Η "Αντιγόνη” του Ζαν Ανούιγ, το έργο που σύστησε στο ελληνικό θέατρο το 1946-47 ο Κάρολος Κουν με την Έλλη Λαμπέτη στον ομώνυμο ρόλο, ανεβαίνει ξανά στο θέατρο που το ανέδειξε, σηματοδοτώντας παράλληλα τα 80 χρόνια από την ίδρυση του Θεάτρου Τέχνης (1942-2022). Στο Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης η Μαρία Πρωτόπαππα σκηνοθετεί και συμπρωταγωνιστεί με τους Χρήστο Στέργιογλου, Γιάννη Τσορτέκη, Κίττυ Παϊταζόγλου, Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Δημήτρη Μαμιό, Δημήτρη Μαργαρίτη και Ηλέκτρα Μπαρούτα σε ένα από τα σημαντικότερα κείμενα της παγκόσμιας δραματουργίας κι ένα από τα ωραιότερα κείμενα που γράφτηκαν ποτέ για την αντιπαράθεση του ανθρώπου με την εξουσία.
Μετά το επιτυχημένο "Ρίτερ, Ντένε, Φος", η σκηνοθέτις και ηθοποιός προσεγγίζει τον μύθο της "Αντιγόνης” του Σοφοκλή μέσα από τη ρεαλιστική και ψυχολογική οπτική του Ανούιγ, τον οποίο μετέγραψε κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου. "Η αξία της τραγωδίας δεν έγκειται στη σύγκρουση του καλού με το κακό, της αθωότητας με την ενοχή, αλλά σε μια αντιπαράθεση ηθικών αρχών και πολιτικών θέσεων στην οποία είναι δύσκολο ο μέσος άνθρωπος να πάρει σαφή θέση. Στο ερώτημα: Αξίζει τον κόπο η θυσία της; Τα έργα του Σοφοκλή και του Ανούιγ δεν δίνουν οριστική και αδιαπραγμάτευτη απάντηση”, όπως υπογραμμίζει η Μαρία Πρωτόπαππα.
Σημείωμα της σκηνοθέτιδας Μαρίας Πρωτόπαππα
"Σε ακραίες καταστάσεις της Ιστορίας, σαν αυτή που ζούμε τώρα, κατά τις οποίες συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές, των οποίων την επίγνωση ΔΕΝ μπορούμε να έχουμε πριν ολοκληρωθούν, σε αυτά τα Απότομα Περάσματα - Μεταλλάξεις του ιστορικού ανθρώπου, το πλαίσιο και η ανάγκη για το Συλλογικό ΣΥΝΘΛΙΒΟΥΝ τα άτομα, αλλά και το δημόσιο χαρακτήρα τους. Περνάμε απότομα στον καθηλωμένο τεχνολογικά, πολιτικά άνθρωπο, που ενώ απολαμβάνει δημόσιο λόγο, τον στερείται, όπως στερείται δημοκρατίας και ελέγχου του εαυτού και του βίου του. Πόσω δε μάλλον των ατομικών ελευθεριών και της ιδιωτικότητάς του, την στιγμή που 'ηθελημένα' βρίσκεται εκτεθειμένος μαζί με όλους, στα μάτια όλων.
Οι μύθοι είναι ιστορίες που οι άνθρωποι διηγούνται ή ακούνε, μέσω των οποίων κάθε κοινωνία προσπαθεί να καταλάβει πώς είναι φτιαγμένη, τις σχέσεις της με τον εξωτερικό κόσμο και τη θέση του ανθρώπου στο σύνολο του σύμπαντος. Η αξία τους προέρχεται από το ότι τα γεγονότα, που υποτίθεται ότι εξελίχθηκαν σε μια δεδομένη στιγμή στο μακρινό παρελθόν, συγκροτούν μια δομή αναλλοίωτη στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον (Claude Lévi-Strauss)”.
Την επιμέλεια του σκηνικού χώρου και τα κοστούμια υπογράφει η Εύα Νάθενα, την κίνηση η Κατερίνα Φωτιάδη, την πρωτότυπη μουσική σύνθεση ο Λόλεκ και τους φωτισμούς η Μελίνα Μάσχα.
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Αντιγόνη του Ζαν Ανούιγ - Μαρία Πρωτόπαππα
Περισσότερες πληροφορίες
Αντιγόνη
Η αντιπαράθεση του ανθρώπου με την εξουσία και η αξία της θυσίας αναδύονται από τη μεταγραφή του γνωστού μύθου της «Αντιγόνης» του Σοφοκλή, σε μια εκδοχή που εξελίσσει ακόμα περισσότερο την σκηνοθετική της ματιά.