Περνάς μια μεγάλη δοκιμασία, μια περίοδο της ζωής σου, που μοιάζει με τις ιστορίες που άκουγες για το μεγάλο πόλεμο ή τις πανδημίες των παλαιοτέρων. Και συνειδητοποιείς πως, να που και εσύ γίνεσαι μάρτυρας μιας καταστροφής. Γιατί αυτό που ζούμε είναι μια Παγκόσμια καταστροφή, με ό,τι ακολουθεί. Κι αναρωτιέσαι. Πώς θα είναι η επόμενη μέρα; Θα συνεχίσεις τη ζωή σου εκεί που την άφησες;
Δυστυχώς δεν γίνεται. Γιατί χωρίς να το καταλάβουμε, βιώσαμε μια τεράστια αλλαγή. Γιατί μαζί με τους φίλους και όλους αυτούς που χάσαμε, χάσαμε και την αθωότητά μας, η ακριβέστερα την «μακαριότητά» μας.
Ας υποδεχτούμε, λοιπόν, την επανεκκίνηση, λίγο πιο υποψιασμένοι, με τη γνώση πως τίποτα δεν είναι δεδομένο, και όχι απλώς να χαρούμε το σήμερα, αλλά κυρίως να το εκτιμήσουμε και να μην το σπαταλήσουμε, γιατί τώρα ξέρουμε από πρώτο χέρι τη διάρκεια του. Θέλω λοιπόν, να ξαναδώ τους φίλους που στερήθηκα, να ανταλλάξω δυο κουβέντες μ’ αυτούς που εκτιμάω. Να τσουγκρίσω ένα ποτήρι στην υγειά όλων μας, με την ελπίδα πως σύντομα θα καταφέρουμε να βλεπόμαστε χωρίς προφυλάξεις.
Όσο για το θέατρο και τις δουλειές μας, δεν φοβάμαι την απουσία. Όσο έχουμε τη λαχτάρα να ξαναβρεθούμε, θα έρθει η στιγμή που θα γεμίσουν οι αίθουσες, είμαι βέβαιος, και έτοιμος. Από καιρό.
