αγόρια, η στάμνα έσπασε, ο γαμπρός ξυρίστηκε, η νύφη στολίστηκε, η νύφη έκλαψε - μόνο μια κεντημένη καλημέρα την είδε που έκλαιγε – και μέσα στα τραγούδια πέρασε η νύχτα και σαν ξημέρωσε τα ξωτικά και οι νεράιδες γυρίσαν στο ποτάμι και οι άνθρωποι στις δουλειές τους πίσω στη γη. Ο γάμος έγινε, το παραμύθι τέλειωσε. Στην πρώτη του μικρού μήκους ταινία ο Καστοριανός Τάκης Κανελλόπουλος ενώνει τη φωνή του με τις κατοίκους του Βελβεντού και αναφωνεί: "Μάνα μου γιατί με πάντρεψες μικρή;".»
Αλδεβαράν (1975)
του Ανδρέα Θωμόπουλου (30/4, 18.00)
«Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στην πόλη μας εδώ, στο Αλμικανταράτε του Αλδεβαράν ένας ποιητής. Καλό παιδί ο ποιητής αυτός, ψηλός, γεροδεμένος με μακριά μαλλιά, ξανθός, σκέτος Ρομαντικός. Αλλά άτυχος. Οι γιατροί του δώσαν δύο χρόνια ζωής κι αυτός αποφάσισε να γράψει ένα ποίημα και να το διαβάσει στους φίλους του. Έτσι ξεκινάει η πιο αντεργκράουντ ταινία του ελληνικού κινηματογράφου και συνεχίζει με διαδρομές σε μια Αθήνα που σύντομα θα πεθάνει και δεν το ξέρει, υπερλεξιστικές βραδιές, τρίο στο κρεβάτι που όμως δεν λειτουργούν όταν διαβάζεις περιοδικά για πλέξιμο, τηλεφωνικά ραντεβού για σεξ επί πληρωμή, βραδιές σε μπιλιαρδάδικα και μπαρ της δεκαετίας του εβδομήντα. Μια ροκ αλληγορία για την μετα-χουντική Ελλάδα που φαίνεται να έχει απεκδύσει την όποια επαναστατικότητα της και να επέρχεται σταδιακά σε φθίνουσα ηθική, κοινωνική και καλλιτεχνική πορεία. Χωρίς μελοδραματισμούς, με χιούμορ, ειρωνεία και κυρίως με όπλα ενάντια στο θάνατο, την ποίηση και τη μουσική, με μόνη αντίσταση στην κουλτούρα του "μάλιστα διατάξτε αφεντικό", τη φωνή του Πουλικάκου στο Σκόνη, Πέτρες, Λάσπη.»
Αλουμίνιον της Ελλάδος (1965)
του Ρούσσου Κούνδουρου (30/4, 20.30)
«Αλουμίνιο, αλουμίνα, βωξίτης, τρυπάνια, ορυχεία, μπουλντόζες, χώματα, φορτηγά, εργοστάσιο, εργάτες, γερανοί, θεμέλια, λιμάνι, οξυγονοκόλληση, τροχαλίες, ερπύστριες, παραγωγικότητα, μάνατζμεντ, καλώδια, πυλώνες, κλίβανοι, σιλό, ψύκτες, φούρνοι, πρέσες, νάτριο, φίλτρα, καυστική σόδα, αμπερόμετρα, ατμοί, σκάλες, ηλεκτρόλυση, δεξαμενές, κρυόλιθος, χυτήριο, σκαλωσιές και ιμάντες χορεύουν υπό τους ήχους ηλεκτρονικής μουσικής και κάτω από τον καυτό ήλιο στα Άσπρα Σπίτια, που μοιάζουν πιο άσπρα από ποτέ. Στο τελευταίο (εταιρικό) ντοκιμαντέρ του Ρούσσου Κούνδουρου (αδελφού του Νίκου) κανείς δεν μιλά, αλλά και κανείς δεν κοιμάται, όσο η πειραματική μουσική ζευγάρι με τον βιομηχανικό χώρο (ή χορό;) συνθέτουν μια ωδή στον μοντερνισμό.»
