Point Supreme, Αόρατη αρχιτεκτονική

Υπάρχει τελικά ανάπλαση "κατά το πνεύμα του αρχιτέκτονα" ή πρόκειται για μια ουτοπική προσπάθεια και αντίστοιχα κτίρια θα έπρεπε να μένουν ως κάποιου είδους λειτουργικά ερείπια/ μνημεία;

Υπάρχει τελικά ανάπλαση "κατά το πνεύμα του αρχιτέκτονα" ή πρόκειται για μια ουτοπική προσπάθεια και αντίστοιχα κτίρια θα έπρεπε να μένουν ως κάποιου είδους λειτουργικά ερείπια/ μνημεία; Kατά τη γνώμη των Point Supreme «όλα τα κτίρια οφείλουν να παραμένουν με κάποιο τρόπο λειτουργικά, εφόσον η φυσική τους κατάσταση το επιτρέπει, και άρα να επικαιροποιούνται όσο είναι απαραίτητο. Η συνεχής χρήση τα αξιώνει πολύ περισσότερο από το να ονομάζονται μνημεία, να αντιμετωπίζονται ως ερείπια και να θαυμάζονται από απόσταση ασφαλείας. Σε μια περίπτωση ενός κτιρίου τόσο μοναδικού και σημαντικού όσο το Ωδείο, πιστεύουμε πως μια επικείμενη ανάπλαση οφείλει να γίνεται με τρόπο ιδιαιτέρως ευαισθητοποιημένο, διάφανο, σχεδόν επιστημονικό που δεν ανταγωνίζεται, δεν φαίνεται και οπωσδήποτε δεν αντιπαρατίθεται στη μοναδικότητά του. Δηλαδή πιστεύουμε ότι πρέπει να αποφεύγονται οι ξένες ως προς το κτίριο, μορφές, γεωμετρίες, υλικότητες, απόψεις. Η αρχιτεκτονική επέμβαση και επικαιροποίηση σε μια τέτοια περίπτωση πιστεύουμε πως πρέπει να παραμείνει όσο γίνεται ουδέτερη, αόρατη».

Δέσποινα Ζευκιλή -

Ενότητες

Νίκος Τσούχλος: Από τη διάσωση στον εκσυγχρονισμό

Η νέα εποχή εξωστρέφειας του κοινωφελούς ιδρύματος του Ωδείου Αθηνών συμπίπτει με τη ανάληψη στις αρχές του 2013, της σημερινής διοίκησης υπό την προεδρία του αρχιμουσικού και πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών Νίκου Τσούχλου.

Το νέο Ωδείο Αθηνών

Το συνολικού εμβαδού περίπου 13.000 τ.μ. συγκρότημα του Ωδείου Αθηνών αποτελείται από ισόγειο, όροφο και υπόγεια.

Το χρονοδιάγραμμα

Όπως μας λέει ο κύριος Τσούχλος το χρονοδιάγραμμα λέει ότι στο τέλος του φθινοπώρου και αρχή του χειμώνα το έργο αποπεράτωσης και εξοπλισμού ολοκληρώνεται.

Βιώσιμο κτίριο ή ερείπιο-ανολοκλήρωτο μνημείο του μοντερνισμού: ένα ψευδές δίλημμα

Tο δίλημμα βιώσιμο κτίριο ή ερείπιο-ανολοκλήρωτο μνημείο του μοντερνισμού μοιάζει ψευδές όταν διεθνώς εμβληματικά μοντέρνα κτίρια συνεχίζουν κανονικά τη ζωή τους ή ξαναζούν με “αόρατες” αρχιτεκτονικές επεμβάσεις που διατηρούν τον χαρακτήρα τους.

Ήβη Νανοπούλου, Με στόχο τη δημιουργία ενός σύγχρονου, βιώσιμου και διεθνούς ακτινοβολίας κέντρου πολιτισμού και εκπαίδευσης στο χώρο των Παραστατικών Τεχνών

Μιλήσαμε με μέλη της ομάδας και αρχιτέκτονες σχετικά με τις προκλήσεις που θέτει η ανακαίνιση ενός τόσο εμβληματικού κτιρίου, ανοίγοντας μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση με διάφορες προεκτάσεις.

Ειρήνη Γρατσία, Ο θησαυρός του εγχώριου μοντερνισμού

Η Ειρήνη Γρατσία έχει εργαστεί για την αναγνώριση των μοντέρνων κτιρίων και θεωρεί ότι έχουν γίνει κάποια βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση χωρίς όμως να έχει γίνει συνείδηση στο ευρύ κοινό η ανάγκη προστασίας τους

Στέλιος Κόης, Η αρχιτεκτονική ως ατμόσφαιρα

Υπάρχουν όμως κόκκινες γραμμές σχετικά με τα όρια της παρέμβασης σε ένα τόσο εμβληματικό κτίριο όπως το Ωδείο Αθηνών;

Κατερίνα Τσιγαρίδα, Το μοντέρνο κίνημα που προδίδουμε

Γιατί είναι σημαντικό να έχουμε στην Ελλάδα κτίρια - μνημεία του μοντέρνου κινήματος;

Αριστείδης Αντονάς, Εν λειτουργία ερείπιο

Είναι τελικά κάθε ανάπλαση εξαρχής καταδικασμένη από αρχιτεκτονικής άποψης ή μήπως είμαστε δέσμιοι της γοητείας και της νοσταλγίας των ερειπίων;