Εννέα όπερες, μία οπερέτα, μία όπερα για παιδιά, μπαλέτο και η αίσθηση ότι η Εθνική Λυρική Σκηνή πατάει γερά στην ιστορική της βάση για να εκτιναχθεί σε νέους χώρους και διαφορετικά τοπία στο μέλλον. Για το παρόν, ένα μεστό, δοκιμασμένο, ωραίο πρόγραμμα.
Φέτος ένας ιστορικός κύκλος φτάνει στο τέλος του, καθώς είναι η τελευταία σεζόν που η Εθνική Λυρική Σκηνή έχει ως έδρα της το θέατρο Ολύμπια της οδού Ακαδημίας, όπου λειτούργησε από το 1944 ως σήμερα – με ένα διάλειμμα τριών ετών στη δεκαετία του ’50. Προτού, λοιπόν, μετακινηθεί στις καινούργιες εγκαταστάσεις της στο Κέντρο Πολιτισμού - Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», η Λυρική επικεντρώνεται στην πλούσια ιστορία της και κάνει τις φετινές της επιλογές με βάση τα πιο δημοφιλή έργα που ανέβασε σ’ αυτή την περίοδο των 71 χρόνων στο κέντρο της Αθήνας, σφραγίζοντας έτσι την πολιτιστική ταυτότητα της μεταπολεμικής μας κοινωνίας.
Όλα αυτά τα χρόνια, σε 37 σεζόν, ανέβηκαν η «Madama Butterfly» του Πουτσίνι, ο «Κουρέας της Σεβίλλης» του Ροσίνι και ο «Ριγολέττος» του Βέρντι, ενώ ο «Βαφτιστικός» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη έχει παρουσιαστεί σε 33 καλλιτεχνικές περιόδους και η «Μποέμ» του Πουτσίνι σε 31. Πρόκειται για έργα με περίοπτη θέση και αποτελούν τον κορμό του προγράμματος της Λυρικής αυτήν τη σεζόν.
Βάζοντας τα πράγματα σε μια σειρά, ο «Μαγικός αυλός» του Μότσαρτ ανοίγει τον οπερατικό κύκλο της Λυρικής στις 23 Οκτωβρίου. Ένα κλασικό, συμβολικό έργο, με ποικίλα επίπεδα και προεκτάσεις – ιδανική εισαγωγή στον κόσμο της όπερας. Σκηνοθετεί ο Αρνό Μπερνάρ και διευθύνουν οι Γιώργος Πέτρου και Μιχάλης Οικονόμου. Στις 13 Νοεμβρίου η όπερα πάει Μέγαρο με το έργο του Μπελίνι «Καπουλέτοι και Μοντέκοι» (μια εκδοχή του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας). Και αυτό το αριστουργηματικό μπελκάντο είναι σκηνοθετημένο από τον Αρνό Μπερνάρ, σε μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού και σε συμπαραγωγή με την Αρένα της Βερόνα και το θέατρο La Fenice της Βενετίας. Η «Μποέμ» του Πουτσίνι είναι ένα προ-χριστουγεννιάτικο must για τα περισσότερα λυρικά θέατρα του κόσμου. Έτσι και εδώ, έρχεται για επτά παραστάσεις από τις 10 Δεκεμβρίου, βασισμένη σε σκηνοθεσία της Λίνα Βερτμίλερ και σε διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη.
Το 2016 ανοίγει οπερατικά με τη «Madama Butterfly» – αυτή ήταν και η πρώτη όπερα που ανέβασε το 1940 η νεοϊδρυθείσα τότε Λυρική. Η δημοφιλέστατη αυτή όπερα του Πουτσίνι παρουσιάζεται στο Μέγαρο από 17 Ιανουαρίου, σκηνοθετημένη από τον Νίκο Σ. Πετρόπουλο και σε μουσική διεύθυνση των Λουίς Φερνάντο Μαλέιρο και Ηλία Βουδούρη. Μετά, στις 13 Φεβρουαρίου, επιστροφή της πιο διάσημης ιταλικής κωμικής όπερας, που δεν είναι άλλη από τον «Κουρέα της Σεβίλλης» του Ροσίνι. Πρόκειται για νέα παραγωγή, σκηνοθετημένη από τον Francesco Micheli. Διευθύνει ο Μίλτος Λογιάδης και ο Κωνσταντίνος Δημηνάκης. Σειρά, κατόπιν, έχει ο «Ριγολέττος» του Βέρντι, τοποθετημένος χρονικά στη φασιστική Ιταλία λίγο πριν από τον πόλεμο, σκηνοθετημένος από τον Νίκο Σ. Πετρόπουλο και με μαέστρο τον Ηλία Βουδούρη.
Η αριστουργηματική «Φόνισσα» του Γιώργου Κουμεντάκη επιστρέφει στο Μέγαρο από 15 Απριλίου. Για μια ακόμη φορά θα νιώσουμε σε όλες του τις παραμέτρους ένα σύγχρονο μουσικό δράμα που προσφέρει νέες αισθητικές κατευθύνσεις και διεξόδους στην τέχνη και στη γραφή της όπερας. Η σκηνοθεσία είναι του Αλέξανδρου Ευκλείδη και η μουσική διεύθυνση του Βασίλη Χριστόπουλου.
Κάπου εκεί έρχεται το καλοκαίρι και πιάνουμε θέσεις στο Ηρώδειο. Για τον Ιούνιο είναι προγραμματισμένη η «Αΐντα» του Βέρντι σε διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη και του Ηλία Βουδούρη, ενώ τον Ιούλιο έρχεται η «Κάρμεν» του Μπιζέ. Είναι η παραγωγή που αναβλήθηκε το καλοκαίρι που μας πέρασε – σε σκηνοθεσία Stephen Langridge και μουσική διεύθυνση Λουκά Καρυτινού.
Το all time classic της ελληνικής οπερέτας, ο «Βαφτιστικός» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, είναι προγραμματισμένο για τον ερχόμενο Μάιο, ενώ κάτι πραγματικά original και ενδιαφέρον είναι η όπερα-μπαλέτο για παιδιά «Καρμενσίτας». Βασισμένη στη μουσική του Ζορζ Μπιζέ για την «Κάρμεν», η Μαρία Κουσουνή έχει δημιουργήσει/χορογραφήσει ένα έργο για τη χαρά της ζωής και τις αξίες της που απευθύνεται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας και δημοτικού. Ξεκινάει στις 22 Νοεμβρίου με πρωινές κυρίως παραστάσεις και κρατάει μέχρι και τον Απρίλιο.
Στο κομμάτι του μπαλέτου, τώρα, θα συναντήσουμε ξανά το «Ταξίδι στην αιωνιότητα» της Ελένης Καραΐνδρου και τον «Καρυοθραύστη» του Πιοτρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι (αμφότερα σε χορογραφίες του Ρενάτο Τζανέλα), όμως αυτό που έχει ιδιαίτερη σημασία είναι η προσπάθεια του διακεκριμένου χορευτή/χορογράφου Αντώνη Φωνιαδάκη να φέρει σε φυσική επαφή τον κόσμο του Μπαχ με αυτόν του Χέντελ, των δύο σημαντικότερων συνθετών του μπαρόκ που, αν και γεννήθηκαν την ίδια χρονιά και έζησαν σε κοντινές πόλεις, δεν συναντήθηκαν ποτέ. Το έργο, με τίτλο εργασίας «Links», θα παρουσιαστεί τον Απρίλιο.
