Λουκάς Βασιλικός
Οι Τουρίστες
Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου "Depression Era: Ένας συλλογικός φακός στην εποχή της κρίσης", στον πρώτο όροφο του Ρομάντσου φιλοξενείται μια εφήμερη εικαστική εγκατάσταση που επανεξετάζει την καμπάνια "Oι Τουρίστες", την οποία ανέπτυξε η Depression Era μεταξύ του 2015 και 2019. Το πρότζεκτ περιλάμβανε παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο με αφίσες, μία ψηφιακή καμπάνια και μια σειρά εικαστικών εκθέσεων. Στην επικείμενη παρουσίαση προστίθεται επιπλέον υλικό το οποίο αναλύει τη σύγχρονη πραγματικότητα από τη σκοπιά της εμπορευματοποίησης του τόπου, τις εντάσεις της καθημερινότητας και τις νέες μορφές διακυβέρνησης που εγγράφονται πάνω στο τοπίο και στις ζωές των ανθρώπων. Από 15/12
1945: Το τέλος του πολέμου
Ογδόντα χρόνια έχουν περάσει από τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων αποφάσισε να οργανώσει μία ιδιαίτερη έκθεση για το ιστορικό αυτό γεγονός. Φωτογραφικό υλικό που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα και πρωτότυπα τεκμήρια από τη χώρα μας αλλά και το εξωτερικό συνθέτουν αφήγημα που επιτρέπει στον επισκέπτη να αντιληφθεί τόσο την πυκνότητα των γεγονότων, όσο και τη βαρύτητα τους για την επόμενη ημέρα. Εγκαίνια: Πρώην Δημόσιο Καπνεργοστάσιο, 17/12 (7 μ.μ.)
L’Infini terrible
Στην πρώτη του ατομική έκθεση στη Roma Gallery, ο Χρήστος Οικονόμου εστιάζει στο ανθρώπινο σώμα ως πεδίο εγγραφής ψυχικών και σωματικών εντάσεων, μέσω έργων με μελάνι και παστέλ σε χαρτί. Μυθολογικές, μυστικιστικές και πραγματολογικές αναφορές αναπτύσσουν μία αφήγηση γύρω από το τραύμα ως βιωμένη εμπειρία, χωρίς αξιολογικό πρόσημο. Εγκαίνια: 18/12
Proposing Everything Twice
Για την εικαστικό Ελένη Παπάζογλου, τίποτα δεν πάει χαμένο, ούτε παραμένει στην αφάνεια. Η καλλιτέχνιδα "σκαλίζει" το στούντιό της και ρίχνει φως σε δοκιμές που απέτυχαν, πολύτιμα αποκόμματα, σημειώσεις προς τον εαυτό, προπαρασκευαστικές κινήσεις που συνήθως μένουν στη σκιά, δημιουργώντας πανό, μακέτες, κολάζ, επιγραφές και εργαλεία. Έτσι, το δευτερεύον στοιχείο γίνεται όχι μόνο σχετικό αλλά και γόνιμο. Εγκαίνια: P.E.T. Projects, 17/12 (6-10 μ.μ.)
Δείτε όλες τις εκθέσεις της πόλης στον οδηγό τεχνών του athinorama.gr
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
Οι Τουρίστες
Ξεκινώντας το 2015 στην Αθήνα ως συλλογική πλατφόρμα έρευνας και ανοιχτής συζήτησης, «Οι Τουρίστες» εξελίχθηκαν σε παρεμβάσεις στον δημόσιο χώρο με αφίσες, σε μια ψηφιακή/social media καμπάνια την άνοιξη του 2017 με το σύνθημα makeyourselvesathome, καθώς και σε μια σειρά από εκθέσεις. Σήμερα, πάνω στο ήδη υπάρχον σώμα του έργου προστίθεται νέο υλικό – οπτικό και γλωσσικό – μετατρέποντάς το σε ένα παλίμψηστο που αντανακλά τη σύγχρονη υλική πραγματικότητα ως αναμενόμενη συνέχεια: την εμπορευματοποίηση του τόπου, τις εντάσεις της καθημερινότητας και τις νέες μορφές διακυβέρνησης που εγγράφονται πάνω στο τοπίο και στις ζωές των ανθρώπων.
