Luma

Στο διώροφο νεοκλασικό που παλιότερα στέγαζε το "Mystic Pizza", πολλά πράγματα έχουν αλλάξει, όχι όμως η γευστική πορεία. Με την υπογραφή της ομάδας των χολαργιώτικων "Aperio" και "White Spoon" στο φινίρισμα, το μαγαζί γωνία έχει φρεσκαριστεί σχεδόν ολικά και εντελώς γουστόζικα, με ζωηρά χρώματα, ρετρό αντικείμενα και ιταλόφωνα καδράκια, να ζεσταίνουν την ατμόσφαιρα και στους τρεις διαφορετικούς ορόφους του "Luma". Βέβαια, αυτήν την περίοδο το πιο ζωηρό σημείο του είναι η αεράτη ταράτσα που, δροσερή κι ατμοσφαιρική, κερδίζει πόντους χαλαρής φινέτσας όχι μόνο από τον όμορφο διάκοσμο και τη μπιτάτη μουσική, αλλά και από το crowd που συγκεντρώνει.

Βλέπετε, παρ’ ότι βρίσκεται στην καρδιά της ίσως πιο buzzy περιοχής του ευρύτερου αθηναϊκού Κέντρου, καταφέρνει να κρατά το vibe ενός μαγαζιού γειτονιάς, με αγαπησιάρικη αύρα και ανοιχτή αγκαλιά σε όλες φυλές που συγκροτούν το βαθύ Παγκράτι: από ζευγάρια με τα πιτσιρίκια τους, που ζητούν το ίδιο τραπέζι με την προηγούμενη φορά, μέχρι νεαρόκοσμο με σικάτες ντυσιματιές στο apre του γραφείου ή το pre των ποτών τους, αλλά και βετεράνους που παραπονιούνται για την ένταση της μουσικής, αλλά μιλούν άπταιστα την ιταλική – όχι τη γλώσσα, την κουζίνα.  Τους κατοίκους της περιοχής, δηλαδή, που αντί να κυνηγούν τα μοδάτα φασαριόζικα spot, μάλλον ψάχνουν τρόπους να τα αποφύγουν, καταφεύγοντας σε στέκια που αποπνέουν ηρεμία κι οικειότητα.

Αυτήν ακριβώς την αύρα βρίσκουν στο "Luma", ενώ αυτήν την οικειότητα εκπέμπει και το μενού που επιμελείται ο executive chef Κώστας Καρακώστας και εκτελεί ο σεφ Γιώργος Τσιλιγιάννης στην κουζίνα, με πιάτα κλασικά κι αγαπησιάρικα, τσιμπημένα με μερικές πρέζες νεοτερισμού εδώ κι εκεί, ίσα – ίσα για να προσθέσουν ίντριγκα, χωρίς να ξενίσουν κανέναν.

Το μοσχαρίσιο καρπάτσιο, για παράδειγμα, που έρχεται με αφράτο δάγκωμα στο λεπτοκομμένο κρεατάκι του, γαρνίρεται με sticks πατάτας και μαγιονέζα λεμονιού. Απ’ αυτά τα δύο στοιχεία αποκτά παιχνιδιάρικο δάγκωμα και τσιμπητή οξύτητα, έστω κι αν του λείπει φυσική δροσιά που θα πρόσθετε λίγη παραπάνω γαλαντομία στη ρόκα. Το σφιχτό χέρι στα κηπευτικά μας προβλημάτισε και στην καπονάτα, που περιγράφεται ως "σιγομαγειρεμένη μελιτζάνα με ντοματίνια" στο μενού, έφτασε όμως στο τραπέζι μας με ένα, άντε δύο ντοματίνια το πολύ, λεπτοκομμένα σε ροδέλες, που δεν έφταναν για να φρεσκάρουν τη μελιτζάνα — νόστιμη και μελωμένη μεν, αλλά βαριά, έτσι όπως ξάπλωνε σχεδόν μόνη της στο πιάτο.

Η πίτσα, που ακολουθεί το μοτίβο της ναπολετάνικης σχολής στο ζυμαράκι και σκεπάζεται με προσεγμένα toppings, είναι ένα από τα σουξέ του "Luma", όπως διαπιστώσαμε παρατηρώντας τους αφράτους ζυμαρόδισκους να βγαίνουν κατά ριπάς από τον ξυλόφουρνο και να προσγειώνονται σε όλα τα τραπέζια ανεξαιρέτως. Ίσως αυτή η δημοφιλία να είναι κι η αδυναμία της, όμως, μια που σ’ αυτήν που έφτασε στο δικό μας τραπέζι (με μορταδέλα, fior di latte και πέστο φιστικιού), το ψήσιμο ήταν κομμάτι βιαστικό, αδικώντας έτσι το ανάλαφρο ζυμάρι, που δεν κατάφερε να δείξει τη μαστιχωτή του υφή, αλλά και τη μορταδέλα, που δεν είχε προλάβει να ιδρώσει αρκετά για να βγάλει στην επιφάνεια τα λιχούδικα λιπάκια της.

Πάντως τα ζυμαρικά, που παρασκευάζονται φρέσκα κι επί τόπου, ήταν το σημείο στο οποίο η κουζίνα έδειξε την πραγματική της δυναμική, με ολόσωστο al dente και ωραίο δέσιμο στη σάλτσα, τόσο στα spaghetti alla chittara με caccio e peppe (που θα σήκωνε λίγη ακόμη ένταση στα πιπέρια), όσο και στα paccheri carbonara, με την κρέμα αυγού να δίνει umami στρογγυλάδα στην εκφραστική σάλτσα (αν και το γκουαντσιάλε θα ήταν πιο χυμώδες με πιο προσεκτική διαχείριση).

Στα κυρίως, που περιλαμβάνουν ταλιάτες από Black Angus ή Secreto Iberico, φιλέτο από φαγκρί και ψητό κοτόπουλο, εστιάσαμε στην ιταλικότερη των επιλογών: την Cotoletta alla Milanese. Με νόστιμο και αφράτο το κρέας, τυλιγμένο από τραγανή, ελαφριά και γευστική κρούστα, μπορεί να μην είναι το τελειότερο δείγμα του είδους τεχνικά (η κρούστα είχε ξεκολλήσει απ’ το κρέας, το φιλέτο ήταν κομμάτι στεγνό), είχε "ψυχή" και χαρακτήρα, αντανακλώντας, σε γενικές γραμμές, τη συνολική η εντύπωση που σου αφήνει το φαγητό στο "Luma": όχι τέλειο, αλλά με γούστο και θετική αύρα.

Όπως και η τιραμισού με την οποία δώσαμε φινάλε: δεν σε έκανε να αναφωνήσεις "mamma mia!", αλλά έδωσε ένα ταιριαστό, αέρινό και καθωσπρέπει κλείσιμο σ’ αυτήν την πρώτη γνωριμία μας με το "Luma".

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 10/07.

LUMA, Φερεκύδου 2, Παγκράτι, 210 7524092. Ωράριο λειτουργίας: Δευ. – Σαβ: 3μμ – 12πμ, Κυρ.: 1μμ – 12πμ Τιμή: €30 – 45 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους. Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι.