Τον Πιέρ Πάολο Παζολίνι ερμηνεύει στο Θέατρο Αργώ (από 15/11) ο Ένκε Φεζολάρι, σε σκηνοθεσία Αγγελικής Καρυστινού, κι εμείς του ζητήσαμε να γράψει όλα όσα νιώθει γι’ αυτήν τη «συνάντηση».
Τηλέφωνο.
Η συνεργάτις μου Μαριάνθη Γραμματικού μού προτείνει να υποδυθώ τον μέγα αιρετικό Πιέρ Πάολο Παζολίνι.
Πρέπει, επιβάλλεται να κάνεις ένα project για τον Πιέρ.
Πού, πώς, τι; Γιατί; Απευθύνομαι στον κριτικό και συγγραφέα Σολδάτο, μου δίνει κείμενο. Το project μπαίνει στο συρτάρι. Μεγάλη πρόκληση, αλλά φοβάμαι.
Συναντώ καλοκαίρι την Αγγελική Καρυστινού, ηθοποιό και σκηνοθέτιδα, ίδια γενιά, ίδιες ανησυχίες, αλληλοεκτίμηση και μια πένα που στοχεύει στην καρδιά. Της προτείνω να βουτήξουμε στους δρόμους της Ρώμης, του Φρίουλι, στον τόπο δολοφονίας του στην Όστια. Με κατακλύζουν η μεγάλη ζωή του, η γραφή του, οι εραστές, η Κάλλας, η μαμά του, ο Νίνο... Οι ταινίες του.
Βυθίστηκα στο σκοτάδι του, οι δίκες που υπέστη, τα σκάνδαλα, οι ταπεινώσεις, οι επιτυχίες του, η ιντελιγκέντσια, το λούμπεν προλεταριάτο. Ακουμπώ στα βιώματά μου, στο δικό μου υποπρολεταριάτο, στην πείνα, στα δύσκολα χρόνια στην Αθήνα του 1993, όταν έφτασα όπως ο Πιέρ στη Ρώμη, στις ηρωίδες μου, όπως και ο Πιέρ στη ζωή μου, τρέχω να βρω αναφορές, η σχέση μου με τη Μαμά μου –όπως ο Πιέρ–, οι πληγές, εγώ φοβάμαι, ο Πιέρ όχι, τον θαυμάζω, με επισκέπτεται στα όνειρα κάθε βράδυ, τρόμος στιγμές-στιγμές, όταν σκέφτομαι πόσο άγρια τον δολοφόνησαν. Η πολιτική του στάση έλεγε πάντα αλήθειες, αναρωτιέμαι αν υπάρχουν τέτοιες προσωπικότητες σήμερα.
Υπάρχουν στιγμές στην πρόβα, ιδίως όταν στο τέλος του μονολόγου ξεψυχώ, που με καταλαμβάνει ένας τρόμος και μια υπέρτατη αγωνία να ζήσω... Δύσκολο εγχείρημα να αναμετριέσαι με την αλήθεια του Παζολίνι, η σκηνοθέτις μου με εμψυχώνει, με καθοδηγεί με ευλάβεια στις πιο σκοτεινές πλευρές του. Καταθέτω το Είναι ενός Ανθρώπου που ήθελε να εκπέμπει μόνο φως, αλλά η μοίρα των ποιητών και των καταραμένων είναι τραγική και πεθαίνουν αβοήθητοι στη μέση της λεωφόρου· στην παράστασή μας, μέσα από την άγρια δολοφονία του, αναζητάμε τον δολοφόνο ξετυλίγοντας το κουβάρι της ζωής του. Ο θεατής βρίσκεται στην Όστια και βουτάει μαζί με τον Πιέρ στους ρυπαρούς δρόμους που επέλεγε ο Ποιητής.
Άλλοτε με χιούμορ και άλλοτε με το πιο αδυσώπητο πρόσωπο της μοναξιάς του ήρωα πορεύεται στη Μάμα Ρόμα, στο σύμβολο της Ιταλίας που τον εξολόθρευσε.
Περισσότερες πληροφορίες
Παζολίνι
Προσωπογραφία του Ιταλού κινηματογραφιστή βασισμένη στο έργο του Γιάννη Σολδάτου «Όταν ο Παζολίνι συνάντησε το αγόρι που του πρόσφερε το θάνατο».
