Ακόμα και να μη μένεις εδώ, ο περίπατος πλάι στη χαρισματική πισίνα του "W Costa Navarino" είναι αρκετός για να σε βάλει σε mood διακοπών και να αισθανθείς την καρδιά σου να ανοίγει. Στο τέρμα του, εκεί πια που τα πόδια σου βυθίζονται στην πλατιά αμμουδιά και η θάλασσα γεμίζει το μάτι ως το βάθος του ορίζοντα, το εστιατόριο "Parelia" αποτελεί το πιο ζωντανό σημείο του resort.
Ο χώρος του, με μια άνετη σάλα σε γήινες αποχρώσεις για τα μεσημέρια και έξω, με μια κομψή open air διαμόρφωση σε lounge ύφος ό,τι πρέπει για να ρουφήξεις τα μαγικά ηλιοβασιλέματα της Μεσσηνίας, παραμένει όπως περίπου τον θυμάμαι από την προ διετίας επίσκεψή μου στο ξενοδοχείο.
Εκείνη όμως που έχει αλλάξει εντελώς και μου προσφέρει την αφορμή για να επιστρέψω είναι η γεύση του, μια και από φέτος την δημιουργεί ο πολύ ταλαντούχος σεφ Νίκος Μπίλλης, που χειροκροτούσαμε για χρόνια στο πλευρό του σπουδαίου Έκτορα Μποτρίνι. Σε αυτήν την πρώτο solo εμφάνιση και αναλαμβάνοντας παράλληλα χρέη executive chef σε ολόκληρο το ξενοδοχείο, χαράσσει για το "Parelia" πλεύση θαλασσινή με μοντέρνο ελληνικό ταμπεραμέντο.
Μια αναγνωριστική ματιά στον κατάλογο σου ανοίγει την όρεξη πηγαίνοντας από διάφορα classics της ψαροταβέρνας προς τα πανταχού παρόντα ωμά, ποντάρει για τη συνέχεια σε ζυμαρικά με άρωμα θάλασσας ή ολόκληρο ψάρι στη σχάρα και σου κεντρίζει το ενδιαφέρον με ορισμένες συνταγές και κυρίως πρώτες ύλες της περιοχής που ο σεφ συγκέντρωσε ύστερα από έρευνα δίνοντας στις προτάσεις του τοπικό χρώμα.
Με αυτό λοιπόν κατά νου, ακουμπά πρώτη στο τραπέζι μια ντοματοσαλάτα φτιαγμένη με αυτό το εξαιρετικό γλυπτό της φύσης που είναι η χοντροκατσαρή ντομάτα της Μεσσηνίας και σίγουρα θα εντυπωσιάσει όσους δεν έχει τύχει να βρεθούν στην ξακουστή λαϊκή αγορά της Καλαμάτας ή σε κάποιες καλές ταβέρνες της πόλης.
Βουτυράτη φέτα που προμηθεύεται από το χωριό Καπανάκι και καλό ελαιόλαδο ολοκληρώνουν αυτήν την πανδαισία του ελληνικού καλοκαιριού. Η ψαρόσουπα του, με κολάρα σφυρίδας, σπόρους κύμινου και γλυκάνισο είναι ένα υγρό και τρυφερό βελούδο με εξαίσιο χύλωμα.
Άλλοτε πιο έντονα άλλοτε πιο διακριτικά, η δημιουργική διάθεση υπάρχει και δίνει ανάμεσα σε άλλα έναν εξαιρετικό ταραμά με πούδρα από κρίταμο και σπανάκι, τριμμένο αυγοτάραχο και φλούδες εσπεριδοειδών, απόλυτα τεχνικό και φίνο, με πολλά επίπεδα γεύσης. Την εντοπίζω επίσης στα ωμά και ιδίως στο στρείδι του με την ατόφια γεύση θάλασσας, που υπογραμμίζεται με κομψή οξύτητα και υφές από πράσινο μήλο, σπαράγγι και αγγούρι. Στο ελαφρύ ταρτάρ γαρίδας με φράουλα και σάλτσα από τα κοράλια της επιλέγει να φωτίσει και να τονίσει τη γλυκιά της υπόσταση συνδυάζοντας υλικά με γευστική συνάφεια.
Ακόμα όμως και στις πιο "απλές" του στιγμές, ο σεφ φροντίζει να φινίρει τις λεπτομέρειες και να εξάπτει το ενδιαφέρον. Περνά για παράδειγμα τα βλίτα τόσο όσο από τη φωτιά για να αποκτήσουν καπνιστή χροιά χωρίς να αρπάξουν και τα παντρεύει με τυρί άρμη-δυναμίτης που δροσίζει με τριμμένη ντομάτα ή βαφτίζει τους ορφανούς και πολύ αρωματικούς σεσκουλοντολμάδες του σε φίνα σάλτσα σέσκουλου που θυμίζει μπερμπλάν. Το καπέλο μου βγάζω ωστόσο στον κατακόκκινο μινιμαλισμό της γαρίδας Μάνης, που ο Μπίλλης ψήνει αριστοτεχνικά σε καυτό αλάτι και κολακεύει τη χάρη της κατά τέτοιον τρόπο που την κάνει να θυμίζει αστακό.
Σε εντελώς άλλο ύφος, το χταπόδι στιφάδο περασμένο εναλλάξ με κοκκάρια και πανσέτα σε βέργες για σουβλάκι επιχειρεί μια έξυπνη εκδοχή ενός μαγειρευτού φαγητού στη φωτιά με στοιχεία surf’n’turf που καταλήγει όμως εντέλει σε ένα μάλλον φλύαρο πιάτο, που συνοδεύεται επιπλέον από πληθωρικό ροδίτικο πιταρούδι (κολοκυθοκεφτές) γαρνιρισμένο με κρέμα στιφάδο και γιαούρτι. Αν αγαπάτε την παντρειά της θάλασσας με στοιχεία της στεριάς, καλύτερα να τιμήσετε το χυμώδες φιλέτο σφυρίδας με ασπρομύτικα φασόλια Λήμνου, μυρωδικά και αυγοτάραχο που σερβίρεται ανάλαφρα σε έναν αραιό ζωμό από το ίδιο ψάρι με σαφράν και ελαιόλαδο.
H λευκής αντίληψης seafood pasta με κυδώνια, γυαλιστερές, αχοιβάδες και σχεδόν ωμή κόκκινη γαρίδα σε μακρόστενο σκεύος τύπου γόνδολα, μας οδήγησε σε φινάλε εξαιρετικό με όλα τα στοιχεία πολύ εκφραστικά να δημιουργούν την αίσθηση βουτιάς στη θάλασσα που δεν πρέπει να χάσετε. Το γλυκό φινάλε ξεδιπλώνεται γενναιόδωρα μέσα από προτάσεις σε μοντέρνο ελληνικό ύφος. Από τα πιο πολύπλοκα και βαριά "αραχίδα", "προζύμι" και τον αποδομημένο μπακλαβά, θα προτιμήσω ωστόσο την εκμοντερνισμένη εκδοχή της μανιάτικης γαλατόπιτας που ταιριάζει περισσότερο στην ελαφράδα του ελληνικού μας καλοκαιριού. Σέρβις πρόθυμο κι ευγενικό, ενημερωμένη λίστα κρασιών αλλά και κοκτέιλ.
Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 26/5.
PARELIA Ξεν. "W Costa Navarino", Πύλος, 2723098000. Ωράριο λειτουργίας: Απρ. – Οκτ., καθημ., μεσημ. – βρ. Τιμή: € 50 – 80 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Ναι.
