Μια σύντομη ανασκόπηση της χρονιάς που φεύγει με μουσικούς όρους. Οι συναυλίες και τα live που ξεχώρισαν και έμειναν στη μνήμη μας για το 2015. Μορφές και ήχοι που μένουν σημαντικοί μέσα στον χρόνο. Ευκαιρία να θυμηθούμε, να ανοίξουμε την ατζέντα, να αναπολήσουμε και να ζυγίσουμε.
Το 2015 ήταν μια (στην καλύτερη περίπτωση) «περίεργη» χρονιά. Δύσκολη και αφύσικη, μέσα στην αβεβαιότητα και στην ασυναρτησία, δεν επέτρεψε κάποια φυσική ροή των πραγμάτων. Εντούτοις, παρά τις δυσκολίες και τα capital controls, η συναυλιακή δραστηριότητα της χρονιάς πήγε μάλλον καλά. Έγιναν, βέβαια, ακυρώσεις και ματαιώσεις, ενώ σε μερικές περιπτώσεις τα αποτελέσματα από οικονομικής πλευράς δεν ήταν τα ποθούμενα, όμως αυτό είναι αναμενόμενο. Παρά ταύτα, οι αίθουσες (πάσης φύσεως) και οι χώροι (υπαίθριοι ή μη) είχαν αξιόλογη πληρότητα – και αυτό όχι μόνον εκεί που το εισιτήριο ήταν χαμηλό.
Το popular event του 2015 παραμένει η εκπληκτική παρουσία του Ρόμπι Ουίλιαμς στο Rockwave. Επίσης, το hype που προηγήθηκε επί μήνες για τη Σάρον Κόβακς απέδωσε τα μέγιστα, με αποτέλεσμα να την ξαναδούμε μήνες αργότερα.
Εδώ, βέβαια, δεν θα κάνουμε μια πλήρη καταγραφή της συναυλιακής κίνησης της χρονιάς· θα σταθούμε εκεί όπου η μνήμη επιμένει. Και από αυτή την άποψη, το popular event του 2015 παραμένει η εκπληκτική παρουσία του Ρόμπι Ουίλιαμς στο Rockwave. Επίσης, το hype που προηγήθηκε επί μήνες για τη Σάρον Κόβακς απέδωσε τα μέγιστα, με αποτέλεσμα να την ξαναδούμε μήνες αργότερα. Όμως και τα άλλα ονόματα του Rockwave (οι Black Keys και οι Black Angels) στέκονται ψηλά. Είδαμε –και χαρήκαμε– από τους παλιούς μας ήρωες τον Θέρστον Μουρ στο «Fuzz» και τον Ντέιβιντ Μάρεϊ στο «Half Note» και επιβεβαιώσαμε πως τα avant ’80s καλά κρατούν. Και μετά, ο Ντέιβ Χόλαντ με το γκρουπ Prism μάς ξύπνησε στη Στέγη ηλεκτρικές μνήμες του Μάιλς Ντέιβις.
Ο Κ.Γ. Στόουνκινγκ παραμένει ιδιάζουσα περίπτωση – το ίδιο όμως ιδιάζων είναι και ο Ρούφους Γουεϊνράιτ, του οποίου η συναυλία στο Ηρώδειο δεν θεωρήθηκε ιδιαίτερα πετυχημένη – είχε όμως τις στιγμές της. Η Μπεθ Χαρτ στην Τεχνόπολη απέδειξε πως κινείται στη heart της σύγχρονης Americana. Και, πιο πρόσφατα, οι Calexico μάς θύμισαν πως η πορεία τους έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Οι «Τρίτες παράλληλες» στο θέατρο Πόρτα δημιούργησαν πέρυσι μια ιδιαίτερα δημοφιλή κατάσταση με out και classical μουσικές – και συνεχίζουν φέτος. Όμως και οι καλοκαιρινές νύχτες στη Βουλιαγμένη (στη Λίμνη) έφτιαξαν μια ξεχωριστή παράδοση.
Οι «Τρίτες παράλληλες» στο θέατρο Πόρτα δημιούργησαν πέρυσι μια ιδιαίτερα δημοφιλή κατάσταση με out και classical μουσικές – και συνεχίζουν φέτος. Όμως και οι καλοκαιρινές νύχτες στη Βουλιαγμένη (στη Λίμνη) έφτιαξαν μια ξεχωριστή παράδοση. Όσο για τον Κήπο του Μεγάρου είναι πια θεσμός και must καλοκαιρινό μουσικό joint. Βλέποντας κάποιες ιδιαίτερες συναυλιακές στιγμές, θα σταθούμε στα live για τον Θάνο Ανεστόπουλο στην Τεχνόπολη (με Διάφανα Κρίνα, Last Drive και Αλκίνοο Ιωαννίδη), στο μιούζικαλ «Kiss Me Kate» του Κόουλ Πόρτερ που είδαμε με την Καμεράτα στο Ηρώδειο, σε δύο ιδιαίτερα προσωπικές συναυλίες του Νίκου Ξυδάκη στο Μικρό Παλλάς (με συμμετοχή της Ελευθερίας Αρβανιτάκη), στη συναυλία της Ελευθερίας στους Βράχους, στο μουσικό πορτρέτο της Βάσως Αλλαγιάννη στο Μπάντμιντον, ενώ, από τα τόσα αφιερώματα στα 90χρονα του Μίκη Θεοδωράκη, ξεχωρίσαμε το συμφωνικό που του έκανε η Λυρική Σκηνή. Εξαίσια μουσική…
Η πρόσφατη συναυλία με έργα Χατζιδάκι στο Μέγαρο («Blue» και «Χαμόγελο της Τζοκόντας»), όπως και η συναυλία του Αλεξάντρ Ντεσπλά υπήρξαν από τις πιο σημαντικές στιγμές. Επίσης, στο πλαίσιο ενός tour διαρκείας, ξεχώρισαν και ξεχωρίζουν η Μποφίλιου, η Ζουγανέλη, ο Δεληβοριάς και, φυσικά, ο Χαρούλης. Και αν θέλουμε να μιλήσουμε για ένα πρόσωπο που, με εκκίνηση έναν σπουδαίο δίσκο, οργώνει Ελλάδα και εξωτερικό, αυτό είναι η Γεωργία Νταγάκη. Όσο για το 2016, θα δείξει…
Τρείς ξεχωριστοί δίσκοι
Julia Holter
«Have You in My Wilderness»
Μελωδική pop δυναμική σε ηλεκτρονικές βάσεις που αγγίζουν προχωρημένες και αντισυμβατικές μεθόδους μουσικής γραφής.
Kamasi Washington
«The Epic»
Επικό δισκογραφικό ντεμπούτο ενός σαξοφωνίστα με «ολιστική» jazz αντίληψη. Mετα-Κολτρέιν τζαζική εξέλιξη συμπυκνωμένη σε ένα εκτενές έργο.
Δημήτρης Μυστακίδης
«Εσπεράντο»
Πανστιλιστική «λαϊκή» κιθάρα, που εκτείνεται σε κάθε swingin’ μουσική έννοια ρεμπέτικου και λαϊκού. Με την αφρόκρεμα του ελληνικού τραγουδιού.
