Ησυχία 6-9

3

Καφκική δυστοπία και αγωνιώδες ρομαντικό δράμα το οποίο, παρά το εγκεφαλικό ύφος, διατηρεί ακλόνητο σε όλη τη διάρκειά του ένα μελαγχολικό σφίξιμο στην καρδιά.

isixia69_new1

Σε μια παραθαλάσσια πόλη, περικυκλωμένη από κεραίες, οι κάτοικοι εξαφανίζονται ανεξήγητα. Εκεί καταφθάνει ένας άντρας για δουλειά, αγνοώντας, όμως, το αντικείμενό της. Μεταξύ των ατελέσφορων προσπαθειών του να εντοπίσει τον προϊστάμενό του, ερωτεύεται μια γυναίκα, τα ίχνη της οποίας χάνονται μυστηριωδώς.

Ο Χρήστος Πασσαλής ("Η Πόλη και η Πόλη"), στην πρώτη αυτόνομη σκηνοθετική δουλειά του, σμίγει την καφκική δυστοπία με το αγωνιώδες ρομαντικό δράμα, σε ένα φιλμ που αισθητικά απηχεί ταινίες όπως οι "Άλπεις" (Γιώργος Λάνθιμος, 2011) και τα πιο πρόσφατα "Μήλα" (Χρήστος Νίκου, 2020), για να οδηγηθεί ωστόσο σε ξεχωριστά συναισθηματικά μονοπάτια. Οι καρδιές των ηρώων του χτυπούν σε έναν κόσμο ο οποίος μάχεται με τη λήθη. Τα κτίρια αποπνέουν μια ημιτελή εγκατάλειψη, η τεχνολογία μια ανολοκλήρωτη εξέλιξη και οι άνθρωποι μοιάζουν σαν ενσαρκώσεις του πένθους. Άρνηση, θυμός, διαπραγμάτευση, κατάθλιψη και αποδοχή αλληλοσυγκρούονται σε μια κοινότητα που βυθίζεται στο διχασμό. Πώς αλλιώς, όταν όλοι τους βασανίζονται από το ίδιο πνιγηρό αδιέξοδο: να ξεχάσουν τους αγαπημένους τους ή να προχωρήσουν παρακάτω στο άγνωστο;

isixia69_new2

Φυσικά, εύκολες απαντήσεις δεν υπάρχουν, γι’ αυτό και η ταινία ξαφνιάζει με τους τρυφερούς τρόπους με τους οποίους διαχειρίζεται τις έννοιες του αναπάντεχου σμιξίματος και της ακατανόητης απώλειας. Εκείνες οξύνονται χάρη στη μινιμαλιστική σκηνοθεσία του Πασσαλή, που με τη σειρά της βασίζεται στη συγκρατημένη ποιητικότητα και στο οδυνηρά μαύρο χιούμορ και κλιμακωτά αποκαλύπτει τον συγκινητικό πυρήνα της αφήγησης. Οι θύμησες που γεννιούνται στις σιωπές και τα αντικείμενα που αφορούν ένα αγαπημένο πρόσωπο, γίνονται τα υλικά που διακυβεύονται στη απομονωμένη δυστοπία του Πασσαλή.

Παρά τη σπινθηροβόλα ψυχή της ταινίας, το ηθελημένα εγκεφαλικό ύφος της συχνά την αδικεί, αφού καλλιεργεί μια παράταιρη συναισθηματική απόσταση. Έπειτα, στις στιγμές που τα όρια μεταξύ ονειρικού και μη θολώνουν, προκύπτει μια αμφισημία που δρα εις βάρος της πλοκής. Ωστόσο, εκείνο που μένει ακλόνητο είναι το σφίξιμο που τη συνοδεύει μέχρι το φινάλε, θυμίζοντας πως η αγάπη σε ψάχνει και σε βρίσκει με κάθε τρόπο.

Ελλάδα. 2021. Διάρκεια: 81΄. Διανομή: WEIRD WAVE. 

Περισσότερες πληροφορίες

Ησυχία 6-9

3
  • Σινεφίλ
  • 2022
  • Διάρκεια: 81 '
  • Χρήστος Πασσαλής

Σε μια παραθαλάσσια πόλη, περικυκλωμένη από κεραίες, οι κάτοικοι εξαφανίζονται ανεξήγητα. Εκεί καταφθάνει ένας άντρας για δουλειά, αγνοώντας, όμως, το αντικείμενό της. Μεταξύ των ατελέσφορων προσπαθειών του να εντοπίσει τον προϊστάμενό του, ερωτεύεται μια γυναίκα, τα ίχνη της οποίας χάνονται μυστηριωδώς.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Ελληνικό box office: Ράιαν Γκόσλινγκ εναντίον Γκάρφιλντ

Σε μια εβδομάδα όπου τα σινεμά υπολειτουργούσαν και οι θεατές είχαν το νου τους στον οβελία, ο "Γκάρφιλντ" κέρδισε τις εντυπώσεις, ενώ δυναμικό ήταν το άνοιγμα του "Κασκαντέρ" από την Δευτέρα του Πάσχα.

ΓΡΑΦΕΙ: ΧΡΗΣΤΟς ΜΗΤΣΗς
10/05/2024

Είναι επίσημο: Έρχονται νέες ταινίες "Άρχοντα των Δαχτυλιδιών"

Το στούντιο της Warner Bros. έδωσε το πράσινο φως για την ανάπτυξη δύο ταινιών υπό την επίβλεψη του Πίτερ Τζάκσον.

Το Cine Paris επέστρεψε! Δείτε πώς άλλαξε το ιστορικό θερινό σινεμά

Βρεθήκαμε στην άτυπη "πρόβα τζενεράλε" του πλήρως ανανεωμένου κινηματογράφου ο οποίος ανοίγει ξανά από το Cinobo.

Arkadiko Film Festival: Στο "Any Day Now" του Χαμί Ραμεζάν το Βραβείο Κοινού

Ολοκληρώθηκε με επιτυχία το online φεστιβάλ που διοργάνωσε το Cinobo μαζί με τα Filmin και MyMovies, ενώνοντας το παρελθόν με το παρόν του ευρωπαϊκού σινεμά.

Τζέσικα Χάουσνερ: "Υπάρχει μια κοινωνικά υστερική εμμονή για ομορφιά"

Η Αυστριακή σκηνοθέτρια του "Club Zero" μιλάει για τη στιλάτη και διεισδυτική σάτιρά της με πρωταγωνίστρια τη Μία Γουασικόφσκα, η οποία έκανε πρεμιέρα στο περσινό Φεστιβάλ Καννών.

Το Βασίλειο του Πλανήτη των Πιθήκων

Σίκουελ με ποιότητες ικανές να διατηρήσουν το ικανοποιητικό επίπεδο του αναβιωτικού franchise, το οποίο όμως αποδυναμώνεται από την ανοικονόμητη σκηνοθεσία και το άνισο γράψιμό του.

Club Zero

Κοινωνική σάτιρα με έντονα σαρδόνιο χιούμορ και weird σκηνοθετικό στιλιζάρισμα. Αν και θεματικά ενδιαφέρουσα, η ψυχρότητά της μοιάζει εκβιαστική και η πικρή ειρωνεία της επιτηδευμένη.