Κώστας Μακεδόνας: Δικαιούμαστε και οι τραγουδιστές να κάνουμε καμιά «κωλοτούμπα»!

Ο Κώστας Μακεδόνας δίνει την μεγάλη του καλοκαιρινή συναυλία στο Θέατρο Πέτρας στην Πετρούπολη την Τρίτη 19 Ιουλίου - με πολλές συμμετοχές φίλων του καλλιτεχνών. Ανάμεσα στις υποχρεώσεις ενός πολύ φορτωμένου προγράμματος (πτήσεων κ.λπ.) βρήκαμε κάποια στιγμή να μιλήσουμε μαζί του.

Ο Κώστας Μακεδόνας έχει μια σημαντική πορεία στο ελληνικό τραγούδι που κοντεύει να καλύψει τρεις δεκαετίες. Η συνεργασία του με σπουδαίους συνθέτες έχει δώσει στο σύγχρονο τραγούδι μας χαρακτηριστικές ερμηνείες του και τραγούδια που ξεχωρίζουν μέσα από αυτές. Στη συναυλία της 19ης Ιουλίου θα ακούσουμε κομμάτια από όλη τη δισκογραφία του Κώστα Μακεδόνα - συμπεριλαμβανομένων και αυτών του τελευταίου του δίσκου με τίτλο "Δεν σου ανήκω". Και βέβαια επιτυχίες όπως «Ποδήλατο», «Λίζα», «Μόνο μια φορά», «Αντικριστά» και «Μαργαριτάρια» ή λαϊκά όπως «Στον Λευκό τον Πύργο», «Ένα βράδυ που 'βρεχε», «Ο πιο καλός ο μαθητής» αλλά και μοναδικά ντουέτα με τους καλεσμένους του...

Ο Κώστας Μακεδόνας ήταν έτοιμος να πετάξει για Βαρκελώνη. Τον ρώτησα για το πρόγραμμα των πτήσεών του - όμως δεν ήταν διατεθειμένος να μου μιλήσει γι' αυτό!

Μπορούμε να μιλήσουμε για το πρόγραμμα των πτήσεών σου στο τραγούδι;

Επίσημα, οι πτήσεις μου στο ελληνικό τραγούδι διαρκούν εδώ και 27 χρόνια. Νομίζω ότι όλες μου οι «πτήσεις» σ’ αυτό το διάστημα ήταν καλές. Γενικά όλη αυτή τη διαδρομή, όλα αυτά τα χρόνια, τη χάρηκα. Δεν είχα προβλήματα συνεργασίας ούτε βίωσα άσχημες καταστάσεις – ελάχιστα ίσως πράγματα που πέρασαν και δεν με ακούμπησαν. Είχα την τύχη να συνεργαστώ με πάρα πολλούς και σημαντικούς και για μένα ήταν η πορεία αυτή ένα τεράστιο σχολείο και ένα τεράστιο δώρο. Πολύ μεγάλη τύχη να μπορέσω να δουλέψω με τόσους σημαντικούς δημιουργούς και τραγουδιστές.

Αυτό που σε διακρίνει γενικά είναι μια σταθερή πορεία και εξελικτική γραμμή. Νομίζω πως είναι καλό να κρατάς μια σταθερή πορεία και να μην αλλάζεις πολύ – αν και οι αλλαγές, γενικά, είναι καλό πράγμα και πολύ χρήσιμες. Δικαιούμαστε και οι τραγουδιστές να κάνουμε καμιά «κωλοτούμπα»! Δεν είναι μόνο προνόμιο των πολιτικών!

Σε ποια «σχολή» τραγουδιού θα έλεγες ότι ανήκεις; Θεωρώ ότι είμαι λαϊκός τραγουδιστής, με την κανονική έννοια του όρου – όχι την παρεξηγημένη, που θεωρούν λαϊκούς αυτούς των νυχτερινών κέντρων και της μεγάλης πίστας. Αυτό το στίγμα είχε δοθεί και εξαρχής – ήταν κάτι που το οριοθέτησε ο Σταμάτης Κραουνάκης όταν πρωτοβγήκα στη δουλειά. Έγραψε στον πρώτο μου δίσκο «τραγουδάει ο νέος λαϊκός τραγουδιστής Κώστας Μακεδόνας».

Η συναυλία σου δείχνει να έχει έναν χαρακτήρα γιορτής.

