Ζώντας στο "Λίβινγκ Ρουμ": Μια συζήτηση με τους ηθοποιούς της παράστασης

Στο "Λίβινγκ Ρουμ", τη νέα παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας σε κείμενο και σκηνοθεσία της Εύας Οικονόμου-Βαμβακά, το σαλόνι ενός σπιτιού γίνεται το σύμβολο μιας ολόκληρης κοινωνίας που παλεύει να σταθεί όρθια μέσα στα ερείπια της καθημερινότητας. Ένα νέο ζευγάρι προσπαθεί να αγαπηθεί, να μείνει, να υπάρξει σε μια χώρα όπου η ελπίδα για σταθερότητα, προσωπική και οικονομική, στενεύει επικίνδυνα. "Για μένα το "Λίβινγκ Ρουμ" πραγματεύεται κυρίως την έλλειψη ζωτικού χώρου - στη δουλειά, στο σπίτι, στην οικογένεια, στις σχέσεις- που είναι παράγοντας εγγυημένης αποτυχίας" μας είπε η συγγραφέας και σκηνοθέτιδα. "Οι ήρωές του, όπως και εμείς, ζούνε σε μια εποχή που η επιβίωση προβάλλει ως ο πρωταρχικός στόχος, και αυτό δε μπορεί παρά να επιδράσει καθοριστικά και στην ποιότητα των χαρακτήρων τους".

Με αφορμή τις παραστάσεις στο Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν (από 5/5) και στο "Αντιγόνη Βαλάκου" της Καβάλας (από 22/5), μιλήσαμε με τους ηθοποιούς της παράστασης και μέσα από τις δηλώσεις τους φαίνεται πόσο πολύ μας αφορά αυτό το σύγχρονο ελληνικό έργο.

Μαρία Τσιμά

Οι θεματικές διαπραγματεύονται τις νοοτροπίες της επαρχίας, τον αγώνα για
επιβίωση σε μια χώρα που φτωχοποιείται, την έλλειψη ζωτικού χώρου για τη
νέα γενιά , την στεγαστική κρίση που οξύνεται .Τα πρόσωπα του έργου ζουν
και ασφυκτιούν μέσα σε σπίτια που καταρρέουν. 

Δημήτρης Πετρόπουλος

Οι θολές προοπτικές των νέων, επαγγελματικές και προσωπικές, αποτελούν  πηγές ανασφάλειας που οδηγούν συχνά σε παραίτηση από τη διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής. Το σύστημα πάντα υποθάλπει την εκμετάλλευση και την παθητικότητα. Μόνη ελπίδα η συλλογικότητα και η αντοχή στις πιέσεις.

Αλέξανδρος Σκουρλέτης

Το έργο μιλά για την οικογενειακή πίεση που τρώει τα παιδιά της ηλικίας μου. Που γίνεται έτσι αόρατα, χωρίς να είναι εντελώς συνειδητή. Μάλλον από μια κακοχωνεμένη αγάπη στην οποία είμαστε όλοι εθισμένοι. 

Κωνσταντίνα Βέρρου

Η ελπίδα για σταθερότητα (εξωτερική και εσωτερική) και ασφάλεια είναι κάτι που φαίνεται στον κάθε έναν μας μέσα στο έργο. Έστω η ελπίδα πως αυτός ο "άθλος" που έχει να διανύσει η Νέλλη, ο Κωστής η Ελένη ο Μανώλης και ο Άλκης σε αυτό το σημείο της ζωής τους που τους συναντάμε, θα αποφέρει μια κάποια θετική κατάληξη. Βέβαια, οι συνθήκες (οικονομική δυσχέρεια, απώλεια ιδιωτικού χώρου-και χρόνου- , δυσκολία αυτονομίας, απομάκρυνση από τον στόχο/όνειρο) υπό των οποίων οι χαρακτήρες ζουν τη κάθε μέρα που περνάει, είναι αυτές που κάνουν το έργο επίκαιρο και γλυκόπικρο-όσο γλυκιά μπορεί να
φαντάζει η ελπίδα- όπως και η πραγματικότητα που ζούμε. 

Νικόλας Μίχας

Το "Λίβινγκ ρουμ" αναδεικνύει το αίσθημα του αποκλεισμού εξαιτίας κάποιων παραγόντων που δεν σχετίζονται απαραίτητα με την προσωπική ικανότητα και μόρφωση του καθενός, αλλά οφείλεται κυρίως στο περιβάλλον που τοποθετείται η ζωή του.