Μπορείς να φανταστείς το Σαρλό χωρίς μουστάκι;
Τη Σιωπή των Αμνών χωρίς το Χόπκινς;
Το Εθνικό μας θέατρο χωρίς την παρακαταθήκη της πολύχρονης παρουσίας του Νίκου Κούρκουλου;
Το ελληνικό σινεμά χωρίς τη ''Λούφα'' του Περράκη;
Την ελληνική μουσική σκηνή χωρίς τη δισκογραφία του Νταλάρα;
Τους ''Άγαμους θύτες'' χωρίς τον Ιεροκλή;
Τη γαστρονομική Αθήνα χωρίς το Λαζάρου και το Μποτρίνι;
Τους ''Απαράδεκτους'' χωρίς τους… ''απαράδεκτους'';
Την Αθήνα λοιπόν πως να τη φανταστείς χωρίς το ''Αθηνόραμα'';
Χωρίς τις θεσμικές βραδιές που έχει καθιερώσει όλα αυτά τα χρόνια;
Χωρίς τη συνεχή αναζήτηση του περιοδικού για τις νέες τάσεις,πάντα όμως με σεβασμό σε όλες τις μορφές έκφρασεις;
Η ''πυξίδα'' του Αθηναίου για την ψυχαγωγία και για τη διασκέδαση είναι συνυφασμένη με το brand Αθηνόραμα.
Εύχομαι ολόψυχα αυτό το όραμα για την Αθήνα να γιορτάσει και την 100η επέτειό του και να αποτελεί πάντα μέρος του σύγχρονου ελληνικού πολιτιστικού γίγνεσθαι.
