Με ιταλικό αέρα στα πανιά έρχονται οι νέες κυκλοφορίες των εκδόσεων Πατάκη. Πρόκειται για δύο βιβλία συγγραφέων από το Μπάρι και τη Λιγυρία αντίστοιχα, τον "Κήπο με τις πικροδάφνες" της Ρόζα Βεντρέλλα και τις "Ηλίθιες προθέσεις μου" του Μπερνάρντο Τζανόνι. Διαβάστε περισσότερα για αυτά στη συνέχεια.
Ο κήπος με τις πικροδάφνες - Ρόζα Βεντρέλλα
Στην Καρμπονάρα, ένα μικρό, παραθαλάσσιο χωριό κοντά στο Μπάρι, μια πικροδάφνη θα σημαδέψει τα όνειρα και τα βάσανα της οικογένειας Βεντρέλλα. Τη φύτεψε στον κήπο του σπιτιού του ο Αγκοστίνο, άντρας ευγενικός και καλόκαρδος, όταν έφερε από τη μακρινή Τσερινιόλα τη γυναίκα του την Ανίτα, γνωστή σε όλους ως "Μαρτζάλα", η γητεύτρα με τις μαγικές δυνάμεις. Πανέμορφη και αγέρωχη, ικανή με τα βότανα και τα θαυματουργά της χέρια να απαλύνει κάθε λογής πόνο, η Μαρτζάλα διαφεντεύει το βασίλειο της κουζίνας της αλλά και τη ζωή των τριών θυγατέρων της: της πρωτότοκης Ροζέττα, απόμακρης και επιβλητικής όπως εκείνη, της ντροπαλής Κορνέλια, με την αριστοκρατική ομορφιά και τα κοκκινωπά, στο χρώμα του μελιού, μαλλιά, και της μικρότερης Ντιαμάντε, του ατίθασου αγοροκόριτσου που ονειρεύεται να ζήσει ελεύθερη από κανόνες. Ανάμεσα σε κατσαρολικά και ευωδιαστά αρώματα από καραμελωμένα λεμόνια και πεντανόστιμες σάλτσες, με τις ζωηρές φωνές των γυναικών της γειτονιάς να επιδίδονται στο καθημερινό τους κουτσομπολιό, η Μαρτζάλα μοιράζει καθήκοντα και διαταγές, πικρόχολα σχόλια και τιμωρίες, θέλοντας να διδάξει τις κόρες της τι σημαίνει να είσαι γυναίκα, σύζυγος, μητέρα. Στα δύσκολα χρόνια που ακολουθούν μετά τον αιφνίδιο θάνατο του Αγκοστίνο, και ενώ ο πόλεμος ρίχνει βαριά τη σκιά του, η Μαρτζάλα, με τα πόδια γερά στη γη και βλέμμα αυστηρό, που σχεδόν ποτέ δεν παραδίνεται στην τρυφερότητα, θα διδάξει στις κόρες της και την τέχνη της επιβίωσης απέναντι στο πιο απρόβλεπτο πεπρωμένο…
Με νοσταλγική διάθεση και µια γραφή παθιασµένη και τραχιά συγχρόνως, η Ρόζα Βεντρέλλα, "η Φερράντε του Μπάρι", µας χαρίζει ένα δυνατό οικογενειακό έπος αντοχής και αφοσίωσης.
Οι ηλίθιες προθέσεις μου - Μπερνάρντο Τζανόνι
Ο Άρτσυ γεννιέται μια χειμωνιάτικη νύχτα, μαζί με τα πέντε αδέλφια του· ο σύντροφος της μάνας τους σκοτώθηκε κι εκείνη αναγκάζεται να μεγαλώσει μόνη τα μικρά κουνάβια της.
Εδώ τα ζώα μιλούν, χρησιμοποιούν πιάτα, μαχαιροπίρουνα, τραπέζια, κρεβάτια, ανάβουν φωτιές, ο κόσμος τους είναι σκληρός και αδίστακτος, όπως εξάλλου και η φύση, ο αγώνας τους είναι αγώνας επιβίωσης. Υποκινούνται από την ανάγκη και το ένστικτο, ο ισχυρότερος κυριαρχεί και ο χαμένος πρέπει να τα βγάλει πέρα όπως μπορεί. Η μάνα, βλέποντας ότι ο Άρτσυ είναι αδύναμος, τον ανταλλάσσει για μιάμιση κότα. Το νέο του αφεντικό ονομάζεται Σόλομον κι είναι μια γριά αλεπού, που ζει με τα μυστικά της στην κορυφή ενός λόφου.
Ο Σόλομον δεν είναι σαν τα άλλα ζώα. Ξέρει να διαβάζει, να γράφει και, κυρίως, να σκέφτεται. Σύντομα, ο Άρτσυ από σκλάβος γίνεται μαθητής του. Ο Σόλομον θα του διδάξει γραφή και ανάγνωση, θα τον μυήσει στο μυστήριο του θανάτου και της ύπαρξης του Θεού. Η πολύτιμη παρακαταθήκη του θα συνοδεύει τον Άρτσυ καθώς εξερευνά το δάσος και έρχεται αντιμέτωπος με τη σκληρή όψη της ζωής και τον αρχέγονο νόμο περί επικράτησης του ισχυρού. Είναι όμως η γνώση αυτή θησαυρός ή κατάρα;
Με τις Ηλίθιες προθέσεις μου ο Τζαννόνι ακροβατεί μεταξύ περιπέτειας και φιλοσοφίας και στήνει μια συναρπαστική αλληγορία για την ανθρώπινη φύση, για την επιβίωση και τη δύναμη της επιθυμίας, αλλά και για την ύπαρξη πέρα από την ανθρώπινη διάσταση.
Διαβάστε Επίσης
