Καθώς το PlayStation Portable, το πολυτάλαντο φορητό σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης της Sony, έχει ήδη ολοκληρώσει τον τρίτο χρόνο παρουσίας του στην ελληνική αγορά και πλησιάζει τον τέταρτο στην παγκόσμια, πολλές είναι οι φωνές σκεπτικισμού που ακούγονται - τόσο από την πλευρά των μέσων ενημέρωσης, όσο και από την πλευρά των ίδιων των gamers - σχετικά με την πορεία του στο μέλλον. Αν και τεχνικά ικανότατο, με πληθώρα λειτουργιών και σε προσιτή πια τιμή, το PSP συνεχίζει να δίνει την εντύπωση της "χαμένης ευκαιρίας", του προϊόντος που "δεν έχει βρει ακόμη το κοινό του" και του φορμά που δεν έχει αξιοποιηθεί όσο του άρμοζε - και όχι μόνο επειδή στον τομέα των πωλήσεων έχει ηττηθεί κατά κράτος από το Nintendo DS. Εσχάτως, δε, η εντύπωση αυτή έχει δυστυχώς λάβει "σάρκα και οστά", αφού όλο και περισσότερες εταιρείες δημιουργίας games απομακρύνονται από το φορητό φορμά της Sony.

Η online παρουσία του περιοδικού Edge πρόσφατα δημοσίευσε μία εκτεταμένη ανάλυση στοιχείων, σύμφωνα με την οποία η υποστήριξη των εταιρειών παραγωγής video games με νέους τίτλους για το PSP σταδιακά μειώνεται από το 2006 και έχει φτάσει ήδη σε σημείο πραγματικά ανησυχητικό. Η εικόνα που δημιουργείται από τη λίστα κυκλοφοριών οδεύοντας προς τα Χριστούγεννα - μόλις 20 τίτλοι συνολικά και μόνο ένας αποκλειστικός - είναι τόσο φτωχή, που πρακτικά αποθαρρύνει την αγορά του συστήματος αν σκοπός της απόκτησής του είναι τα games αυτά καθ' αυτά. Παραδόξως, η άποψη του Edge... συμπίπτει με αυτήν του προέδρου των Sony Worldwide Studios, του Shuhei Yoshida, ο οποίος έχει εκφράσει δημόσια και εύγλωττα την έντονη απογοήτευσή του όσον αφορά στο πώς έχουν προσεγγίσει οι ανεξάρτητες εταιρείες δημιουργίας τίτλων το συγκεκριμένο φορμά. Και όταν ένα υψηλόβαθμο στέλεχος φτάνει σε αυτό το σημείο με τις συνεργάτιδές του εταιρείες...

Η θέση της Sony για την παρούσα δυσμενή θέση στην οποία έχει περιέλθει το PSP όσον αφορά την βιβλιοθήκη των τίτλων του είναι, λίγο ως πολύ, ειλικρινής. Η ιαπωνική εταιρεία αναγνωρίζει το πρόβλημα, υπενθυμίζοντας πως αυτό που παρατηρείται σήμερα είναι η συνέπεια αποφάσεων των εταιρειών δημιουργίας τίτλων, οι οποίες πάρθηκαν πριν από 18 ή 24 μήνες. Τότε το PSP δεν είχε ακόμη αποκτήσει αξιόλογη πελατειακή βάση, το Nintendo DS σημείωνε απίστευτα καλές πωλήσεις και, ως εκ τούτου, οι εταιρείες αυτές έκριναν ότι είχε επιχειρηματικό νόημα να διοχετεύσουν τους περισσότερους πόρους τους στο δεύτερο. Εξ ου και η σημερινή κατάσταση, η οποία ίσως είναι ανατρέψιμη, ίσως και όχι - αφού και πάλι τα αποτελέσματα των όποιων μέτρων παρθούν, θα φανούν σε ενάμισι χρόνο από σήμερα.

