Όλα όσα μάθαμε για τον Ορέστη Τάτση

Πού σε ξέρω;

Με ξερεις από την πρώτη μου συνέντευξη στο Αθηνόραμα, η οποία ήταν με αφορμή την πρώτη μου σκηνοθεσία στο έργο του Δημήτρη Τσεκούρα "Η μπέμπα" με την Ναταλία Στυλιανού, με την οποία και συνεργαζόμαστε συστηματικά αυτά τα δεκατρία χρόνια.  Ακολούθησαν παραστάσεις σε έργα των Γιούκιο Μισσίμα, Λόρκα, Δημήτρη Τσεκούρα, Κωνσταντίνου Τζαμιώτη, Αρκαδιου Λευκού και δύο διασκευές της Έλσας Ανδριανού στον "Πύργο" του Φρανς Κάφκα και στο "Τέλος της μικρής μας πόλης" του Δημήτη Χατζή. Αν αγαπάτε το διάβασμα κείμενα μου έχουν δημοσιευθεί στο περιοδικό Έρμα, στην ΕφΣυν και αλλού.

Πού σε βρίσκω αυτό τον καιρό;

Εκτός από το Από Μηχανής Θέατρο και τις δοκιμές του "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ"; που κάνει πρεμιέρα στις 6/11, θα με βρεις και στο θέατρο Rabbithole, όπου σκηνοθετώ την "Τούνδρα", έργο του Γιώργου Σίμωνα.

Πότε κόλλησες το μικρόβιο του θεάτρου;

Ο πατέρας μου ήταν ηθοποιός οπότε μεγάλωσα μέσα στο θέατρο.

Πες μου μια παράσταση που θυμάσαι έντονα

Το "Περιμένοντας τον Γκοντό" του Σάμουελ Μπέκετ είναι το έργο που με στιγμάτισε. Το πρωτοείδα στα 17 μου, σε σκηνοθεσία Βασίλη Νικολαίδη.

Τι σε αγγίζει στο "Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ";

Αυτό το τεράστιο θεατρικό έργο δεν με αγγίζει απλώς, με καθηλώνει. Το γεγονός ότι καταφέρνει ο Αλμπυ να γράφει για τις διαπροσωπικές σχέσεις και παράλληλα να αναφέρεται στην παγκόσμια ιστορία είναι συγκλονιστικό. Επίσης είναι ένα έργο "απόδειξη" για το πόσο μαγικό είναι το θέατρο. Υπέροχό στην ανάγνωση αλλά μαγευτικό στην σκηνή, όταν έχεις την τύχη να συνεργάζεσαι με τους ηθοποιούς που έχω την τύχη να συν δημιουργώ.

Ποια είναι η αγαπημένη σου σκηνή από το έργο;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποια σκηνή γιατί θα αδικούσε κάποια άλλη. Με αφορμή όμως τα όσα συμβαίνουν στην Γάζα θα μεταφέρω μία ατάκα του Τζώρτζ: "Πιστεύεις πως ο άνθρωπος δεν διδάσκεται τίποτα από την Ιστορία; Πρόσεξε: Όχι πως δεν έχει τίποτα να διδαχτεί, αλλά πως δεν διδάσκεται με τίποτα;"

Σύστησε μου την ομάδα της παράστασης

Πρωταγωνιστούν οι Ναταλία Στυλιανού (Μάρθα), Δημήτρης Ξανθόπουλος (Τζώρτζ) Άγγελος Ανδριόπουλος (Νίκ), Σεμίνα Πανηγυροπούλου (Χάνι). Η μετάφραση είναι της Τζένης Μαστοράκη, τα σκηνικά και τα κοστούμια του Κωνσταντίνου Ζαμάνη, η μουσική σύνθεση του Θοδωρή Αμπαζή, ο σχεδιασμός φωτισμών της Μελίνας Μάσχα. Βοηθός σκηνοθέτη είναι ο Δημήτρης Κακαβούλας και Βοηθός σκηνογράφος-ενδυματολόγος η Αλέγια Παπαγεωργίου.

Η τελευταία σου σκέψη πριν το τρίτο κουδούνι;

 Εκεί ακριβώς σταματάει η σκέψη μου.

Τι σε φτιάχνει στην Αθήνα;

Οι φίλοι μου και οι συνεργάτες φίλοι μου, τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία, οι μουσικές σκηνές, τα θέατρα και οι εναπομείναντες κινηματογράφοι. Α! και οι διαδηλώσεις.

Και τι σε χαλάει;

Χμ. Πολλά. Θα ήθελα να ξυπνάω στα Γιάννενα και συγκεκριμένα στο χωριό μου. Αλλά κάτι κερδίζεις κάτι χάνεις (όπως λέει κι ένας αγαπημένος φίλος)!

Αν μπορούσες να αλλάξεις κάτι στο θέατρο, τι θα ήταν αυτό;

Παγίδα ερώτηση γιατί το Θέατρο είναι κάτι πολύ μεγάλο. Στην θεατρική πραγματικότητα της χώρας μας θα άλλαζα τις συνθήκες εργασίας που από-επαγγελματοποιούν την δουλειά μας.

Πες μου κάτι off the record

Δεν ξέρω τι λέει κάποιος δημόσια off the record. Κάτι που δεν εκφράζω συχνά δημοσίως είναι η μεγάλη συμπάθεια στους οδηγούς ταξί. Οι εργαζόμενοι στους δρόμους της πόλης και ο διάλογος μαζί τους, που πάντα επιδιώκω, είναι αυτό που με επανασυντονίζει πολλές φορές με την πραγματικότητα.