Τι δουλειά έχουν τα μουσικά playlist στη σελίδα του θεάτρου; Βλέπετε, το δικό μας, ένα mix-match από Μητροπάνο μέχρι new-age ηλεκτροποπ, είναι τραγουδισμένο με περισσή θεατρικότητα από γνωστούς Έλληνες ηθοποιούς. Με λίγη (ή πολλή_ φαντασία, ορισμένοι μπορεί και να διεκδικούσαν το βραβείο Γράμι!
Δημήτρης Σαμολής
Ο.Κ., τηρουμένων των αναλογιών, βρήκαμε τον δικό μας Ryan Gosling. Γιατί ο Δημήτρης Σαμολής, όταν δεν παίζει στο «Αγαπητή Ελένα» και τον «Βουρκόλακα», γράφει μουσική στο στυλ των «Dead Man’s Bones» (η μπάντα του προαναφερθέντος χολιγουντιανού ηθοποιού) και μας τραγουδάει «Sugar, flour, vanilla, oil/ words of wisdom for my turmoil» (από το single «Fortune Cookie» του πρώτου του άλμπουμ με τίτλο «Popetry» που μόλις κυκλοφόρησε από την EMI.
Λένα Κιτσοπούλου & Γιάννος Περλέγκας
Η περιβόητη συγγραφέας-σκηνοθέτις και ηθοποιός είναι γνωστή νέο-ρεμπέτισσα. Όταν, δηλαδή, δεν γράφει αγριεμένες φάρσες για τις παθογένειες της ελληνικής φυλής, τις τραγουδάει. Από το «Σούρα και μαστούρα» του Δελιά μέχρι τα άπαντα του Ζαμπέτα και του Τσιτσάνη και, συνήθως σε ντουέτο με τον, επίσης ηθοποιό, Γιάννο Περλέγκα ερμηνεύει ρεμπέτικα με το ιδιοσυγκρασιακό «χύμα» ύφος της^ οι «Ραστ Χιτζάζ» είναι πάντα μαζί τους. Ας τους ακούσουμε εδώ στο «Θα γυρίσεις κάποιο δείλι» του Γιώργου Μητσάκη.
Μαρία Ναυπλιώτου
Θυμάμαι το 2008 να ακούω επί μήνες το cd με τα τραγούδια από την παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου «Bossa Nova» στο Εθνικό θέατρο, στη μουσική του Δημοσθένη Γρίβα που Radiohead-ίζει, bossa nov-ίζει και trip hop-ίζει αισθησιακά και στοχαστικά. Το «Fish on the floor», ερμηνευμένο από την Μαρία Ναυπλιώτου ήταν το καλύτερό μου^ η ίδια έχει κάνει κανονικότατη «θητεία» ως front-woman στην μπάντα του Γρίβα, τους «Tricky Pony», ενώ έχει αποδείξει πως μπορεί με την ίδια άνεση να ερμηνεύει τις ερωτικές μπαλάντες της Χαρούλας Αλεξίου όσο και εκείνες του Leonard Cohen.
Νάντια Κοντογιώργη & Μίνως Θεοχάρης
Ήταν Δεκέμβριος του 2007 όταν τραγουδούσαν «Θέλω κοντά σου να μείνω» αποδεικνύοντας πολλά χρόνια πριν από το «Κάτω Παρτάλι» πως αποτελούν ιδανικό ντουέτο. Ποιος, αλήθεια, φανταζόταν πως εν έτει 2015 η Νάντια Κοντογιώργη θα μοίραζε αυτόγραφα ως άλλη... κυρία Φον Τραπ στις πεντάχρονες θαυμάστριες της που την καταχειροκροτούν στη «Μελωδία της Ευτυχίας»;
Χριστίνα Μαξούρη
Όσοι την έχουν ακούσει στην αυτοβιογραφική μουσική περφόρμανς επιρροών «Δανεικά παπούτσια» συναινούν: εκτός από το ότι είναι ικανή να στήνει επί τόπου μινιμαλιστικά μονόπρακτα για να ερμηνεύσει τα δικά της αγαπημένα παλιά ρεμπέτικα και παραδοσιακά τραγούδια, είναι «φωνάρα». Η μικροκαμωμένη πολυδύναμη περφόρμερ-σκηνοθέτις «ζει» εδώ και λίγα χρόνια τη διπλή καριέρα της ηθοποιού (τη θυμάστε στην «Γκόλφω» και στο «Αβελάρδος και Ελόιζα»;) και της τραγουδίστριας. Κι ο Τσιτσάνης της πάει πολύ.
Ελένη Κοκκίδου
Ένας post-retro θρήνος για τον προδομένο έρωτα, με την φωνή της Ελένης Κοκκίδου να πατάει με παράπονο πάνω στους electro-beat βόμβους του remake του Δημοσθένη Γρίβα στο «Μάχαιρα έδωσες» του Γιώργου Λαύκα. Πάλι από παράσταση σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ρήγου, τα «Κόκκινα Φανάρια» του Αλέκου Γαλανού που ανέβηκαν στο Εθνικό θέατρο το 2013.
Γιώργος Νινιός
Συνάντησε έναν ρόλο ζωής, εκείνον του καταραμένου λαϊκού συνθέτη, χάρη στο θεατρικό έργο της Λείας Βιτάλη «Ζειμπέκικο» με τη βαθιά ελληνική καρδιά^ και η πετυχημένη παράσταση στο Studio Μαυρομιχάλη τελειώνει αργά τη νύχτα με γλέντια και τσίπουρα, καθώς ηθοποιοί και μουσικοί παραμένουν επί σκηνής για ένα κανονικότατο μουσικό πρόγραμμα. Ο Νινιός έχει μεταμορφωθεί τόσο απόλυτα στον αντιήρωα του «Ζεϊμπέκικου», ώστε έφτασε να γράψει ακόμη και το –ωραιότατο– ομώνυμο λαϊκό τραγούδι που ερμηνεύει στην παράσταση. Εδώ τον ακούμε, όμως, στο «Απόψε θα ‘θελα» εις μνήμην Δημήτρη Μητροπάνου
Σίμος Κακάλας, Γιώργος Παπαγεωργίου & Γιώργος Γάλλος
Οι δυο πρώτοι είπαν «θα το κάψουμε!» και το έκαναν, ο τρίτος υπήρξε ένας άξιος guest star. Για μια μόνο βραδιά, στις 3/2/2015, ο σκηνοθέτης και ηθοποιός Σίμος Κακάλας και ο, επίσης ηθοποιός, Γιώργος Παπαγεωργίου μπήκαν με το «έτσι θέλω» στην αρένα των μπουζουκιών μεταμορφώνοντας το θέατρο Πόρτα σε σκυλάδικο κι ερμηνεύοντας άσματα του Γονίδη, του Καρβέλα, του Χριστοδουλόπουλου και άλλων με ένα γιουκαλίλι, ένα ακορντεόν, δύο καζού και … με τους φίλους τους. Όπως επεσήμανε κι ο διευθυντής σύνταξης του «α» Θύμιος Νικολόπουλος, ο οποίος έδωσε το παρών: «aκαι είμαι της γνώμης ότι ήταν από τα θεάματα που λειτουργούν καλύτερα στο «one off», θα μου άρεσε να ξανανακαλύψω ότι ανάμεσα στο «Φωτιά στα σαββατόβραδα» και στο «Έχω πετάξει μαζί σου» διαπιστώνεις πως το θέατρο και η πίστα είναι μια «Πόρτα» προς τον αθάνατο ελληνικό υπαρκτό σουρεαλισμό».
