Ίσως το μόνο μη πολιτικό περιοδικό που έπαιρνα πάντα. Όχι κάθε εβδομάδα, τα λεφτά δεν φτάνανε, αλλά 1-2 φορές τον μήνα οπωσδήποτε. Άλλαζαν οι εποχές, τα σακίδια, αλλά αυτό ήταν πάντα εκεί. Στην αρχή κυρίως για τον κινηματογράφο. Και να μην τις έβλεπες όλες τις ταινίες – που τις έβλεπες- ήθελες να ξέρεις. Και με το Αθηνόραμα ήξερες. Μετά ήρθε το Αλάτσι και έψαχνα να συγκρίνω. Ταυτόχρονα οι Σκούφοι και τα Θεατρικά βραβεία. Μπράβο σας. Μόνο αυτό έχω να πω. Είστε μια σταθερά της ζωής μας.
