Το κάπνισμα μπορεί να προκαλέσει χολέρα, όσοι δεν τρώνε κρέας λέγονται ακρέατοι και οι vegan τιποταφάγοι [sic], οι πολεμικοί στρατοί θα έπρεπε να διαγωνίζονται στο ποιος θα κρατήσεις περισσότερο την ανάσα του, ενώ τον Μάικλ Τζάκσον τον έχουν (πιθανότατα) οι Τούρκοι. Είναι απίστευτο το πόσα πολλά ξεκαρδιστικά διαμάντια μπορούν να βγάλουν οι αυθόρμητες, αφιλτράριστες και γεμάτες αθωότητα απαντήσεις των παιδιών.
Παράλληλα με τις θεατρικές εμφανίσεις του σε stand up και αυτοσχεδιαστικές παραστάσεις, ο Λάμπρος Φισφής ξεκίνησε το «Small Talk»: μια εκπομπή στο YouTube με συνεντεύξεις μικρών παιδιών πάνω σε σοβαρά θέματα – η οποία όπως μας λέει εξελίχθηκε σε ένα από τα περισσότερο αγαπημένα project για τον ίδιο. Με αφορμή τον πρώτο ολοκληρωμένο κύκλο τεσσάρων επεισοδίων (που μας έλυσε στα γέλια), ζητήσαμε από τον γνωστό κωμικό να γυρίσει για λίγο το χρόνο πίσω, να πάει στην ασυναγώνιστη περίοδο του δημοτικού και να μας πει όλα τα ευτράπελα της παιδικής του ηλικίας.
Την εποχή των 90’s που πήγαινα σχολείο, ήταν τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Ένα από αυτά που έχουν πλέον αλλάξει είναι το τι θεωρούμε bullying. Στα δικά μου χρόνια, όχι μόνο δεν το ξέραμε σαν έννοια, αλλά για κάποιο λόγο ο εκφοβισμός σχεδόν προβλεπόταν από τον κανονισμό του σχολείου. Όπως ας πούμε το φατούρο.
Στο σχολείο μου θυμάμαι είχαμε πολλούς τρελούς δασκάλους. Ένας από αυτούς είχε πάντα μαζί του ένα κομμάτι ξύλο με ένα τύπο ζωγραφισμένο επάνω. Τον είχε ονομάσει Απόστολο. Κάθε φορά που κάποιος δεν πρόσεχε στο μάθημα, του πέταγε το κομμάτι ξύλο.
Όταν ήμουνα μικρός πίστευα πως ο σκύλος ήταν πάντα αρσενικός και η γάτα πάντα θηλυκό. Και ότι ήταν ζευγάρι. Επίσης πίστευα ότι τα σύννεφα τα φτιάχνουν τα εργοστάσια.
Οι μπούκλες στα μαλλιά μου ήταν τότε ένα σοβαρό πρόβλημα, αλλά δεν ήταν το μόνο. Ήμουν κοντός, είχα μεγάλα φρύδια, μεγάλη μύτη, φορούσα γυαλιά, δεν είχα κοπέλα και με λέγανε Φισφή. Άντε γεια. Ο θεός με έφτιαξε και είπε απλά: καλή τύχη.
Αν ήμουν τότε καρτούν, σίγουρα θα ήμουν ο Ιζνογκούντ.
«Aκόμα δεν έχουμε δει κανένα Έλληνα αστροναύτη. Πόσο τέλειο θα ήταν να το ζήσουμε κάποια στιγμή. Στολή, τσαρούχια και ταπεράκι στο διάστημα.»
Σε αντίθεση με τα άλλα παιδάκια, εγώ ποτέ δεν ήμουν καλός στα αθλήματα. Αλλά όταν λέμε δεν ήμουν καλός εννοούμε ότι έβγαινα τελευταίος στα πάντα. Ακόμα και αν έτρεχα σε αγώνα με μωρά που μπουσουλούσανε.
Η μεγαλύτερη παιδική υπόσχεση που είχα δώσει προφανώς ήταν αυτό που γράφαμε όλοι: το B.F.F.E. Συνήθως το Best Friends For Ever δεν κράταγε ούτε ένα σχολικό έτος. Θα έπρεπε να γράφουμε σκέτο Best Friends, για όσο μας βγει.
Την πρώτη φορά που πλησίασα κοπέλα θυμάμαι ότι είχα φουλ άγχος. Της είπα «θέλεις να πάμε για ένα ποτό μετά την εξεταστική;». Πλάκα κάνω. Προφανώς, είχα μιλήσει σε κοπέλα και πιο μικρός. Τουλάχιστον στο λύκειο.
Αν ξαναζούσα τα παιδικά μου χρόνια, θα είχε ένα ενδιαφέρον.
Την εκπομπή «Small Talk» μπορείτε να τη βρείτε στο YouΤube κανάλι του Λάμπρου Φισφή | Περισσότερο Λάμπρο Φισφή θα βρείτε εδώ και εδώ.
