© Υπατία Κορνάρου
Το 2023 σηματοδοτεί την πεντηκοστή επέτειο του θανάτου του Πάμπλο Πικάσο και θέτει το έτος ως "χρονιά Πικάσο" με εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν τιμής ένεκεν του μεγάλου καλλιτέχνη σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Μια εξ' αυτών είναι και η παράσταση "Η γυναίκα της Γκουέρνικα", που σκηνοθετεί ο Μανώλης Ιωνάς, στην οποία συμμετέχουν οι εικαστικοί Δήμητρα Μπακογιαννάκη και Βίκυ Κολλιπέτσα με την Πολύνα Γκιωνάκη στον κεντρικό ρόλο.
Στην παράσταση ξετυλίγεται η ιστορία της μυστηριώδους μούσα του Πικάσο, Ντόρα Μάαρ, διάσημης σουρεαλίστριας φωτογράφου-ζωγράφου, που έζησε μια θυελλώδη σχέση με το μεγάλο ζωγράφο, φωτογράφισε λεπτό προς λεπτό όλες τις φάσεις της δημιουργίας της "Γκουέρνικα" κι εκείνος την απαθανάτισε μέσα σε έναν πίνακα που ανακυρήχτηκε ως αντιπολεμικό έργο του αιώνα. Το εμβληματικό αυτό έργο εκφράζει την προσωπική αλληγορική άποψη του καλλιτέχνη για τη φρίκη, τη βία και την κτηνωδία του πολέμου.
Την ανατρεπτική σκηνογραφία του έργου επιμελήθηκε η χαράκτρια Βίκυ Τσαλαματά (ζωγράφος-χαράκτρια, Ομότιμη καθηγήτρια Ανωτ. Σχολής Καλών Τεχνών) που τολμά να στήσει επί σκηνής ένα ζωντανό, ανθρώπινο σκηνικό. Ένα αληθινό εργαστήριο ζωγραφικής και χαρακτικής, όπου δυο γυναίκες ζωγράφοι, πειραματίζονται και δημιουργούν έργα επί σκηνής, μπροστά στο κοινό, καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, χρησιμοποιώντας χρώματα, πινέλα αλλά και εργαλεία της χαρακτικής, ζωγραφίζοντας και χαράσσοντας, η κάθε μία την προσωπική της εικαστική κατάθεση που αφορά το έργο. Στο επί της σκηνής εργαστήριό τους, ζωντανεύουν τη δική τους Γκουέρνικα, ως αλληγορία μιας παγκόσμιας Γκουέρνικα στο εργαστήριο του Πικάσο, σε παράλληλη ροή με εκείνη της Ντόρα Μάαρ.
Αναφορικά με τη "Γυναίκα της Γουέρνικα" η Βίκυ Τσαλαματά επισημαίνει: "Η Ντόρα Μάαρ, η μυστηριώδης μούσα του Πικάσο, είναι επίσης νοητά παρούσα και ενυπάρχει στο έργο των δύο εικαστικών. Ο δημιουργικός άξονας της Δήμητρας Μπακογιαννάκη είναι η προσωπικότητα της Ντόρα Μάαρ, ενώ η Βίκυ Κολλιπέτσα, ασχολείται με το ζευγάρι και τη σχέση τους. Αυτές είναι οι δύο αφετηρίες τους. Και πάνω σε αυτές τις απόψεις κτίζουν σε κάθε παράσταση το έργο τους. Ήθελα να υπάρχει διαφορά στη γραφή των δυο εικαστικών. Η μία είναι πιο παραστατική, ενώ η άλλη εντελώς αφαιρετική. Ως αποτέλεσμα κατά τη διάρκεια των 80 λεπτών που διαρκεί η παράσταση, εξελίσσεται μια σύγχρονη Γκουέρνικα, που στο τέλος του μονόπρακτου, αναρτάται ολοκληρωμένη στον μακρύ πέτρινο γκρίζο τοίχο στο βάθος της σκηνής, που ταιριάζει με τις γκρίζες και μαύρες τονικότητες του ίδιου του παγκόσμιου έργου. Είναι μια μετάπλαση της Γκουέρνικα, πενήντα χρόνια μετά τον θάνατο του Πικάσο (8/4/1973)."
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Η γυναίκα της Γκουέρνικα
Η Ντόρα Μάαρ αφηγείται τον έρωτά της με τον Πικάσο την περίοδο δημιουργίας της αντιπολεμικής «Γκουέρνικα», σε μια παράσταση όπου δύο εικαστικοί (Δ. Μπακογιαννάκη, Β. Κολλιπέτσα) καταθέτουν ζωντανά επί σκηνής εικόνες του έργου.