Μέγαρα (1974)
των Σάκη Μανιάτη & Γιώργου Τσεμπερόπουλου (30/4, 20.30)
«Πριν το κίνημα της οικολογίας. Πριν τον ακτιβισμό της κρίσης. Πριν τα Σπάτα, πριν την Κερατέα, πριν τις Σκουριές. Άνθρωποι ξεριζωμένοι, άνθρωποι ξαναριζωμένοι, άνθρωποι χρεωμένοι στις τράπεζες, άνθρωποι απειλούμενοι από το δημόσιο, από την χωροφυλακή, από το στρατό, άνθρωποι αναρωτιούνται "Είναι αυτό δημοκρατία;". Σινεμά βεριτέ, πολιτικό σινεμά και η ιστορία γράφεται από τα "κάτω", από άντρες και γυναίκες που έχουν τη δική τους φωνή. Αλήθειες για τη Χούντα, για τους πλουσιοκράτες, για τη θάλασσα και τη γη που δεν θα έχει ζωή. Μέγαρα, τότε, δηλαδή Ελλάδα τώρα και μια φράση που σε στοιχειώνει: "Αυτή η απόφαση της εξουσίας είναι δύναμη του κόσμου;"»
Θηραϊκός Όρθρος (1967)
των Κώστα Σφήκα & Σταύρου Τορνέ (30/4, 22.15)
«Το πλοίο έδεσε αρόδο, οι λάντζες έφεραν τον κόσμο στο λιμάνι και οι οπλές σκίζουν το καλντερίμι. Και γέμισε ο περίβολος της εκκλησίας γυαλιά πεταλούδα, φωτογραφικές μηχανές και μαντήλια στο κεφάλι για να μη χαλάσουν τα μαλλιά. Και η μαρίδα έτρεξε, τα καζάνια έβρασαν, βάλαν κι οι χωριανοί τα καλά τους. Άναψαν τον πολυέλαιο να δούνε καθαρά οι άνθρωποι τα πάθη του Χριστού και των αγίων, χτύπησαν και την καμπάνα να ακούσουν τα βογγητά τους, έκαναν και μια βόλτα την εικόνα να θαυμάσουν το ασήμι της. Αλλά στο μεταξύ, στα λατομεία και στα αλώνια σηκώθηκε σκόνη. Κόσμος μαζεύτηκε έξω από την αγροτική τράπεζα και οι τενεκέδες με τον τοματένιο πολτό περιμένουν στο λιμάνι. Ήρθε κι ο έμπορος από το αγρόκτημα, με το τζιπ και τα μαύρα γυαλιά, να αγοράσει τη φάβα. Κι ο ήχος των οπλών και του ανέμου τραντάζουν το χωριό που κρατιέται από την ουρά ενός μουλαριού για να μην πέσει στον γκρεμό. Κι έτσι το ρομαντικό ηλιοβασίλεμα δε θα έρθει απόψε κι όλη η Σαντορίνη θα μείνει στο πόδι μέχρι και τον επόμενο όρθρο. Ο Κώστας Σφήκας και ο Σταύρος Τορνές ενώνουν για μία φορά τις δυνάμεις τους σε ένα αντιτουριστικό ντοκιμαντέρ για το πιο τουριστικό ελληνικό νησί.»
Μαύρο + Άσπρο (1973)
των Νίκου Ζερβού & Θανάση Ρεντζή (30/4, 22.15)
«Νεαρός φοιτητής της Σχολής Καλών Τεχνών ψάχνει να βρει τη θέση του ανάμεσα στην αναβράζουσα νεολαία της δεκαετίας του εβδομήντα, την εξέγερση του Πολυτεχνείου και τις υποσχέσεις για επαγγελματική αποκατάσταση. Το αυθεντικό, ασπρόμαυρο πορτρέτο του μετεωρισμού μιας ολόκληρης γενιάς που σύντομα θα θυσιάσει το «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» για να πιάσει την "καλή" και να διαπρέψει στο γυαλιστερό και πολύχρωμο κόσμο της διαφήμισης.»
Ο Μεγάλος Ερωτικός (1973)
του Παντελή Βούλγαρη (4/5, 22.30)
«Χατζηδάκης, Ελύτης, Γκάτσος, Καβάφης, Εμπειρίκος, Χορτάτζης, Σολωμός, Σαπφώ, Ευριπίδης, Πρεβελάκης, Μυρτιώτισσα, Σαραντάρης, Άσμα Ασμάτων, Νταντωνάκη, Ψαριανός, μάγοι, λεωφόροι, Χατζηαβάτηδες, μπουλντόζες, άμαξες, λούνα παρκ, κρινολίνα, παρασόλια, Κόρες και Κούροι αναζητούν την αγάπη σε ένα συγκινητικό υβρίδιο οικογενειακού σούπερ 8, φωτογραφικού άλμπουμ, βωβού κινηματογράφου, πρόβας, making of, ντοκιμαντέρ και βίντεο κλιπ, με έγχρωμες και ασπρόμαυρες εικόνες (σκηνοθετημένες από τον Παντελή Βούλγαρη και φωτογραφημένες από τους Γιώργο Αρβανίτη και Γιώργο Πανουσόπουλο) ενός κόσμου που δεν υπάρχει πια, αλλά που επιμένει να τραγουδά "Σ᾽ αγαπώ, δεν μπορώ τίποτ᾽ άλλο να πω πιο βαθύ, πιο απλό, πιο μεγάλο…".»
Λάβετε Θέσεις (1973)
του Θόδωρου Μαραγκού (4/5, 00.15)
«Ο πύργος του Άιφελ, ο Ίππος του Ποσειδώνα, ένα Μεσαιωνικό κάστρο με τις μορφές ηρώων του '21, μια υδρόγειος σφαίρα - γλυπτό, μια φιλαρμονική, ένας ευεργέτης και δίπλα θερμοκήπια με άγουρες ντομάτες και αγγούρια, άνυδρα σιντριβάνια, ταμπέλες που εξυμνούν την αποκέντρωση, μια κατσίκα δεμένη στον Πύργο του Άιφελ και ένας άντρας που τρέχει σ' έναν άνισο αγώνα δρόμου, φορώντας μια τρύπια φανέλα που γράφει "ΦΙΛΙΑΤΡΑ". Ο Θόδωρος Μαραγκός στην πρώτη του ταινία και με ξεναγό τις αποστάσεις που διανύει ο Βαγγέλης Καζάν, μας συστήνει τον Κώστα Τσάκωνα και τα Φιλιατρά, τη γενέτειρα του, μια κωμόπολη χωρίς μπουζούκια και οίκους ανοχής, όπου οι άντρες αποκαλούν ο ένας τον άλλο "φούλη" και είναι έτοιμοι να διανύσουν τα 390 χιλιόμετρα που τους χωρίζουν από την Αθήνα, το Ζάππειο και την Αίγλη.»
Πληροφορίες:
Η Χαμένη Λεωφόρος του Ελληνικού Σινεμά: Ντοκουμέντα
Κινηματογράφος Άστορ, Σταδίου 28
Τιμές εισιτηρίων: €5 ανά προβολή | €8 ημερήσιο εισιτήριο