Η παθογονία του PSP, ωστόσο, ξεκινά από πολύ νωρίτερα. Ξεκινά από τον πρώτο χρόνο διαδρομής του συστήματος, όταν η Sony ενεθάρρυνε τις εταιρείες να αναπτύξουν games οποιουδήποτε είδους γι' αυτό, χωρίς να λάβουν στα υπόψιν την φορητή του φύση - γεγονός που είχε ως άμεση συνέπεια την κυκλοφορία πάρα, μα πάρα πολλών μέτριας ποιότητας "μεταφορών" από τίτλους του PS2 και πανελάχιστων τίτλων πραγματικά φτιαγμένων για διασκέδαση... εκτός σπιτιού. Ξεκινά από την εν τέλει ανόητη προσπάθειά της Sony να επιβάλλει στην αγορά το φορμά του UMD για ταινίες, τη στιγμή που και η τιμή τους ήταν παράλογη, και η πρακτικότητά τους αμφισβητήσιμη. Ξεκινά (και) από τη δική της σχετική ατολμία να επενδύσει σε νέες δημιουργίες, games σχεδιασμένα εξ αρχής για να εκμεταλλευτούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του PSP, αντί να προσπαθεί να "περάσει" franchises των οικιακών PlayStation σε μορφή φορητή. Με αυτά ως δεδομένα, το... παράξενο είναι μάλλον το γεγονός ότι PSP κατορθώνει χρόνο με το χρόνο να διευρύνει τη βάση του κι όχι το αντίθετο.

Βεβαίως, υπάρχουν και βάσιμες "δικαιολογίες" για τη σημερινή κατάσταση στη βιβλιοθήκη του PSP. Προφανής και σημαντικότερη είναι ο υπολογίσιμος δείκτης κυκλοφορίας κλεψίτυπων αντιγράφων για όλα τα games του συστήματος: είναι εύκολο για χρήστες που χειρίζονται υπολογιστές με άνεση να "ξεκλειδώσουν" το PSP (και εύκολο για όσους δεν έχουν τέτοια γνώση, να βρουν ένα... αρμόδιο κατάστημα που θα το αναλάβει για λογαριασμό τους) και στη συνέχεια να βρίσκουν τα games παράνομα αλλά δωρεάν στο Δίκτυο, να τα αποθηκεύουν σε Memory Stick και να τα παίζουν από εκεί. Κατά συνέπεια οι πωλήσεις των του είναι συγκριτικά χαμηλές και δεν δίνουν κίνητρο στις εταιρείες δημιουργίας. Η πληθώρα των νέων οικιακών φορμά που εμφανίστηκε στην αγορά από το 2006 και μετά (υποχρεώνοντας τους κατόχους PSP να διαθέτουν λιγότερα χρήματα για το φορητό σύστημα) είναι επίσης ένας παράγοντας επιρροής.

Παρ' όλα αυτά, στο στρατόπεδο της Sony επικρατεί αυτό που αποκαλούμε... "συγκρατημένη αισιοδοξία" όσον αφορά το φορητό PlayStation. Αργά αλλά σταθερά η πελατειακή του βάση συνεχίζει να αυξάνεται (όταν όλα έχουν ειπωθεί, για όσους έχουν διάθεση να ασχοληθούν παραμένει ένα από τα πλέον ικανά φορητά gadgets), η συνέργειά του με το PS3 ανοίγει νέους δρόμους για τη χρήση του, υπάρχει και μία σειρά από games ειδικά γι' αυτό που αναπτύσσεται με μεσοπρόθεσμο ορίζοντα. Η νέα, τρίτη του έκδοση - που θα είναι διαθέσιμη από τα τέλη Οκτωβρίου - αναμένεται να δώσει μία ακόμη ώθηση στις πωλήσεις του. Το ερώτημα ωστόσο σχετικά με το αν και κατά πόσο η Sony θα μπορέσει να ανατρέψει την κατάσταση που επικρατεί με την περιορισμένη του βιβλιοθήκη τίτλων, παραμένει. Και το 2009 θα είναι πιθανώς η χρονιά που θα αποσαφηνίσει αν το PSP θα δικαιούται, από ένα σημείο και πέρα, να συγκαταλέγεται ανάμεσα στα βιώσιμα φορμά video games ή αν θα περιοριστεί στον χαρακτηρισμό του υπερ-gadget και μόνο. Ίδωμεν.