Δεν γιορτάζω κάτι – απλά το γεγονός ότι έρχονται τόσοι φίλοι και συνάδελφοι που υποδέχθηκαν με πολλή άνεση και χαρά την πρόσκλησή μου να είμαστε εκείνο το βράδυ μαζί, μετατρέπει όλη αυτή την εκδήλωση σε γιορτή! Είναι η Πίτσα Παπαδοπούλου, η Μελίνα Ασλανίδου, ο Δημήτρης Σταρόβας, η Ζωή Παπαδοπούλου, ο Κρατερός Κατσούλης, ο Γιώργος Θεοφάνους και δύο κορίτσια που είναι καινούρια στη δουλειά: η Βασιλική Στεφάνου και η Σουσάνα Τρυφιάτη. Eίναι πολύ καλό να έρχονται και δυο νέοι άνθρωποι μέσα σε μια τέτοια ομάδα. Έτσι, απέκτησε για μένα ξαφνικά αυτή η συναυλία εορταστικό χαρακτήρα!

Η τελευταία φορά που σε είδα να τραγουδάς ήταν με τους Άγαμους Θύτες.

Ήταν πολύ ωραία η σεζόν με τους Άγαμους Θύτες. Ήταν ωραία παράσταση, με ωραίες ισορροπίες. Όλη η παρέα ήταν εντελώς ακομπλεξάριστη – χωρίς να μας νοιάζει ποιος βγαίνει, πως βγαίνει, τι λέει, πως τα λέει... δεν ασχολήθηκε κανένας με όλο αυτό. Αφήσαμε τον Ιεροκλή να λειτουργήσει όπως είχε ονειρευτεί να κάνει την παράσταση και κανείς δεν βρέθηκε να δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα. Ήταν μαγική η παρέα μας. Η ιστορία αυτή ολοκληρώνεται στις 20 Ιουλίου στην Πτολεμαϊδα – είναι μια παράσταση με φιλανθρωπικό χαρακτήρα, για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες. Με στενοχωρεί που κλείνει αυτός ο κύκλος αλλά νομίζω πως θα ξανασυνεργαστούμε ανάλογα τα επόμενα χρόνια. Δεν γίνεται να μην ξανακάνουμε πράγματα μαζί!

Πως βιώνεις την σημερινή κατάσταση στον χώρο του τραγουδιού;

Μια αγωνία υπάρχει που δεν έχει να κάνει μόνο με το τραγούδι αλλά με το ό,τι ζούμε. Δεν ξέρουμε τι γίνεται, τι θα κάνουμε, πως θα εξελιχθούν τα πράγματα, πως θα ξημερώσει η επόμενη μέρα. Η αγωνία δεν είναι καλός σύμβουλος – στη ζωή ή στη δουλειά αυτή.

Η αγωνία αυτή δεν θα μπορούσε να επηρεάσει θετικά την δημιουργικότητα;

Περίμενα πως θα την επηρέαζε θετικά και έλεγα πως μέσα από τα δύσκολα θα γεννηθούν πάλι σημαντικά πράγματα, όπως έγινε στο παρελθόν. Τα πιο σπουδαία πράγματα στη μουσική μας κληρονομιά γεννήθηκαν μέσα από πολύ δύσκολες συνθήκες. Ήλπιζα ότι κάτι τέτοιο θα επαναλαμβανόταν και ότι θα έχουμε σημαντικά έργα – όχι μόνο τραγούδια. Δεν έχει γίνει κάτι – μπορεί όμως να ξεπεταχτεί! Ένας φίλος μου είπε επ’ αυτού «είναι νωρίς ακόμα»! Πράγμα που σημαίνει πως έχουμε να δούμε πράγματα μπροστά μας – από όποια πλευρά και αν το δει κανείς, θετική ή αρνητική! Μάλλον έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, και πολύ κουπί να τραβήξουμε.

Ετοιμάζεις κάτι καινούριο δισκογραφικά; Έχεις κάτι στο μυαλό σου;

Δισκογραφικά δεν έχω ξεκινήσει κάτι. Σίγουρα, επειδή κάποια στιγμή θα ξεκινήσω ξανά τις παραστάσεις που έκανα στον «Ρυθμό» με το αφιέρωμα στην μελοποιημένη ποίηση – σε άλλους χώρους και σε μεγαλύτερη κλίμακα γιατί ήταν πολύ επιτυχημένη δουλειά – στόχος μου είναι, επειδή τα έχω ηχογραφήσει αυτά τα τραγούδια, να τα συγκεντρώσω σε ένα CD.