Πέρασαν λοιπόν 40 χρόνια. Πάνω από 2000 τεύχη. Και ούτε μια εβδομάδα δεν ήμουν "απών" από το ραντεβού με την ενημέρωση. Σινεμά, φαγητό, συναυλίες, διασκέδαση, τα πάντα για την έξοδο. Αποτέλεσμα...κάποιοι να με φωνάζουν "Ζηνόραμα" όταν χρειάζονται τις σχετικές πληροφορίες.
Πόσα πάρτι, πόσες πρεμιέρες, πόσοι "Χρυσοί Σκούφοι". Και πολλές, πάρα πολλές φιλίες εκεί μέσα (Μπάμπη, μ' ακούς εκεί που είσαι;).
Άσε πια το άγχος με τα "αστεράκια" σε κάθε καινούρια ταινία σου (Θεέ μου, πότε θα σταματήσει η συνήθεια να "ζυγίζονται" οι ταινίες;)
Και να σκεφτεί κανείς ότι στα χρόνια της νιότης μου, μία από τις παράλληλες δουλειές που έκανα ήταν στο πρώτο ανταγωνιστικό "Μάτι της εβδομάδας", που άντεξε λίγο πάνω από ένα μήνα.
Να ευχηθώ να είμαστε όλοι παρόντες στο πάρτι για τα 50 χρόνια.
