Ο Ορέστης Τάτσης σκηνοθέτης της παράστασης "Το τέλος της μικρής μας πόλης” που μεταφέρει το λόγο του σημαντικού πεζογράφου Δημήτρη Χατζή στη σκηνή, γράφει για τη δική του ανάγνωση πάνω σε μία από τις σπουδαιότερες συλλογές διηγημάτων για τη μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο αλλά και πως συνδέεται με το σήμερα. Τη διασκευή υπογράφει από κοινού με την Έλσα Ανδριανού. Η πρεμιέρα είναι στις 4 Μαΐου στο θέατρο Rabbithole.
"Το "Τέλος της μικρής μας πόλης” είναι μία συγκλονιστική συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Χατζή, ενός από τους σημαντικότερους συγγραφείς της νεοελληνικής πεζογραφίας. Μαζί με την Έλσα Ανδριανού επιλέξαμε το διήγημα "Ο τάφος” που αποτυπώνει τη μετάβαση σε μία νέα εποχή για τη "μικρή μας χώρα” - θα μπορούσε και για τον μικρό μας πλανήτη. Συστατικά της παράστασης είναι το χιούμορ, η σάτιρα και τα τραγούδια του Θέμου Σκανδάμη που γράφτηκαν για την παράσταση και εκτελούνται ζωντανά επί σκηνής. Όλα τα παραπάνω γίνονται εργαλεία στα χέρια ενός εκλεκτού θιάσου (Άρης Τρουπάκης, Στάθης Κόκκορης, Νίκος Γιαλελής, Δημήτρης Μηλιώτης και Κώστας Κουτρουμπής) για να αφηγηθούν την ιστορία του διηγήματος.
"Το διήγημα του Χατζή παραμένει επίκαιρο καθώς μιλάει για το τέλος μιας εποχής, όπως ίσως το βιώνουμε και σήμερα, και αναπόφευκτα έχει κερδισμένους και χαμένους. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο συγγραφέας ενώ "συμπονά” τους ήρωές του κρατά την απόστασή του απ' το δράμα τους. Δεν τους κρίνει και αφήνει τον αναγνώστη, όπως ελπίζουμε και η παράσταση τον θεατή, να κρίνει μόνος του"
Η διασκευή του έργου, όπως και η σκηνοθεσία, ακολουθούν τη γραφή του Δημήτρη Χατζή. Η απόσταση, το "αλλού” του συγγραφέα όπως αναφέρει ο Στέφανος Ροζάνης, αποτυπώνεται σε μία σύγχρονη μπρεχτική προσέγγιση του θεάτρου.
Το διήγημα του Χατζή παραμένει επίκαιρο καθώς μιλάει για το τέλος μιας εποχής, όπως ίσως το βιώνουμε και σήμερα, και αναπόφευκτα έχει κερδισμένους και χαμένους. Το ενδιαφέρον είναι ότι ο συγγραφέας ενώ "συμπονά” τους ήρωές του κρατά την απόστασή του απ' το δράμα τους. Δεν τους κρίνει και αφήνει τον αναγνώστη, όπως ελπίζουμε και η παράσταση τον θεατή, να κρίνει μόνος του".
"Η αρχή είναι πάντοτε δύσκολη αλλά μπορεί να αποτελέσει πηγή αισιοδοξίας. Η επιδίωξη της παράστασης είναι ακριβώς αυτή. Να κρατήσουμε αυτή την "κριτική ματιά”, που μας παροτρύνει το διήγημα, σε αυτήν την νέα κατάσταση. Αυτό που μπορεί να δώσει ελπίδα είναι η γνώση και η μνήμη, που θα μας οδηγήσει να μην επαναλάβουμε τα ίδια λάθη. Χρησιμοποιούμε με έναν τρόπο κάτι από τη σκηνική αναπαράσταση του κλόουν, που επαναλαμβάνει συνεχώς το ίδιο λάθος, για να υπενθυμίσουμε ότι οι άνθρωποι οφείλουν να θυμούνται για να μην αναπαράγουν την ίδια ιστορία.
Το περιεχόμενο και ο τρόπος δημιουργίας της παράστασης βασίστηκε στο συλλογικό, στο να δουλεύουν μαζί όσοι βρίσκονται πάνω και κάτω από τη σκηνή. Η αλληλεγγύη, η αμοιβαιότητα και ο συλλογικός τρόπος δουλειάς είναι και η πρότασή μας για ένα πιο αισιόδοξο μέλλον".
Περισσότερες πληροφορίες
Το τέλος της μικρής μας πόλης
Η ομώνυμη συλλογή διηγημάτων του Δημήτρη Χατζή, που αποτυπώνει τη μετάλλαξη της ελληνικής κοινωνίας μετά τον εμφύλιο πόλεμο και συγκεκριμένα «Ο τάφος», ενέπνευσαν μια σάτιρα με ζωντανή μουσική.