Ίνγκβαρτσεν, Φρέιτας, Βαλσαμάκη: τρεις χορογράφοι που εκπροσωπούν το νέο, το τολμηρό, το ωραίο, έρχονται στην Πειραιώς 260 και εισάγουν, φιλτραρισμένα, στη δουλειά τους δικές τους αλήθειες ή ακόμα και φαντασιώσεις.
Ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε το σώμα και τα νοήματα που παράγονται μέσα από τον σύγχρονο πολιτισμό σε σχέση με τη σεξουαλικότητα και το φύλο έχουν βρεθεί πολλές φορές στο επίκεντρο των χορογραφιών της Μέτε Ίνγκβαρτσεν. Στο «69 Στάσεις» που θα δούμε στην Πειραιώς 260 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών (1-3/7), η Δανή χορογράφος βρίσκει τον τρόπο να μιλήσει για τη σεξουαλικότητα, διαταράσσοντας την ηδονοβλεπτική κουλτούρα του βλέμματος. Γνωρίζοντας μάλιστα το ιδιαίτερο ενδιαφέρον της για την κιναισθητική και σωματική νοημοσύνη δεν μας εκπλήσσει που και σ’ αυτήν τη χορογραφία ανεβάζει τους θεατές στη σκηνή με στόχο να καταργήσει τα όρια ιδιωτικού και δημόσιου. Η παράσταση είναι στα αγγλικά χωρίς υπέρτιτλους, δεν υπάρχουν καρέκλες όμως όποιος θέλει έχει τη δυνατότητα να καθίσει στο πάτωμα.
Πέρα από την αισθητική απόλαυση αυτό που ίσως έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στις παραστάσεις σύγχρονου χορού είναι η αλληλεπίδραση και η συνεχής αναρώτηση πάνω σε ιδέες, θέματα ή ακόμα και κλασικά κείμενα που λειτουργούν ως πηγή έμπνευσης για τους δημιουργούς. Η χορογράφος Μαρλένε Μοντέιρο Φρέιτας από το Πράσινο Ακρωτήρι για παράδειγμα αντλεί έμπνευση από τις «Βάκχες» του Ευριπίδη –ένα έργο που μπορεί να διαβαστεί και να παρασταθεί με τρόπο που να ανταποκρίνεται στα δεδομένα και τις ανάγκες της εποχής μας– και στήνει μια χορευτική βακχεία. Στην παράσταση «Bάκχες: πρελούδιο κάθαρσης» (5-6/7) μια ομάδα χορευτών και μουσικών σε ένα σκηνικό με επιρροές από την όπερα και τη μυθολογία φτάνει σε μια συνθήκη υπέρτατης ελευθερίας, δραματοποιώντας την αιώνια διαπάλη μεταξύ των δύο πόλων της ύπαρξης: της λαμπερής μορφής του Απόλλωνα και της χαοτικής αμορφίας του Διονύσου.
Αν η παράσταση της Φρέιτας μας φέρνει κοντά στο «εγώ», το «Sync» της Ελληνίδας χορεύτριας-χορογράφου Αναστασίας Βαλσαμάκη, που αυτή την εβδομάδα φιλοξενείται σε έναν από τους χώρους της Πειραιώς 260 (2-3/7), μας οδηγεί στο «εμείς». Με γρήγορες κινήσεις και αγγίγματα, η σωματική επαφή και οι τροχιές των εννέα χορευτών στο χώρο διαμορφώνουν το σκηνικό όχημα πάνω στο οποίο στήνεται και κορυφώνεται η δραματουργία του συνόλου. Το συγκεκριμένο έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2016 στο Bios με την υποστήριξη του Take Over Greece και συμμετείχε στο Spring Forward Festival 2017 ύστερα από επιλογή του ευρωπαϊκού δικτύου χορού Aerowaves.