1945: Το τέλος του πολέμου
Αποτέλεσμα πολύμηνης έρευνας σε ελληνικά και ξένα αρχεία, δημόσιους φορείς και ιδιωτικές συλλογές, η έκθεση εστιάζει στις βασικές τομές αυτής της τόσο κομβικής χρονιάς, που αποτέλεσε καταλύτη στην ιστορική πορεία της ανθρωπότητας. Μέσα από φωτογραφικό υλικό που δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί στην Ελλάδα, αλλά και από πρωτότυπα τεκμήρια από την Ελλάδα και το εξωτερικό, συντίθεται ένα αφήγημα που επιτρέπει στον επισκέπτη να αντιληφθεί τόσο την πυκνότητα των γεγονότων, όσο και τη βαρύτητα τους για την επόμενη ημέρα. Η απελευθέρωση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, η εισβολή στη Γερμανία και η κατάληψη του Βερολίνου, η αυτοκτονία του Χίτλερ, η συνθηκολόγηση της Γερμανίας, ο πόλεμος του Ειρηνικού, οι συναντήσεις των συμμάχων στη Γιάλτα και το Πόστνταμ, η ρίψη της ατομικής βόμβας στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, η δημιουργία του ΟΗΕ και η δίκη της Νυρεμβέργης, αποτελούν κάποιες από τις ενότητες της έκθεσης.
Χρήστος Οικονόμου: L’Infini terrible
Ένα ευρύ φάσμα εξήντα και πλέον έργων σε χαρτί που δημιουργήθηκαν την τελευταία πενταετία, συνθέτοντας ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των αλλόκοτα υπέροχων και πολυεπίπεδα διεισδυτικών αναπαραστάσεων του ανθρώπινου σώματος. Τα επιλεγμένα έργα παρουσιάζονται σε διάλογο με το «τρομερό άπειρο» που τρομοκρατεί το γαλάζιο μάτι της Οφηλίας στο ομώνυμο ποίημα του Arthur Rimbaud. Δηλώνοντας τον κατακλυσμιαίο τρόμο ενός απεριόριστου, μη αναπαραστάσιμου κινδύνου που σφραγίζει την κλιμάκωση της έντασης, το «L’Infini terrible» ταυτίζεται με το λακανικό Πραγματικό ως ένας τραυματικός πυρήνας απόλαυσης και απειλής. Ανάμεσα στη μέθη της αποκάλυψης του Πραγματικού και στην απειλή της σωματικής διάλυσης, η σαγηνευτική φρικαλεότητα κυριαρχεί στην εργασία του Οικονόμου, καθιστώντας το καταστρεπτικό πάθος για τη σάρκα προνομιακό πεδίο υπέρβασης.
Ελένη Παπάζογλου: Proposing Everything Twice
Τι συμβαίνει όταν όσα προσπερνάμε απαιτούν να τα δούμε ξανά; Η Ελένη Παπάζογλου δίνει χώρο και χρόνο σε όσα συνήθως μένουν στη σκιά του στούντιο: πρωτότυπα που δεν ολοκληρώθηκαν, δοκιμές που απέτυχαν, πολύτιμα αποκόμματα, σημειώσεις προς τον εαυτό, προπαρασκευαστικές κινήσεις. Επιλέγοντας να δουλέψει αποκλειστικά με ό,τι έχει συσσωρευτεί τριγύρω της, η καλλιτέχνιδα ανυψώνει το περιθωριακό σε ένα είδος ενεργού λεξιλογίου, όπου το δευτερεύον γίνεται όχι μόνο σχετικό αλλά και γόνιμο. Σκαλίζοντας ένα προσωπικό αρχείο από συσκευασίες, παιχνίδια, αντικείμενα και έντυπο υλικό, η Παπάζογλου συναντά ξανά τα απομεινάρια της σαν να τα βλέπει για πρώτη φορά. Με το να τα επαναξιολογεί, να τα αναμορφώνει και να τα επανεφευρίσκει. Τα έργα που προκύπτουν απλώνονται σε πανό, μακέτες, κολάζ, επιγραφές και εργαλεία, λειτουργώντας σαν μικρές κεραίες συντονισμένες στις κρυφές συχνότητες της καθημερινότητας.
