Mια σπουδαία τζαζ τραγουδίστρια, συγκρίσιμη με την Chris Connor ή την Helen Merrill – σε μια επανέκδοση από εκείνη την εποχή που το επιβεβαιώνει.
Θυμάμαι, προ ετών, είχα διαβάσει σ’ ένα δημοσίευμα πως τα μεγάλα ονόματα στο φεστιβάλ τζαζ της Αντίμπ το 1963 ήταν ο Miles Davis και η Νάνα Μούσχουρη. Για τον Miles μπορούσα να το καταλάβω – εκεί είχε ηχογραφηθεί ο δίσκος του “Live in Europe”. Για τη Νάνα όμως; Ήταν τόσο σημαντική για ένα καθαρό τζαζ φεστιβάλ εκείνη την εποχή; Όμως, όντως η Νάνα Μούσχουρη ήταν ήδη μια σπουδαία τζαζ τραγουδίστρια, συγκρίσιμη με την Chris Connor ή την Helen Merrill – και η επανέκδοση αυτού του δίσκου, από εκείνη την εποχή, το επιβεβαιώνει. Εδώ η Νάνα Μούσχουρη τραγουδάει κλασικά στάνταρντς της τζαζ – κυρίως μετα-swing μπαλάντες – σε μια παραγωγή του Quincy Jones του 1962, με μια ωραία ορχήστρα του Torrie Zito, με υπέροχο ήχο (από τον Phil Ramone) και εξαιρετική ερμηνεία από την ίδια. Οι ενορχηστρώσεις έχουν γίνει από τον Zito, τον Al Cohn και τον Charles Albertine και είναι στα υψηλά στάνταρντς παραγωγής που χαρακτηρίζουν μια εταιρία σαν την Mercury εκείνη την εποχή. Το άλμπουμ αυτό κυκλοφόρησε με τίτλο “The Girl from Greece Sings”, μόνο για τις ΗΠΑ και με εντελώς διαφορετικό εξώφυλλο καθώς ήταν φτιαγμένο για να συστήσει τη Νάνα στο αμερικάνικο κοινό, πράγμα που το έκανε θαυμάσια με το εκπληκτικό touch του Quincy. Το άλμπουμ κυκλοφόρησε και στην Ευρώπη με τον τίτλο “Nana Mouskouri in New York” από την Fontana – και έγινε CD στο γύρισμα του αιώνα. Τώρα όμως, αυτή η ελληνική έκδοση – σε βινύλιο και CD – έρχεται για να τονίσει ακόμα περισσότερο την αξία του καθώς ακούμε τη Νάνα σε ένα ρεπερτόριο πιο ειδικού ενδιαφέροντος – και όχι σ’ αυτό που την ξέρουμε – στο οποίο αποδίδει εκπληκτικά. Δεν ξέρω αν αυτός είναι ο καλύτερος δίσκος της Μούσχουρη – ξέρω όμως ότι είναι ο δίσκος της που θα ακούω πιο πολύ ΤΩΡΑ. (Mercury/Minos-EMI/Universal)
