A Place to Bury Strangers. Είναι σπεσιαλίστες στο να παράγουν όμορφο θόρυβο! Δίνουν ιδιαίτερο mood και βάθος στις μουσικές τους. Φτιάχνουν επιβλητικές ατμόσφαιρες και γίνονται αρκετά «ενοχλητικοί». Ιδιαίτερα στα live – όπως αυτό στο “Gagarin 205” στις 7/11.
Grooms. Πετάλια και αναδράσεις φτιάχνουν μια ισχυρή βάση πάνω στην οποία με αρκετή ρομαντική – και παλαιοrock – διάθεση το γκρουπ από το Μπρούκλιν χτίζει μια ιδιαίτερα συγκινητική ηλεκτροψυχεδέλεια. Ανοίγουν ιδανικά την συναυλία των A Place to Bury Strangers.
Mono. Αυτοί οι σχεδόν «κλασικοί» Ιάπωνες post-rockers «σκηνοθετούν» με τους κιθαρισμούς τους ηχητικά φιλμ που ο ακροατής καλείται να αποκρυπτογραφήσει και, φυσικά, να απολαύσει σε μέγιστους βαθμούς και κλίμακες. Modern composers χωρίς ανάγκη ταξινόμησης – που παίζουν στο “Fuzz” (8/11).
Ocean. Συμπληρωματικά – αλλά και αντιθετικά – η σκληρομεταλλική ομάδα με την γερμανική «σφραγίδα» αλλά με την πολυεθνική ευελιξία φτιάχνει το κοινό της έδαφος με τους Mono και δισκογραφικά. Η βάση είναι το “Transcendental” που θα γευθούμε επαρκώς στο “Fuzz”.
